سلام دوستان . اول از همه بگم که دخترم . راستش با اینکه تو بقیه ابعاد زندگیم راضیم حس میکنم تو بعد عشقی خیلی بدشانسم .
اینو میگم چون از هرکی خوشم میاد شاید باورتون نشه اما بلافاصله یا دوست دخترش رو میبینم ، یا طرف عاشق یکی میشه ، یا اصلا از من خوشش نمیاد .
اولین بار یادمه تو یه مهمونی از یکی خوشم اومد ، به خدا ده دقیقه نگذشته وقتی از دختر عمم راجع بش سوال کردم به یکی از دخترای همون جمع اشاره کرد و گفت باهم دوستند و همو دوست دارن .
گذشت یه مدت طولانی و باز از یه بنده خدایی خوشم اومد که توی مراسم یکی از اعیاد دیده بودمش . این موضوع طولانی شد و شد یه عشق پرنگ یه طرفه که فهمیدم با یکی دوسته و دقیقا دوستش هم میشد دوست ، دوست صمیمی من .
منم سعی کردم بیخیال بشم اما چند وقت بعد رابطشون بهم خورد و منم یه خورده امیدوار شدم اما بعد از یه مدت از دختر عمه من خوشش اومد و منم دیگه چی میگفتم . ؟!
اینم بگم که به خاطر غرورم که برام مهمه هیچ وقت راجع به عشقم با کسی حرف نزدم و محبت رو گدایی نکردم و خودم با دردش ساختم .
جدا از اینکه این عشق یه طرفه سه سال منو درگیر کرد و وجودم رو داغون کرد بالاخره باهاش کنار اومدم .
اما مشکلم اینه کافیه از یکی تو یه نگاه خوشم بیاد امکان نداره عاشق نباشه یا پس فردا نشه معشوقه یکی از آشناها . یا کلا از من خوشش نیاد .
تنهایی و نیاز های روحیم داغونم کرده . نمیخوام با کسی دوست باشم . اما هر دختری دلش میخواد یه نفر دوست که نه ، حداقل ازش خوشش بیاد .
از نظر اندام و چهره هم طبق گفته بقیه خوبم و ایراد آنچنانی ندارم . فقط یه خورده کم حرفمم اما این اتفاقات باعث شده باور کنم تو عشق بدشانسم و افسرده بشم .
به نظر شما اینطوری نیست ؟ شما جای من بودید از عشق زده نمیشدید ؟ با این روحیه چیکار کنم ؟
ممنون. *
← مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)
- ۱۷۴۰ بازدید توسط ۱۳۴۸ نفر
- يكشنبه ۳ خرداد ۹۴ - ۲۲:۱۸
