خانواده برتر

عزیزم بالاخره ما نفهمیدیم مشکلت چیه؟
اعتماد بنفس نداری؟فکر میکنی خوشگل نیستی؟استرس داری؟از مادرت متنفری؟چیه دقیقا موضوع؟
ولی این و بدون همیشه این شعر صادقه که میگه صورت زیبای ظاهر هیچ نیست ای برادر سیرت زیبا بیار
حالا که به نظر خودت و از دید چند نفر دیگه خوشگلی سعی کن رفتار و اخلاقت هم مثل صورتت زیبا کنی اونوقته که مطمئن باش همه عاشقت میشن.در مورد دیدگاهت نسبت به مادرت تجدید نظر کن. خیلیا با خانواده و مادرشون مشکل دارن اما بدون مادر کسیه که تو رو فقط برای خودت دوست داره.سعی کن احترامش رو همیشه داشته باشی

کلا آدم تو این سن همیشه همین طوریه من خودمم با اینکه پسرم اما وقتی بر می گردم به قبل تقریبا خصوصیات شما رو داشتم فکر می کردم همه نگام می کنن عاشقمن شاید روزی دو ساعت جلو آینه بودم چه روزهایی بود ولی خیلی زود گذشت خیلی واقعا این سن خیلی زود می گذره و وقتی 23 یا 24 سالو رد می کنین دیگه عملا به ان چیز فکر نمی کنین سعی کن قدر این روزا رو بدونی چون خیلی زود می گذره سعی کن زندگی کنی و ازش لذت ببری

سلام ،به نظرم بهتره مشکلتون رو حتما با یه مشاور مطرح کنید 

دختر خوب چرا اینقد خودتو داری اذیت میکنی ؟! :) به نظر من حساسیتی که روی چهره ت داری یجور وسواس شده واست...
درسته که همه دخترها به زیبایی شون اهمیت میدن ..دوس دارن همیشه خوب به نظر بیان و مرتب و آراسته باشن اما عزیزم این مرتب بودن ، خوب به نظر اومدن و آراسته بودن ،وابسته به آرایش نیس ..
به نظر من اون آینه رو بذار کنار و هرموقع لازم بود خودتو توش نگاه کن...
هزار جور کار میتونی انجام بدی بجای فکرها و کارهایی که اذیتت میکنه ...
درباره استرس...اصلا فکر کردن به خود کلمه استرس ، استرس میاره و یجور تلقینه !! همه ش دست خودته..مگر اینکه احساس کنی واقعا نیاز به کمک داری...
میوه ها و نوشیدنی های بخور ک خاصیت ارامش بخشی داشته باشن...!! اگه باغچه داری برو ب گلهای خوشرنگش نگاه کن !! باور کن میشه از هرچیزی ارامش جذب کرد !! دیدن ی نی نی !! عطر یک گل !! دیدن آسمون !! بوی سیب !! ی نفس عمیق !! :) خودتو و زندگیتو دوست داشته باش...همیشه خودتو هرجور هستی دوست داشته باش :)

درباره نگاه به زیبایی...هرکس نگاهش و نظرش فرق میکنه...ممکنه من از نظر خودم زیبا نباشم اما از نظر دوستم زیبا باشم ...
از کسی درباره زیباییت نپرس ..اعتماد به نفس داشته باش دختر...یه نگاه به ادم های مختلف جامعه بنداز...خیلی ها مشکلات جسمی دارن اما این مشکل نتونسته اونا رو از درس و کار و اجتماعی بودن دور کنه...شما که خداروشکر مشکلی نداری ...پس به شکرانه ی این نعمت تا میتونی شاد و باروحیه و اعتماد به نفس زندگی کن ...هر فکری که اذیتت میکنه رو بهش بی توجهی کنی بهتره ، بعد یه مدت هم توی ذهنت کمرنگ میشه ..چون اون فکر بهت سودی نمیرسونه...
اگه دوستایی داری که بیشتر زمانشون رو صرف ظاهر میکنن کمتر باهاشون ارتباط داشته باشی بهتره..

منم خیلی چیزها آرامشم رو بهم میزنه ...توی این مواقع بیشتر سعی میکنم نسبت بهش بیخیال باشم ...خودمو سرگرم کارهایی که دوست دارم میکنم...اگه محیطی اذیتم میکنه کمتر خودمو توی اون محیط قرار میدم...
باور کن اینقد روزهای زندگی تند و سریع میگذره و مسائل مهم توی زندگی پیش میاد که این فکرها دربرابرشون کوچیکه..

مامانا همه مثه همن :* ...میدونی چرا ؟ چون میخوان دخترشون همیشه بهترین و کامل ترین باشه ...هزارجور نگرانی دارن.. برا همین بیشتر مراقب پوشش و ظاهرشونن...
مثلا اگه روی پوشش دخترشون حساسن چون نمیخوان کوچکترین حرفی پشت سر دخترشون باشه...
فقط یه لحظه فکر کن خدای نکرده زبونم لال، مادرت یچیزیش بشه ... چشماتو ببند یه لحظه...حتی تصورش هم سخته ...پس ازش ناراحت نشو..خودتم یه روز مادر میشی و دلیل این رفتارای مادرونه رو بهتر درک میکنی ...

( درگوشی با سوال کننده :
البته من هنوز مامان نیستما !! :/ ولی بین خودمون باشه چنتا عروسک دارم عینهو نی نی های خودم دوسشون دارم !! 0_0 )

دارین خودتون رو الکی اذیت میکنید

عزیزم یه بخشیش بخاطر سنته و طبیعیه 

اصلا طبیعی نیست حتما برو پیش روانشناس.

مادر ها گاهی آدمو دیوونه میکنن ولی نگو متنفری درست نیست 

مادر منم فقط موقعایی که واقعا عالی میشم و از چشاش معلوم میشه با حرکت سر تاییدم میکنه اونم با زور 

حتما خانواده ی مذهبی داری که میگی نمیذارن بیرون ارایش کنی! حدس میزنم در بعضی موارد هم تو رو مجبور میکنن یه انجام بعضی چیزا البته فقط حدسه!

سلام عزیزم منم چند سالیه اینطریم.منتها من رو اندامم حساسم.خیلی ذهنمو درگیر کرده بود.یه موقعهایی راضی و خوشحال یه وقاییی افسرده.خیلی بد پسندی میکردم وهر لباسی رو نمیپوشیدم.هر روزی یه از یه جای بدنم ایراد میگرفتم .رفتم مشاوره گفت وسواس فکری دارم.
اینقد دعا کردم و از خد خواستم که الان خیلی بهتر شدم.هر وقت این فکرا میومد تو ذهنم و اذیتم میکرد نماز شکر میخوندم.و خدا رو شکر میکردم که سالمم.یا مثلا چن تا بیماری رو سرچ میکردم امیدوار میشدم. و کم کم این فکرا از ذهنم میرفت.من دوران خیلی بدی رو گذروندم.بعد توبه کردم.
الان هم هر لباسی رو نمیپوشم و بعضی وقتا تو ذهنم هست ولی خودمو با پایینتر از خودم مقایسه میکنم.
البته بگم خیلیها میگفتن تو خیلی خوش اندامی ولی افکار خودم بود که باعثش شده بود.از من میشوی دیگه جلو اینه نرو چون روز بروز بدتر میشی حساستر و ممکنه افسردگی بگیری
.برو فقط خدا رو شکر کن
.مامانتم دوس داشته باش و بهش احترام بذار.ببخشید طولانی شد فقط خواستم کمکی کرده باشم

تبریک میگم عزیزم چه روش خوبی داشتی!:)

منم 18 یستمثل شما بودم 24 سالمه هیچ مشگلی 

خب عزیز دلم اگه قرار باشه همه بهت بگن خوشکلی که نمیشه هر کس یه نظری داره به نظر بقیه توجه نکن تو از نظر خودت خوشکلی پس همه چی حله راستی اعتماد بنفس ات شدیدا کم شده یکم بخودت تلقین که که تو خوشکل ترین دختر هستی و از عهده همه ی کارا بر میایی و از خدا بخواه که کمکت کنه  مطمئن باش بزودی همه چی درست میشه