سلام...
شاید از نظرتون مسخره باشه سوالم ولی واقعا چیزیه که درگیرم کرده... من یه خواهر زاده دو ساله دارم. فوق العاده خوشگله. چشمای سبز موهای طلایی و فوق العاده شیطون و مهربونه. از روز اولی که به دنیا اومده بعد از پدر و مادرش بیشترین وابستگی رو به من داره و منم هزار برابر اون وابستشم.
طوری که نمیتونم یه روز کامل دوریش رو تحمل کنم و اگه یه روز نبینمش بدون اینکه دست خودم باشه اشکام سرازیر میشه. انگار بچه خودمه و احساس میکنم هیچ بچه دیگه ای جز اون رو نمیتونم دوست داشته باشم.
وقتی مریض میشه اصلا نمیتونم جلو گریم رو بگیرم. ولی میترسم این وابستگی که بین جفتمون پیش اومده بعدا برا جفتمون مشکل ساز بشه.
البته بیشتر نگران دختر خواهرمم تا خودم. ولی واقعا نمیدونم چه جوری باید احساساتمو در مقابلش کنترل کنم.
از طرفی بعضی وقتا خواهرم و دامودمون بهم میگن دارم بیش از حد به خواسته هاش بها میدم و لوس بارش میارم. ولی من اصلا نمیتونم وقتی با اون چشمایی که از شیطونی برق میزنه بهم نگاه میکنه و چیزی ازم میخواد بهش نه بگم.
مثلا همین دیشب تا چهار صبح رو کولم سوار شده بود و داشتم دور خونه میگردوندمش با اینکه کمرم داشت میشکست ولی دلم نمیومد بزارمش پایین .
وقتی خنده هاش رو خوشحالیش رو میدیدم...خواهش میکنم راهنماییم کنید که چه طور این وابستگی رو کنترل کنم که بعدا واسه جفتمون مشکلی پیش نیاد چون روز به روز داره حدش بیشتر میشه..
من که اون شده تمام زندگیم..
← تربیت رفتاری پسران (۱۲۳ مطلب مشابه) ← تربیت رفتاری دختران (۱۱۰ مطلب مشابه)
- ۲۰۸۳ بازدید توسط ۱۶۰۰ نفر
- جمعه ۶ شهریور ۹۴ - ۲۲:۵۰
