خانواده برتر

سلام دوستان

من معمولا نظر نمی ذارم ولی از صحبتاتون خیلی استفاده می کنم

دیشب به دلایلی ... داشتم به این فکر می کردم که این قدر این دخترا می گند ما چه قدر بدبختیم که باید انتخاب بشیم ولی پسرا این طور نیستند، دیدم بدبختی ما پسرا بیشتر از اونا نباشه کمتر نیست. به این فکر می کردم که مثلا منه دانشجوی 26 ساله بخوام از محیط دانشگاه ( البته لزومی نداره از این محیط ولی چون بیشتر تو اون جو هستیم میگم ) دختر خانمی رو برای زندگی آینده انتخاب کنم. حالا ببینید محیط چه جوریاست، من ایده آل هامو می گم ( که فکر می کنم از دید اکثرتون بیراه نمی گم ) ولی سعی می کنم دیگه دلیلی براش ذکر نکنم:

1 -اولا چهره من (زشتم!!!) به دلشون بشینه: تو بهترین شرایط 9 نفر از 10 نفر منو می پسندن

2 - من یک همسر چادری ( البته مقید ) می خوام : تو بهترین شرایط  6 نفر از 9 نفر چادری اند

3 - سنشون کوچکتر مساوی با من باشه: تو بهترین شرایط  5 نفر از 6 نفر

4 - فردی باشه که از نظر سیاسی و اخلاقی متعادل باشه (مهمترین معیار من!!!!!): به خدا خیلی از این .... دست کمی از … ندارند. نمی شه سمتشون رفت، صحبت کرد. مثلا میگی من فلان آقا رو تو نظام به این دلایل قبول ندارم. یک دفعه نانچیکو که به سمتت پرت می شه ( با اغراق!!! ). کلا زیاد فرد سیاسی رو برای زندگی آینده نمی پسندم: تو بهترین شرایط 4 نفر از 5 نفر متعادل سیاسی رفتاری اند

5 - فردی باشه که از نظر قد و وزن با هم تناسب جسمی داشته باشیم، مثلا 190 با 150 هر چیم توجیه کنی هیچ جوره متناسب نیستند: تو بهترین شرایط 3 نفر از 4 نفر متناسب اند

6- همشهری باشیم: در غیر این صورت انصافا هم سخته خانواده ها رو راضی کردن هم این که از نظر مسافت و فرهنگ و آداب و رسوم و خیلی از مسائل دیگه مشکل زا می شه. فرض کنید از تهران با هواپیما بریم بندرعباس خواستگاری. جدا نشدنیه!!!!!!: تو بهترین شرایط 2 نفر از 3 نفر با من همشهریند

7- خانواده ای که به یک فرد دانشجویی که هنوز تکلیف سربازیش مشخص نشده یا اصلا بگیم تو شروع راه کسب و کار اعتماد کنه. واقعا این دست خانواده ها خیلی کمند چون الان تو متن داستان برای یک بنده خدا هستم می دونم چه خبره: تو بهترین شرایط 1 از 2

8 - و آخرین مورد که همه معیارهای دیگه رو تو این گزینه جمع می کنم:مثلا بیماری یا معلولیت خاصی نداشته باشه (سرطان و نابینایی و ...) یا این که از نظر پزشکی شرایط ازدواج با هم رو داشته باشیم، حتی الامکان دختر باشه(چون بودن که قبلا تجربه های ناموفق داشتند)، اهل مطالعه باشه و تو مسائل اعتقادی، زناشویی و عاطفی دور اندیش باشه و .....:تو حالت عادی 0 نفر از 1 نفر

ممکنه اولین سوالی که برای بعضی ها پیش بیاد این باشه که شاید بعضی از گزینه های بالا با هم همپوشانی داشته باشند. ولی خودتون کلاهتونو قاضی کنید ببینید من تازه کلیاتو گفتم و از خیلی مسائل با فرض بی اهمیت بودن گذشتم.

مثلا چهره خانم هم به دل من بشینه، مثلا از نظر دینی هم کفو باشیم (یکی کثیر الصلاه و دیگری کاهل)، یا کفویت دو خانواده از نظر مالی و ..... هزاران کفویت دیگه که می شه بهشون اشاره کرد. حالا واقعا دوست دارم دختر خانم ها درک کنند که تشکیل یک زندگی سالم و با پایه درست چه قدر مشکل و چه قدر استرس زاست برای یک پسر. خوبی دختر خانم ها اینه که استرس خیلی از این موارد رو ندارند و می شینند و انتخاب می کنند. ولی درک این واقعیت که اولا اومدن خواستگار براشون با احتمال خیلی پایین (مخصوصا تو جامعه فعلی که شایدم بخشیش به خاطر افزایش آگاهی فردی و اجتماعی باشه و نه لزوما سخت گیری ها) انجام می شه مهمه و باید قدر حداقل موقعیت ها رو بدونند که فردا روزی پشیمون نشند.

یک نکته دیگه این که مثلا دختر خانم هایی که میان می گن نمی دونم دیگه از من گذشت، سنم بالا رفت ولی خواستگاری ندارم یا خوشبحال بقیه و از این صحبتا. فقط بگم با وجود صفر درصدی که تو بالا حساب کردم کاملا حق دارند ولیکن مسلما تو هر مسیری تعدادی قربانی وجود خواهد داشت که باید صبوری کرد: در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم   لطف آن چه تو اندیشی حکم آن چه تو فرمایی.

و در آخر روی صحبتم با بعضی از خانم هاست که دارند با کم کاری های عاطفی، جسمی، اعتقادی، اخلاقی به زندگی که برای خیلی ها آرزو و شاید اونا جایگاه یک دختر دیگه رو تو این آشفته بازار پر کردن، آسیب می زنند، بشینند و با خودشون فکر کنند و سعی کنند قدر سقف بالا سرشون، نگاه های گاها غضب آلود مرد بالاسرشون، آغوش گرم ولی گاها زمخت شریک زندگیشون و ... بدونند.