سلام دوستان
دو ساله که نامزد عقد کرده هستیم، البته رابطه کامل هم داشتیم، با این که تحصیل کرده هستم و از نظر ظاهری و اجتماعی مشکلی نداشتم ولی متاسفانه یک تصمیم بسیار اشتباه برای ازدواج گرفتم که البته خودم راضی نبودم و بخاطر شرایط خانواده و اصرار اونا بود.
فک کردم میتونیم با هم کنار بیایم که متاسفانه نشد، خیلی از نظر سطح فکری و فرهنگی اختلاف داریم، مشکلات زیادی داره، خیلی خیلی باهاش کنار اومدم ولی نشد، بی اراده، سست عنصر، بی اعتماد به نفسه، کار مناسب نداره و اصلا اصلا هم پیگیرش نیست و مشکل مهم تر اینکه خیلی به خانوادش اجازه دخالت میده و اونام زندگیمون رو به طلاق کشوندن.
بخاطر اختلافاتی که اگه بخواد راحت حل میشه دو ماه تمام قهر کرد و حتی یه سراغ ازم نگرفت، تو اون مدت فکرهام رو کردم و تصمیم جدی به طلاق گرفتم جالب اینکه وقتی مطرح کردم نه تنها مخالف نبود بلکه استقبال هم کرد ولی بزرگتر ها پا در میونی کردن و باهاش صحبت کردن و مجبورش کردن که زندگی کنه .
من هم به شرط اینکه وکالت طلاق بهم داد مهریم هم بجز 14 تا بخشیدم و قبول کردم . تو رو خدا کمکم کنید، نمیدونم ادامه دادن به زندگی با این مرد درسته یا نه؟
میدونم که تغییر نمیکنه. آیا درسته باهاش برم زیر یه سقف؟؟؟ بنظرتون امیدی برای خوشبختی من هست .
بخصوص حالا که طلاق با منه میترسم پشیمون بشم یا عذاب وجدان بگیرم . حالا دیگه باکره هم نیستم و این موضوع خیلی اذیتم میکنه . بنظرتون این موضوع توی ازدواج آیندم اگه طلاق بگیرم مشکل ساز میشه؟؟؟
شما رو به خدا کسانی که تجربه دارن راهنماییم کنن
← طلاق در دوران عقد (۳۵ مطلب مشابه)
- ۱۷۷۳ بازدید توسط ۱۴۲۷ نفر
- چهارشنبه ۱۱ شهریور ۹۴ - ۲۲:۰۵
