سلام
یه سوال برام پیش اومده.
به نظر شما من مشکل دارم با این شرایط زیر؟
راستش من یک مقدار افراد یا شاید افرادی که ضعیفن و توانمندی ندارن برام بیش از حد مهمن.
مثال میزنم مثلا امسال به ما خوابگاه ندادن و من هم رفتم سراغ گرفتن خونه. راستش من پول داشتم حتی خونه را تنها رهن کنم یا نه با افرادی برم که توانایی مالی داشتن ولی دیدم رفیقام اگر من برم با کسی دیگه بنده خداها تنها میمونن و تصمیم گرفتم باهاشون بموم ولی در عین ناباوری دیدم برای گرفتن خونه هر کدومشون سازه خودشون میزد اصلا نیومدن یکم تلاش کنن و دو قورت و نیمشون هم باقی بود .
تهش دیدم اگر بخوام با اینا برم خونه یحتمل تو دادن پول و .... بامبول می کنن و در عین ناباوری مجبور شدم برم خوابگاه خودگردان اون سر شهر.
اعصابم از اینکه اینها اینقدر بی مروت بودن که نیومدن یکم تلاش کنن خورد شد و اعصاب از خودم بیشتر که میتونستم به خاطر خودم برم سراغ یه عده دیگه ولی در نهایت موندم پای اینها................
یا یه مورد دیشب اتفاق افتاد داخل اتوبوس بودم دیدم یه پسری بچه ای مادرش از اتوبوس پیاده شد اینو جا گذاشت سه ایستگاه بعد تازه متوجه شد . هیچ راننده بهش پول داد گفت برو دنبال خونت بگرد به بچه 8 ساله اینو گفت .
در حالی که از 50 نفر زن و مرد داخل اتوبوس همه داشتن نگاه میکردن یه نفرشون پیاده نشد برای اینکه این بچه خدایی نکرده بلایی سرش نیاد هیچ منم از اتوبوس پیاده شدم و تا رسیدن به خونشون همراهیش کردم.
یا مثلا رفیقم از اون سر استان زنگ میزنه براش کارای دانشجوییش انجام بدم تو اونج تابستون اهواز منم سر مرام گفتم باش 3 روز از صبح 8 تا 3 ظهر دنبال کاراش بودم در حالی که شاید میگفتم نه خودش میومد دنبال کاراش و......
یا کارای 4 نفر تو حذف و اضاف دانشگاه بعلاوه خودم انجام دادم در حالی که اینا اگر بودن عمرا اینکارا رو میکردن
راستش احساس میکنم من زیادی دل رحمم و دوست ندارم دل کسی بشکنم یا نه کسی ازم کمک خواست دست رد به سینش بزنم.....ولی تصمیم گرفتم عوض بشم. یه مقدار ...فقط وقتی برام سود و منفعت داره به کسی کمک کنم.............
خود من از اینکه به کسی حرفی بزنم که ناراحت بشه بدم میاد و خیلی تو خودم می ریزم و هزار تا مشکل افسردگی شدید و ..... دارم که احد الناسی نیست به من کمک کنه.بیش هر کسی رفتم یه جوری ناامیدم کرد در حالی که من هیچ وقت کسی ناامید نکردم.....
به نظرتون من ایراد داره کارام؟ البته بگم این کا رو فقط برای افرادی که احساس کنم نیاز مندند و تواناییش ندارن اون کارو انجام مبدن انجام میدم......
ولی خوب میبینم من هیج کمک کننده ای ندارم ولی به هر کس هر کاری از دستم میاد می کنم تا راضی از بیش من بره.
یه سوال برام پیش اومده.
به نظر شما من مشکل دارم با این شرایط زیر؟
راستش من یک مقدار افراد یا شاید افرادی که ضعیفن و توانمندی ندارن برام بیش از حد مهمن.
مثال میزنم مثلا امسال به ما خوابگاه ندادن و من هم رفتم سراغ گرفتن خونه. راستش من پول داشتم حتی خونه را تنها رهن کنم یا نه با افرادی برم که توانایی مالی داشتن ولی دیدم رفیقام اگر من برم با کسی دیگه بنده خداها تنها میمونن و تصمیم گرفتم باهاشون بموم ولی در عین ناباوری دیدم برای گرفتن خونه هر کدومشون سازه خودشون میزد اصلا نیومدن یکم تلاش کنن و دو قورت و نیمشون هم باقی بود .
تهش دیدم اگر بخوام با اینا برم خونه یحتمل تو دادن پول و .... بامبول می کنن و در عین ناباوری مجبور شدم برم خوابگاه خودگردان اون سر شهر.
اعصابم از اینکه اینها اینقدر بی مروت بودن که نیومدن یکم تلاش کنن خورد شد و اعصاب از خودم بیشتر که میتونستم به خاطر خودم برم سراغ یه عده دیگه ولی در نهایت موندم پای اینها................
یا یه مورد دیشب اتفاق افتاد داخل اتوبوس بودم دیدم یه پسری بچه ای مادرش از اتوبوس پیاده شد اینو جا گذاشت سه ایستگاه بعد تازه متوجه شد . هیچ راننده بهش پول داد گفت برو دنبال خونت بگرد به بچه 8 ساله اینو گفت .
در حالی که از 50 نفر زن و مرد داخل اتوبوس همه داشتن نگاه میکردن یه نفرشون پیاده نشد برای اینکه این بچه خدایی نکرده بلایی سرش نیاد هیچ منم از اتوبوس پیاده شدم و تا رسیدن به خونشون همراهیش کردم.
یا مثلا رفیقم از اون سر استان زنگ میزنه براش کارای دانشجوییش انجام بدم تو اونج تابستون اهواز منم سر مرام گفتم باش 3 روز از صبح 8 تا 3 ظهر دنبال کاراش بودم در حالی که شاید میگفتم نه خودش میومد دنبال کاراش و......
یا کارای 4 نفر تو حذف و اضاف دانشگاه بعلاوه خودم انجام دادم در حالی که اینا اگر بودن عمرا اینکارا رو میکردن
راستش احساس میکنم من زیادی دل رحمم و دوست ندارم دل کسی بشکنم یا نه کسی ازم کمک خواست دست رد به سینش بزنم.....ولی تصمیم گرفتم عوض بشم. یه مقدار ...فقط وقتی برام سود و منفعت داره به کسی کمک کنم.............
خود من از اینکه به کسی حرفی بزنم که ناراحت بشه بدم میاد و خیلی تو خودم می ریزم و هزار تا مشکل افسردگی شدید و ..... دارم که احد الناسی نیست به من کمک کنه.بیش هر کسی رفتم یه جوری ناامیدم کرد در حالی که من هیچ وقت کسی ناامید نکردم.....
به نظرتون من ایراد داره کارام؟ البته بگم این کا رو فقط برای افرادی که احساس کنم نیاز مندند و تواناییش ندارن اون کارو انجام مبدن انجام میدم......
ولی خوب میبینم من هیج کمک کننده ای ندارم ولی به هر کس هر کاری از دستم میاد می کنم تا راضی از بیش من بره.
← مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه)
- ۱۳۹۱ بازدید توسط ۱۰۸۶ نفر
- جمعه ۳ مهر ۹۴ - ۲۲:۰۵
