خانواده برتر

یه مشاور حتما ببرش!!!!

سلام ببین خام عزیز شایدیه مساله برای شما کوچیک باشه اما برای همسرت خیلی مهم باشه که اونا این چنین به هم ریخته واظهار تنفر کرده پس اگه لطف کنیداین موضوع بحث را بفرماییدشایدبهتربشودراهنمایی کرد.

با نظر اقا عباس موافقم کاش یکی دومورد از اژن بحثاتونو بگی شاید واقعا مهم بوده براش۰۰۰۰

آقا یا خانم محترم، زندگی مشترک بچه بازی نیست. هم شما که بهش رو دادی هم ایشون که اینجوری برخورد کرده. شاید الان داره امتحانتون میکنه، وا ندی یه وقت.

مگه چی شد که اینجوری بهم ریخت؟ بیشتر توضیح بده

صبح بهم پیام دادو حالم رو پرسید و من خیلی خلاصه جواب دادم.علت رو پرسید و من هم این پیام رو فرستادم:یه جوری شدیم.انگار زن و شوهری هستیم که ده سال از زندگی مون می گذره.مثل سابق نیستیم.از عروسی که یک ماه پیش رفته بودیم و اخرش ناراحتی ایجاد کرد،از سفر تنهایی من که رفته بودم وباز هم حرف واسه گله کردن داشت و.... گفتم
و واقعا هم یه مدتیه که احساس میکنم که مثل اوایل عاشق هم نیستیم.
ایشون هم در جواب من از هر چیزی گفت.اینکه تو به مادر خودت ارزش نمی دی و من تا اخر عمرم نوکر مامانم هستم و....
خلاصه که اونقدر گفت و گفت .من هم هیچی تو جوابش نمی نوشتم تا اینکه اخرش گفت ازت متنفرم و برو گم شو و از شنبه هم هیچ پیامی نداده.
از اول اینجوری بود.مامان من مسنه .زیاد نمی تونه کار کنه.اوایل که نامزدم می اومد چند مدل غذا براش درست میکردم و بعدش هم وقت زیادی رو تو اشپزخونه صرف میکردم.بهم بر میگشت میگفت من همیشه میام خونه شما.تو همش تو اشپزخونه ای.از اون موقع به بعد ظرفا رو نگه میداشتم بعد رفتن اون بشورم یا اگه می رفتیم بیرون.ظهرها رو نگه میداشتم بعد برگشتن بشورم.بعد که برمیگردم می بینم مادر بیچاره و مریضم شسته،الان هم میگه تو و خواهرات به فکر سلامتی مادر پیرت نیستین و....
من به قران نمی دونم با کدوم سازش برقصم.
میگم اجازه میدی با اردو برم مسافرت ،میگه اره حتما برو.پول هم میده.ولی تا میرسم به مقصد.از روز دوم شروع به بهونه میکنه و از پشت تلفن میگه که تا به خوشی می رسی منو از یاد می بری.پشت تلفن با عجله حرف می زنی و....
بعد برگشتن هم میگه تو باید کنار دریا با ایمو زنگ میزدی و تماس تصویری برقرار میکردی.
خب من چیکار کنم؟زنگ زدم بهش ولی تماس تصویری به ذهنم نرسید.
رفتیم مهمونی خونه خواهرم.رفت بیرون.موقع شام بهش زنگ میزنم کجایی،میگه من از  سوال جواب کردن خوشم نمیاد.میگه بیرونم و تلفن رو قطع میکنه.از دستش ناراحت شدم ولی چیزی بروز ندادم.از اونجا هم رفتیم خونه اونا.شب با ناراحتی جدا از هم خوابیدیم.باز چیزی نگفت.صبح زود ساعت شش اومد پیشم و ازم معذرت خواست و گفت که کلی فکر کردم و دیدم که حق داری بدونی شوهرت کجاست.گفت که با رییس ان دعوام شده بود برای همین حوصله نداشتم و. ..
من هم اونجا بخشیدمش و مثل خنگول ها انگار نه انگار که چیزی شده.فرداش در مورد حس ام بهش گفتم و دیوونه شد.
من میخواستم بگم بیا مهربونتر باشیم و...
هر چی از گذشته رو دلش بود بهم گفت.به من گفت اره حس ات درسته.ببین خودت چیکار کردی که من دیگه مهدی صاف و صادق گذشته نیستم!!!!
یعنی من اولش انتظار داشتم برگرده بگه که نه حس تو اشتباهه ومثل گذشته همچنان دوستت دارم و....نگو حرف دل اقا رو گفتم و حس ام کاملا درست بوده.
اشکال نداره،واسه من هم بد نشد.از این به بعد یاد میگیرم که همه چی سر جاش خوبه.اول به مادر مریضم می رسم.بعد به اقا.
نمی رم حمالی خونه مادرش رو بکنم.چون مادر خودم بیشتر از مادر اون به کمک احتیاج داره.
این دفعه اومد خونه مون.تنهاش میذارم و میرم کارای مامانم رو میکنم.حرفی هم زد دیگه مثل گذشته سکوت نمی کنم.بهش میگم که خودت ازم اینطوری خواستی.
 

اخر حرفاش هم گفت برو اونی رو که میخوای رو پیدا کن.
برو از این به بعد پدر مادر و خونوادت نارت رو بکشن.
به قران من هیچی نمی گفتم. من فقط اولش از حس ام گفتم که اون عصبانی شد و هی این حرفا رو می نوشت و من هم به امید اروم شدنش هیچی نمی نوشتم که اخرش هم گفت ازت متنفرم.

جمعه هم تولدشه.کلی برنامه براش داشتم حالا چیکار کنم؟کادوم رو با پوست بفرستم؟نفرستم؟تا اون موقع میاد؟یا حداقل پیام میده.من که خیلی دلتنگش شدم.
این رو هم بگم .نامزدم 4 یال قبل به مدت سه ماه با دختر دایی اش نامزد بوده که بعد یه ماه طلاق گرفتن.اوایل طوری ماجرا رو تعریف کرده بود که همش فکر میکردم دختره خودش تقاضای طلاق داده.ولی الان که از جزییات ماجرا می پرسم.می بینم که سر یه چیز کوچیک مثل دعوای الان ما با هم قهر میکنن و این نمی ره سراغ دختره.حتی دختره واسطه میفرسته که اشتی کنن ولی این قبول نمیکنه.اخرسر بعد دو ماه دختره میره تقاضای طلاق میده و این هم میره توافقی طلاقش میده.من خودم اولین ازدواجمه ولی با شناختی که از نامزدم دارم اگه من هم ازدواج اولش بودم .همون اوایل سر مسایل کوچیک هم ممکن بود که منو هم طلاق بده

مرد خوبیه.دوسش دارم.این دوری اش برام خیلی سخته.و دفعه های قبل هم چون نمی تونم دوری اش رو تحمل کنم.من می رفتم به پاش می افتادم ک معذرت میکردم و اشتی میکردیم.ولی این بار خیلی فرق میکنه.نمی تونم باور کنم که حرف دلشه که گفت ازم متنفره.حتما از سر عصبانیت گفته.
تنها ایرادی که داره اینه که کینه ای است و کمی هم مغروره و البته خیلی مادرش رو دوس داره و اصلا بی احترامی های مادرش نسبت به من رو نمی بینه.از همون روز خواستگاری تنها حرفش مادرم،مادرم بود.منو می بره خونشون مهمون.از ترس اینکه مادرش یه موقع ناراحت نشه.یه دونه میوه هم برای من نمی گیره.خونه شون همش با چایی سر میکنم.مامانش غذای درست و حسابی هم نمی ذاره.

تو هیچی براش دریغ نکردم.میرم خونه شون.غذای چند روز مونده رو میارن.برای اینکه بهشون برنخوره.گشنه هم نباشم.با اب و تاب میخورم تا یه موقع به نامزدم برنخوره و ناراحت نشه. وضع مالی شدن خوبه.ولی خب اینا هم سیاست های مادرشوهر منه.من از صبح خونه اونام.واسه ناهار چیزی درست نمی کنه ولی ساعت یک دختر و دومادش زنگ میزنن که واسه ناهار داریم میایم.زود دستپاچه میشه بلند میشه سه جور!!!!!!!غذا میذاره.اون هم جلوی چشم من و نامردم.
ولی نامزدم اینا رو نمی بینه.همش از مادرش تعریفای الکی میکنه.من ده ماهه عروس اون خونه ام ولی دومادشون امیال بیست مین سالشه که ازدواج کردن.من مهمونم یا اون؟

به همدرد

از اول کوتاه اومدی و از حق خودت گذشتی حالا فکر میکنه وظیفته واسه همین وقتی توقعاتتو میگی بهش برمیخوره

دخترم من مشکل شماروداشتم البته نه باهمسرم بلکه مادرهمسرم اصلابه من احترام نمیگذاش وقتی میرفتم خونشون چایی هم نمیدادولی من هیچوقت به همسرم چیزی نگفتم الان بعداز24سال همه چیز درست شده.درمورداخلاق همسرت هم کمی جدیت نشون بده اگر قهرکرده اصلامنتش نکش ببین میاددنبالت اگر نیومدبایکی صحبت کن تاتاباهمسرت صحبت کنه من قصدم این نیست شمارودلزده کنم امااگه ازالان برخوردنکنی به مشکل میخوری.ماروبیخبرنذار موفق باشی.

سلام به همگی

از اول بد رفتار کردم.خیلی خودم رو کوچیک کردم.دیگه برام احترامی نمی ذارن.خواستم مثلا عروس خوب و مهربونی باشم.از همون اولین دفعه که رفتم خونه شون مهمون.فرداش فرش اشپزخونه مادرش روش چی ریخت.مجبور شد بشورتش.نذاشتم اون بشوره.من شستم .یعنی اولین دفع فرش اش رو شستم .خواهرشوهرم اینا اومدن .من پاشدم چایی اوردم،میوه اوردم.الان اونطور عادت کردن.وقتایی که من میرم و اونا هم میان.انگار اونجا خونه منه و اونا مهمون هستن و من باید از اونا پذیرایی کنم.غذا رو میخوریم.بلافاصله ظرفا رو می شورم.چون از اول اینطوری کردم.نمی تونم الان دیگه نشورم.صبح ها رخت خواب برادر شوهرم می دیدم زمین ونده،جمع اش میکردم.هیچ وقت بهترین جایغذا رو نمی کشیدم.

سلام.اگه مشکلاتتون اینطوریه که نامزدتون و خانوادشون بهتون احترام نمیذارن. به نامزدتون بگین که من ناراحت میشم و اینا.بعد یه جورایی برای نامزدتون مرز تعیین کنین که مثلا صبر منم حدی داره.چون بعد ها بچه هاتون مشکل پیدا میکنن.چون هی شاهد دعوای پدر و مادرشون هستن.بعد خودتون بیشتر ارزش بدین به خودتون.شما مهمونین.خواهرشوهرتون اونجا خونشه.مادرشوهرتون مادر ایشونه.ایشون باید این کار هایی که توی اخرین نظر گفتین رو باید بکنه.وقتی شما داوطلبانه بلند میشن و اون کار ها را انجام میدن.به اون ها حسی رو میدین که انگار وظیفتونهه.بعد نامزدتون توقعش بالاتر میره و وقتی یه کاری رو انجام نمیدین که وظیفتون هم نیست الم شنگه ای به راه می اندازه که اعصاب خودتون رو خورد میکنه. و اینکه وقتی دعوایی میشه بین شما و خانواده ی نامزدتون ،نامزتون طرف خانوادشون رو میگیرن و شما رو تنها میذارن.اینطوری بدتره.مرز های بین خودتون و خانواده شون رو تعیین کنین . چون این مشکلات اول نسبتا جزئی ان ولی بعدا تبدیل به مشکلات خیلی بزرگ تری میشه و شما هم حساس تر میشین تا جایی که با کوچک ترین حرف نامزدتون گریه تون میگیره و توی خودتون میرین.وقتی هم ایشون مظلوم نمایی میکنن شما نباید زود وا بدین.بگین ایشون رو بخشیدین ولی یه جورایی ایشون رو پس بزنین تا رفتارشون رو درست کنن و دیگه تکرار نشه.و در  اخر مرز توقع بالا میره.مثلا ممکنه ایشون رفتار خیلی بدی نشون بدن.صد برابر بدتر از الان و انتظار دارن شما بسوزین و بسازین.

سلام دوستان