خانواده برتر

سلام
من بیست سالمه و کوچکترین فرزند خانوادمونم. دو تا خواهر و یه برادر دارم که هر سه تاشون ازدواج کردن. دو تا خواهرم به فاصله یک سال از هم عقد کردن که زمان عقد خواهر دومیم و عروسی خواهر اولیم تقریبا یه ماه فاصله داشت.

خواهر دومیم هم قرار بود بعد یه سال عقد عروسی بگیره که متاسفانه با فوت پدر دامادمون این مدت به دو سال کشیده شد. من با دامادامون خیلی رابطه خوبی داشتم و جفتشون مثل داداشم بودن.

مخصوصا داماد دومی که همیشه میگفت چون دوست داشته خواهر کوچیکتر داشته باشه و نداشته منو مثل خواهر کوچیکش دوست داره و همیشه بهم میگفت آجی کوچولو و هر بار میومد خونمون کلی خوراکی و آدامس و شکلاتای خارجی و وسیله برام میخرید و هیچوقت دست خالی نمیومد.

از طرفی همه به ما دو تا میگفتن اخلاقتون مثل همه چون تو خانوادمون فقط من و داماد دومیمون فوق العاده شیطون بودیم و همیشه ما بقیه رو میخندوندیم و در کل خصوصیات اخلاقی و طرز فکرمون خیلی شبیه هم بود و یه جورایی با کل خانوادمون فرق داشت.

بعد از اینکه پدر دامادمون فوت کرد رفت و آمدش به خونه ما خیلی بیشتر شد چون مادر پیری هم داشت و همه خواهر برادراش ازدواج کرده بودن مامان بابام سعی میکردن بیشتر هواشو داشته باشن.

و تو این مدت رابطش با کل خانواده ما خیلی صمیمی تر شد جوری که واقعا دیگه صد در صد فکر میکردم برادرمه و حساب داماد روش نمیکردم و حتی شب عروسیشون به اصرار خواهرم و دامادشون منم تو ماشین عروسشون بودم.

همه اینا گذشت تا چند سال بعد که من سوم دبیرستان بودم. خواهر و دامادمون جفتشون شاغل بودن و معمولا پنج شنبه جمعه ها میومدن خونمون و چند باری هم پیش اومده بود که پنجشنبه ظهر که من از مدرسه تعطیل میشدم بیان دنبالم و با هم بیایم خونه ما..

اما یه بار که میدونستم خواهرم اینا اثاث کشی دارن هفته دیگه و قرار نیست بیان خونه ما.. مدرسه تعطیل شد و داشتم با دوستام میومدم پایین که یکی از دوستام ازم پرسید اون دامادتون نیست جلو در؟! منم با کمال تعجب گفتم چرا هست ولی این مسئله خیلی برام عجیب بود..

اولش فکر کردم با خواهرم اومده و و خواهرم تو ماشینه و واسه اینکه من ببینمشون پیاده شده ولی وقتی دیدم خواهرم تو ماشین نیست یه خرده ترسیدم و اعصابم هم خورد شد ازش راجبه خواهرم پرسیدم که گفت خونه داره وسیله ها رو جمع میکنه منم تعجب کردم ولی با اینکه خیلی اعصاب خورد شده بود چیزی به روی خودم نیاوردم و فقط سعی کردم کمتر حرف بزنم.

از یه طرفم مدرسه ما خیلی کوچیک بود و نازممون همه رو به اسم کوچیک میشناخت و وقتی دید من با دامادمون سوار ماشین شدم خیلی بد نگام کرد و منم ترسیدم که به مامانم زنگ بزنه.

خلاصه دامادمون منو رسوند خونه و منم فقط گفتم به خواهرم سلام برسونه و اگه کارشون زود تموم شد شب بیان خونه ما. و وقتی رفتم بالا اصلا طاقت نیاوردم و همون لحظه همه چی رو به مامانم گفتم.

مامانم هم همون روز با دامادمون بیرون قرار گذاشت و راجبه این قضیه باهاش حرف زد ولی نگفت من بهش گفتم و گفت ناظممون ز زده خونه.. و فهمید که خواهرم از اینکه دامادمون اومده دنبال من خبر نداشته. ولی دامادمون از مامانم معذرت خواهی کرد و گفت نمیدونسته کارش اشتباهه و قول داد که دیگه این کارو تکرار نکنه.

اما از اون روز به بعد ارتباط خواهرم اینا با ما خیلی کمرنگ شد تا جایی که اصلا خونمون نیومدن و الان دو ساله که خواهرم باهامون قهره و خونمون نمیاد.

حتی برا عروسی داداشم و اینکه بچه اون یکی خواهرم هم به دنیا اومد نیومد خونمون... مامانم اینا چند براشون دسته گل فرستادن به محل کارشون تا آشتی کنن ولی هیچ فایده نداشت و خواهر و دامادمون خطاشون رو هم عوض کردن و خونشون رو هم تغییر دادن...

آخه چرا یهو اینجوری شد؟! من اشتباه کردم که به کامانم گفتم؟! یعنی دامادمون سر اینکه من به مامانم گفتم ناراحت شده چون قهر کردم؟!

شما جای من بودین چی کار میکردیم؟! مامانم از دوری خواهرم افسردگی گرفته و با نبود خواهرم کلا خانواده بهم ریخته.

خواهش میکنم راهنماییم کنید.