خانواده برتر

همسر شما بیرون از خونه چطورین؟ از اول همینطور کم حرف بودن؟ اگه بیرون از خونه متفاوت هستن وبعد از مدتی کم حرف شدن باید علتش رو درک کنید، ولی اگه در بیرون هم کم حرفن و از اول همین گونه بودن نشون دهنده یک ویژگی از شخصیت ایشونه که تغییر ویژگی در این سن یه خرده مشکله، ایشون به این روش عادت کردن و از طرفی احتمالا با همین روش آرامش دارن و فکر هم نمیکنن که مشکلی وجود داشته باشه، شما نباید آرامش رو از ایشون بگیرید، دقت کنید منظورم این نیست که در جهت هدفتون تلاش نکنید ولی به قیمت بر هم زدن خلوت و آرامش همسرتون هم نباشه، به طور مثال اینطوری نباشه که یک شبه بخواید پر حرفی کنید و ایشون رو هم به حرف زدن وادار کنید، این پروسه زمان بره، گام به گام پیش برید و با آرامش ، از موضوع های مورد علاقشون حرف بزنید و در آخر نظر ایشون رو هم بپرسید تا سکوتشون شکسته بشه، مواظب باشید کم حرفی ایشون روی شما تاثیر نذاره و شما رو هم کم حرف نکنه، جو شاد توام با آرامشی ایجاد کنید، به زندگیتون تنوع بدبد تا موضوعات جدید برای گفتن داشته باشید، گاهی لازمه تلوزیون مخصوصا موقع وعده های غذایی حذف بشه. از طرفی شاید لازم باشه که مستقیما به ایشون بگید دوست دارید بیشتر با هم صحبت کنید چون همونطور که گفتم ممکنه ایشون به این بخش از شخصیتشون آگاه نباشن و ندونن که ناخواسته موجب ناراحتی شما میشن

کفشهایتان کو؟

یه جفت کفش آهنین هم برای همسرتون بگیرید که ایشون هم راه سختی برای تغییر در پیش دارن ولی با همراهی شما به مقصد میرسید

بررسی احتمالات فوق:
الف ) سکوت جزءشخصیت ایشان باشد: اگر چنین باشد به یاد داشته باشید که کم حرفی شوهر خود را یک مشکل جدی نپندارید؛ اگر کم حرفی جزو شخصیت اصلی ایشان باشد شما تا حدی باید مدارا کنید و این را بدانید که خصوصیتی که طی چندین سال در او شکل گرفته نباید انتظار داشته باشید که زود هنگام برطرف شود.
ولی اگر کم حرفی جزو شخصیت کاذب ایشان باشد, این مورد قابل بررسی است؛ کم‏حرفى و سکوت بیش از حد به تدریج از انسان یک موجود عبوس و منزوى مى‏سازد همان طورى که پرحرفى مذموم است سکوت بی ‏مورد نیز مذموم مى‏باشد.
برخى با عنوان کم‏حرفى و سکوت، از ارتباط با دیگران احتراز مى‏کنند و کم‏کم به انزوا کشیده مى‏شوند؛ در حالى‏ که سخن گویی و لطافت کلام لازمه همکارى و تعاون، برخورد گرم و صمیمى با دیگران است.
سکوت مثبت و منفی:
در محافل و برخوردها آن سکوتى ممدوح است که برخاسته از تسلط بر نفس و براى پرهیز از اتلاف وقت دیگران و پرحرفى باشد؛ به عبارت دیگر دو نوع سکوت داریم: سکوت از روى قدرت و سکوت از روى عجز و آن سکوتى ممدوح است که از روى قدرت باشد نه از روى عجز و ناتوانى.
در حدیثی از حضرت على(ع) آمده است: «لا خیر فى الصمت عن الحکم کما انه لاخیر فى القول بالجهل؛ آنجا که باید سخن درست گفت، در خاموشی خیری نیست، چنان که در سخن ناآگاهانه نیز خیری نخواهد بود» (نهج‏البلاغه، کلمات قصار 173).
حضرت امیر در جایى دیگر با صراحت فرموده‏اند: «تکلّموا تعرفوا؛ حرف بزنید تا شناخته شوید ( زیرا مرد زیر زبانش پنهان است)»، (همان، 3845).

ب) سکوت به دلیل ارزشهای دینی است .
درست است که از نظر دین اسلام کم حرفی و سکوت در موارد غیر لازم, کاری پسندیده است تا جایی که امام صادق علیه السلام فرموده اند انسان مؤمن مادامیکه ساکت است بعنوان شخص نیکو کار نزد خداوند تلقی می شود, ولی هنگامیکه سخن می گوید ممکن است نیکو کار و یا گناه کار (بواسطه گناهان کلامی) قلمداد شود, ولی اگر انسان در جایی که باید از حق دفاع کند و یا گمراهی را هدایت نماید و مانند آن, سکوت نماید, گرفتار ضد ارزش شده و دچار خسارت و زیان می گردد.
پس بایستى سخنان را طبقه‏ بندى کرد و در موارد لزوم سخن گفت و در موارد غیرضرورى نیز از سخن باز ایستاد؛ مثلاً اگر سخن گفتن براى هدایت کسى یا براى ابراز محبت به همسر و فرزند باشد، بسیار نیکو است. هم‏چنین احوال‏پرسى از دیگران و...؛ ولى اگر سخن لغو و بیهوده و یا خداى ناکرده مشتمل بر گناه باشد، در این صورت بایستى از آن پرهیز کرد.
سعدی نیز در این باب سروده است:

اگر چه پیش خردمند خامشی ادب است -- به وقت مصلحت آن به که در سخن کوشی.
دو چیز طیره عقل است: دم فرو بستن به وقت گفتن و گفتن به وقت خاموشی.
و نیز گفته است: سخن گرچه دلبند و شیرین بود -- سزاوار تصدیق و تحسین بود.
چو یکبار گفتی، مگو باز پس -- که حلوا چو یکبار خوردند، بس.

شما می توانید این نکته را به شوهرتان القا نمایید که یکی از راه های شاد زیستی در خانواده, صحبت و گفتگو و حرف زدن های سالم اعضای خانواده می باشد و بگویید از لحاظ دینی هم، شاد نمودن خانواده خیلی پر ارزش است. رسول خدا(ص) فرمودند: با فضیلت ترین اعمال بعد از نماز ,وارد کردن خوشحالی در دل مومن بوسیله چیزی که در آن گناه نیست می باشد.

ج) سکوت به دلیل خواسته های ارضا نشده ایشان باشد.
در نظر داشته باشید اگر سکوت شوهر, ریشه در ناکامی های خاص در زندگی زناشویی باشد؛ لازم است توجه دوباره ای به حقوق و وظایف متقابل زن و شوهر بنمایید .
به برخی از این وظایف اشاره می نماییم:
- حفظ حریم و احترام و خوش رفتارى با هم.
- تامین نیاز جنسى و روحی و روانی همدیگر
- اجتناب از سوء ظن‏هاى بی مورد.
- پرهیز از تندخویی، بدزبانی درشت گفتاری، ترشرویی و سرسنگین بودن در برابر یکدیگر.
- تحقیرنکردن یکدیگر و همین طور خویشان و بستگان همدیگر.
- تندخویى و گاهى بداخلاقى همدیگر را تحمل نمایید.
- گذشت را پیوسته در نظر داشته باشید.
- هرگز به یکدیگر دروغ نگویید و صداقت، امانت، فداکارى رارعایت کنید.
- با تمام توان از میهمانان یکدیگر پذیرایى کنید .
- عیوب یکدیگر را پیش هیچ کس بازگو نکنید و به رخ هم نکشید.
- در حق همدیگر دعا کنید و از خداوند بخواهید که در کارها موفقتان بدارد.
- ابراز علاقه و عشق کردن در تمام مدت زندگى به هم؛ در مناسبت های مختلف به یکدیگرهدیه بدهید. (هر چند ارزان قیمت)
- بدون اجازه شوهر در مال او تصرف نکنید.
- بدون اجازه و توافق شوهر از خانه بیرون نروید
- خود را فقط براى شوهرتان آرایش کنید.
- هیچ‏گاه از مردان دیگر نزد او تعریف ننمایید.
- سطح توقعات و انتظارات خود را با میزان درآمد شوهر تنظیم کنید و از او چیزی که توان تهیه آن را ندارد نخواهید و دائما مردان دیگر را در این زمینه به رخ او نکشید.

سلام ، به نظرم ببینید علاقه هاش رو چه چیزاییه بعضی وقتها رفتارهایی منطبق با آنها انجام دهید. یا چه چیزایی خوشش نمیاد ، ناراحتش میکنه آن رفتارها رو انجام ندید.

زیاد هم مستقیم در این مورد باش صحبت نکنید.احتمالاً بدش میاد. از طرفی سیستم آدمها هم با هم فرق میکنه کلا زنها نسبت به مردها حرافترند.دلشون می خواد مداوم حرف بزنن و دوست دارن طرفشون هم اینطوری باشه. می تونید برای پر کردن این خلا بعضی وقتها با خودتون هم حرف بزنید، شما که می خوای حرف بزنی حالا چه فرقی میکنه با کی باشه!