خانواده برتر

گرگ را بر کند سر آن سرفراز

تا نماند دوسری و امتیاز

فانتقمنا منهم است ای گرگ پیر

چون نبودی مرده در پیش امیر

بعد از آن رو شیر با روباه کرد

گفت این را بخش کن از بهر خورد

سجده کرد و گفت کین گاو سمین

چاشت‌خوردت باشد ای شاه گزین

وان بز از بهر میان روز را

یخنیی باشد شه پیروز را

و آن دگر خرگوش بهر شام هم

شب‌چرهٔ این شاه با لطف و کرم

گفت ای روبه تو عدل افروختی

این چنین قسمت ز کی آموختی

از کجا آموختی این ای بزرگ

گفت ای شاه جهان از حال گرگ

گفت چون در عشق ما گشتی گرو

هر سه را بر گیر و بستان و برو

روبها چون جملگی ما را شدی

چونت آزاریم چون تو ما شدی

ما ترا و جمله اشکاران ترا

پای بر گردون هفتم نه بر آ

چون گرفتی عبرت از گرگ دنی

پس تو روبه نیستی شیر منی

عاقل آن باشد که عبرت گیرد از

مرگ یاران در بلای محترز

روبه آن دم بر زبان صد شکر راند

که مرا شیر از پی آن گرگ خواند

گر مرا اول بفرمودی که تو

بخش کن این را که بردی جان ازو

پس سپاس او را که ما را در جهان

کرد پیدا از پس پیشینیان

تا شنیدیم آن سیاستهای حق

بر قرون ماضیه اندر سبق

تا که ما از حال آن گرگان پیش

همچو روبه پاس خود داریم بیش

امت مرحومه زین رو خواندمان

آن رسول حق و صادق در بیان

استخوان و پشم آن گرگان عیان

بنگرید و پند گیرید ای مهان

عاقل از سر بنهد این هستی و باد

چون شنید انجام فرعونان و عاد

ور بننهد دیگران از حال او

عبرتی گیرند از اضلال او

امیدوارم بقیه از اشتباهات شما درس بگیرن

به هر روی اتفاقیه که افتاده و اگر واقعا پشیمون باشی خداند راه بازگشت رو به روی هیچ یک از بندگانش نبسته و وقتی هم که توبه‌ی واقعی رو انجام دادی به دو گونه با گذشتت برخورد کن ، هم فراموش کن و هم فراموش نکن ، فراموش کن گناهانی رو که مرتکب شدی اما مصائب بعدش رو به یاد داشته باش (البته طوری که از لحاظ روحی اذیت نشی) تا اینکه دوباره مرتکب خطاهای گذشتت نشی

خواهرم رحمت خدا از گناهان ما قطعا بیشتره پس ناامید نباش و با گذشتت منطقی برخورد کن و ازش درس بگیر و توبه‌ی واقعی رو انجام بده

(به شرائط قبولی و کمال توبه اشاره دارد آنچه در کلام رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده است که فرمود : «أتَدرُونَ مَنِ التَّائبُ قالُوا أللهُمَّ لاقالَ إذا تابَ العَبدُ وَ لَم یُرضِ الخُصَماءَ فَلَیسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یَزِد فِی العِبادَةِ فَلَیسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُغَیِّرْ لِباسَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّر رُفَقائَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّر مَجلِسَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُغَیِّرْ فِراشَهُ وَ وَسادَتَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُغَیِّر خُلقَهُ وَ نِیَّتَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یَفْتَحْ قَلْبَهُ وَ لَمْ یُوَسِّعْ کَفَّهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَم یُقَصِّرْ أَهْلَهُ وَ لَمْ یَحفَظْ لِسانَهُ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ مَنْ تابَ وَ لَمْ یُقَدِّم فَضْلَ قُوتِهِ مِن بَدَنِهِ فَلَیْسَ بِتائِبٍ وَ إذا استَقامَ عَلی هَذِهِ الخِصالِ فَذاکَ التّائِبُ ؛ آیا می دانید توبه کننده کیست؟ گفتند: خدایا! نه. فرمود: وقتی بنده توبه کند و طلب کاران را راضی نکند ، تائب نیست. و کسی که توبه کند و بر عبادت نیفزاید ، تائب نیست. و کسی که توبه کند و لباس [ نامناسب] خود را تغییر ندهد ، پس تائب نیست. و کسی که توبه کند و رفیقان خود را تغییر ندهد [و از دوستان ناباب فاصله نگیرد] ، تائب نیست. و کسی که توبه کند و محل نشستن خود را تغییر ندهد ، تائب نیست. و کسی که توبه کند و فرش و تکیه گاه خود را تغییر ندهد ، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و خوی و نیّتش را تغیر ندهد ، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و قلبش را باز نکند (سعه صدر پیدا نکند) و دستش را توسعه ندهد (انفاق و سخاوت پیدا نکند) ، تائب نیست. وکسی که توبه کند ولی آرزوی خود را کوتاه نکند و زبان خود را حفظ نکند [ و دست از غیبت و تهمت و ... برندارد] ، تائب نیست. و کسی که توبه کند و اضافه قْوْت و غذای خود را از بدن خود جدا نکند ، تائب نیست. و زمانی که [توبه کار] بر این اوصاف استقامت ورزید پس تائب است.»)