خانواده برتر

سلام بزرگواران

ایام سوگواری سرور جوانان اهل بهشت امام حسین رو به شما تسلیت میگم. من قبلاً هم سؤالاتی در این سایت مطرح کرده بودم و راهنمایی از شما خواسته بودم.

این بار در مورد ازدواج خودم عرضی دارم که خواهش میکنم بشنوید.

من 28 سالمه، دانشجوی دکترا در رشته علوم سیاسی در یکی از بهترین دانشگاههای ایران هستم. من بنده گنهکار خداوند هستم و گذشته خوبی برای خودم دست و پا نکردم.

دوستی با دختران - شکستن مرزهای اخلاقی در صحبت ها و چت های مکرر با محتوای مسائل جنسی کارنامه من، تا این سن پیش خداوند هست.

3 سال پیش با دختری آشنا شدم که پاک و صادقانه دلبسته من شد. من هم عاشق این دختر شدم اما با اثر مخالفت خانواده هامون ازش جدا شدم و شکست عاطفی سختی خوردم که هنوزم بعد از گذشت یکسال درگیرش هستم.

بعد از این قضیه احساس میکردم، بخت من برای خوشبخت بودن تمام شده و فرصت زندگی عاشقانه و آرامش بخش رو از دست دادم. به جهت گناهانی هم که مرتکب شده بودم، دیگه امیدی به آینده زندگیم نداشتم و حتی الآن بیم دارم که فرزندانم چه دختر و چه پسر در آینده مثل من آلوده بشن.

برای همین انگیزه ازدواج رو از دست دادم. بعد از ماجرای شکست عاطفی، خانوادم چند دختر رو برای ازدواج پیشنهاد دادن که همگی متفق القول مخالفت کردن.

تا اینکه به خواستگاری دختری مؤمن با خانواده مذهبی رفتیم که ملاک اصلیشون برای ازدواج ایمان بود. این بار من خودم دیگه قضیه خاستگاری رو ادامه ندادم، چون از درون خودم خبر داشتم که مذهبی نیستم و شایستگی وصلت با این خانم رو ندارم.

اما جدیداً قضیه ازدواجم با یک دختر 17 ساله از فامیل مطرح شد. به نظر مادرم راه برگشتی در این ازدواج وجود نداره. چون وقتی پیشنهاد ازدواج رو در بین فامیل مطرح کردیم؛ اگر منصرف بشیم، مایه سرافکندگی تو فامیل خواهیم شد.

چون فامیل من با توجه به موقعیت تحصیلی بنده به این ازدواج دل خوش کردن و حتی خواستگار دیگه ای رو به خاطر پیشنهاد من رد کردن.

بنابراین حتما باید با این دختر خانم ازدواج کنم. در حالی که هیچ نقطه مشترکی از نظر سن، تحصیلات، تجربه و نداریم و تنها وجه اشتراک ما مذهبی نبودن هر دوست.

البته واقعا برای من دیگه اهمیتی نداره، با چه کسی ازدواج کنم. برای همینم نظرم نه مخالفته نه موافق.

به آیندم هم خوشبین نیستم و اهمیتی نمیدم که خوشبخت بشم. من به معنای واقعی کلمه خودمو باختم و تسلیم سرنوشت شدم. معنای زندگی من وجود نداره و ستاره راهنمایی هم برای هدایت به صبح حقیقت نمی بینم.

از شما دوستان تقاضا دارم؛ احیاناً اگر تجربه ای مثل من دارید راهنمایی و نصیحت بفرمایید. چون میترسم به غیر از خودم کس دیگری رو تیره بخت کنم.