خانواده برتر

سلام به نظرمن شمامشکل روانی واختلال های شدیدو...ندارید

دردرجه اول همه نکات منفی روباخودتون مرورنکنیدهمیشه وبهشون شدت ندید

درکل شمابایدبتونیدروی افکارتون مسلط بشیدوبه ایده هاوافکاروطرح هاتون جهت بدین

مشکل افسردگی هم چیزی جدیدی نیست.خیلیا باهاش درگیرن ویابودن.همه افسردگی هاهم به روانپزشک وقرص نیازنداره 

سعی کنیددقیقابدونیداززندگی چی میخوایید؟اهدافتون چین

؟آیا اهدافتون عاقلانه ودرست هستنند؟

برای رسیدن بهشون عاقلانه ومنطقی تلاش کنید 

ذهن شمابه یک جهت دهی نیازداره

حالایه سری ویژگی هاهم شایدداشته باشیدکه مشورت بادیگران وصحبت باافرادراهنما ومشاور وروانشناس میتونه خیلی مفیدباشه.

شادوسربلندباشید

Mee too

منم از اول تا آخر هرچی که گفتی مثل توام

فقط من تا راهنمایی دوران خیلی خوبی داشتم

فکر کنم مربوط میشه به تیپ شخصیتی مون

خیلی باحال بود

عزیزم فکر کنم یه خصوصیت دیگه که داری اینه که دوست داری به خودت برچسب مریض بودن یا مشکل شخصیتی بزنی.

این حرفا چیه روانی یا توهمی، دو قطبی یا ....

چه شکلی به ذهنت رسید این همه چیز برا برچسب زدن به خودت ردیف کنی.

از نظر من که مسئله ی شما، یه درون گراییه که با اضطراب اجتماعی ای که دارید و ارتباط کمتون با دیگران، تشدید شده و به خاطر همین همش تو فکر و خیالی و دوست داری برای جبران شدن اون دیده نشدن توسط دوستات، تو فکرت از خودت قهرمان بسازی.

تو این حالت اگرچه دوست نداری ولی کم کم باید سعی کنی با دیگران ارتباطت رو بیشتر کنی.

همین که رابطه ات بیشتر و دیدت مثبت تر بشه به بقیه، دیگه فکر نمیکنی که کسی درکت نمیکنه.

عزیزمن نیازی نیست نقش بازی کنی مثلا وقتی داری با یه دوستت حرف میزنی فکر کن با خواهر یا برادرت (اگه داری)، یا مامان و بابات حرف میزنی.

یا نمیدونم با کی راحتی، وقتی با یه غریبه داری حرف میزنی فکر کن داری با اون شخص حرف میزنی پس معذب نباش جلو بقیه.

سعی کن فکرهای عالی و خوبت که مناسب برا ایده هستند رو حتما یه جا یادداشت کن که هر وقت شرایطش بود یا اجراش کنی یا به عنوان ایده(اگه بعدا دیدی ارزشمندند) به جشنواره ای یا کسی ارائه بدی.

میدونم که فکر کردن برات مساویه با رسیدن به ایده های جدید. ولی فکرهات رو محدود کن. برا کم کردن فکر ، سعی کن همه فکرهات رو تو یه دفتر بنویسی، اونوقت دیگه خودت خسته میشی و سعی میکنی فکرهات رو کمتر کنی.

دمدمی مزاج بودنت هم خیلی ها اینطور هستند، برا اون هم وقتی رفتی سراغ یه کاری، به فکرت افتاد ول کنی و بری دنبال کار دیگه، اصلا اهمیت نده و بگو من باید تا یه جا این رو برسونم بعد میرم سراغ کار بعد. اگر هم تو اون کاری که دستته به حد کمال نرسیدی اصلا نگران نشو، اطرافت رو ببین که افراد دور و برت هم درسته که شاید توی یه رشته یا هنری خبره باشند ولی هیچ کس نمیتونه ادعا کنه که تو اون کار کامله.

پس هیچ وقت از ادامه دادن کاری که فکر میکنی توش کامل نیستی، ناامید نشو.

به خودت بگو اصلا میخوام تو این کار ناقص باشم، ببینم چی میشه.

دوباره تاکید میکنم عزیزم، تو کاملا عادی هستی و با آدما عادی فرق نداری فقط چون درون گرایی نباید کلا ارتباطات بیرونت رو قطع کنی و بشینی به فکر کردن.

افسردگی هم در اثر همین کم بودن ارتباط و فکر زیاد فکر میکنم به وجود اومده. که افسردگی هم چیز حادی نیست اکثر افراد یه دوره افسردگی رو پشت سر گذاشتند.

خیلی زیاد نوشتم، ببخشید ولی لطفا بخون شاید یه خط یا دو خط اش به دردت خورد.

چه عجیب!منم همینطورم!

البته من کودکی خوبی داشتم تا اواخر دوره راهنمایی و اوایل دبیرستان.بعدش همه چی تغییر کرد.قبل از این فقط محکوم بودم به خجالتی بودن و کم زبون و دهن بودن ولی بعدش عوض شد..هنوزم ساکتم و کم حرف. مثل تو از تنهایی لذت میبرم ولی یه وقتایی هم دلم میگیره از تنها بودن.منم سابقه افسردگی داشتم و شایدم هنوز درگیرم نمیدونم.اصلا تمرکز ندارم و خیالپردازم. یعنی مثلا دارم درس میخونما ولی یهو به خودم میام میبینم رفتم تو فکر.

منم از گذشته و کارایی که کردم بیزارم و از یه طرفم خودمو دوس دارم چون به نظر خودم مهربونیم باعث این کارام شده و همیشه دل رحم بودم و ساده.نمیدونم اینا واسه چیه دقیقا و چرا اینطوریه ولی اگه فهمیدی به منم بگو!منم دو سه سال ازت کوچیکترم و دانشجو ام.

سلام دوست گرامی من دقیقااواسط  متن حدس زدم ک خیلی باهوش هستید. منمintjهستم، دقیقامنم تودبستان هیچ دوستی نداشتم توراهنمایی هم همینطور.دبیرستان باچند نفردوست شدم  اماکات کردم یادخترای فضولی بودن یاخاءن.اصلادرحدشخصیتم نمیدیدم دیگه ادامه بدم باهاشون.منم عین خودت کارروبهترین شکل ممکن انجام میدم.توی دانشگاه بسیارفعال وسرشناس بودم امادراین میون ب ندرت پیش همکلاسی هام مینشستم اونارا درحدخودم نمیدیدم چون یافضول بودن یاتفکرات احمقانه داشتن چیزایی ک بنظرم خنده داربود.بعده امتحان حالت تهوع میگیرفتم ومنتظردخترپسرای درسخون بودم ک بیان سوالات روچک کنیم تک تک سوالات روچک میکردیم بخاطریه سوال غلط اشک توچشمم جمع میشد.خلاصه ک یه رب بعده امتحان من میدونستم چندمیگیرم.بهتون حالا چندتوصیه میکنم تا شرایطتتون بهتربشه،اول خیال پردازی ورویا پردازی تون رومهارومدیریت کنید.اغلب خیالات قبل خواب میاد لذاخسته کوفته بروک زودخواب بری.دوم چراانصراف عزیزم؟؟؟شمااتفاقا بایدبازدوباره برگردی دانشگاه ب رشته موردعلاقت وخب ماintjهانبایدحس کمالگرایی مون روفراموش کنیم خیلی قشنگ میتونی این حس روتودانشگاه ارضا کنی.من ازثبت نامم شروع کردم و رییس چنتا چیزشدم بعدکاری کردم ک تودانشگاه رییس دانشگاه بشدت بهم احترام میزاشت.بواسطه یه کاردانشجویی ک انجام میدادم لذامن همیشه  ازاین ک بدردبخورم راضی بودم.شماهم بایدهمینکاروکنی هم اجتماعی ترمیشی هم حس بدردبخورتربودن میادسراغت ازخودت خوشت میاد.عزیزم تنها راهش فقط همینه.وقتی ببینی بدردبخوری راضی میشی.من رفتم سراغ کارجهادی.همین گروه ها ک میرن مناطق محروم.هروقت یه کارجهادی میکردم روحم اروم میشد.من بشدت   هم جزیی نگرم طوری ک یه بارقفل قسمت دانشگاه ک توش کارمیکردم روفهمیدم بطرف شماله قسمتیش ک بازمیسه درحالی ک میبایست بطرف جنوب میبود.وقتی کارمندان ونگهبانان روبردم سرصحنه کف وخون قاطی کرده بودن اخرمعلوم شد خوده مسول اون قسمت بازوبسته کرده.هرچی ماهامیکشیم ازجزیی نگریمونه.حوصله ادم احمقم نداریم چون سریع میشناسیمشون.خلاصه ک تنها راهت حضوردرجامعه هست.ازدانشگاه مجددا شروع کن وبدون سم افرادی مانندما ازاین شاخه ب اون شاخه پریدنه.خودتم اشاره کردی بش.لذاباید سعی کنی ب خودت بفهمانی ک توبایدانرژیتوبزاری روی یه موضوع ورشته وهمونوبگیری بری جلو.وحالاچطور ازارتباط بابقیه لذت ببری؟؟؟توباید توی گروه های فرهنگی وهنری وچه میدونم هرچی ک علاقه داری شرکت کنی انجمن حمایت ازمحیط,زیست وچه میدونم محافل مذهبی ودینی هرچی ک دوست داری بایدشرکت کنی اما زنهار ک بابقیه صمیمی بشی...هرگز.سعی کن زیادصمیمی نشواعصاب خودت خوردمیشه تهش.من انرژیمم زیاده روزی یک ساعت پیاده روی میکنم توحیاطمون.هم ارومم میکنه هم تخلیه انرژی.درضمنتوهیییییچ مشکلی نداری وخیلی هم عادی هستی.تنها راهی همک میتونی خودتودوست داشته باشی اینه ک بدردبخورباشی تاازخودت راضی باشی.مثلا من ماه اسفند روچن ساله هرچی ازش بتونم خادم الشهدا میشم تومناطق وخیلی هم بهم لذت میده علاوه براین فعال فرهنگی ام هستم توهم بایداینکاروکنی.راستی دوست عزیزم منم یک ماه ونیمه منزلم حوصلم سرنرفته.امیدوارم راه درست روپیداکنی عزیزم ودریک رشته ثابت قدم بشی توحتما موفق میشی عزیزم

منم همینطورم.منintp هستم

تیپ شخصیت intj با تیپ شخصیتیentj-intp-istj دیدگاه های مشابه دارن سعی کن افرادی با این تیپ شخصیت پیدا کنی اونا تقریبا شبیه خودتن و باعث میشه خودتو اینقدر عجیب ندونی

هرچی توصیف کردید دقیقا"شرح حال منه؛من پسرهستم و27سالمه کلا"دیگه سردرگم شدم همیشه تولاک تنهایی خودم هستم وکلا" آدم دوراز اجتماعی هستم منم نمیدونم بایدچیکارکنم حتی رغبت رفتن پیش مشاورهم ندارم😔

خب این کامل گرایی خوبه اما مسئله اینجاست که اون حالت کامل رو گاهی درست نفهمیدی که بهش برسی!

اون مواقعی هم که حالت کامل رو درست میگی و خواستن و نرسیدنش داره اذیت میکنه ، باید فهمت رو از شرایط بالاتر ببری که چه اتفاقات کاملی داره رخ میده.

مثلا راجب دکور، فک میکنی اگه مبل کمی پاره شده و گچ دیوار کمی ریخته و بقیه وسایل رنگاشون به هم نمیاد و اصلا طراحی شون  و راحتی کار باهاشون مناسب نیست و .... در نتیجه این دکور کامل نیست؟

خب نقص داره ولی نقصش اونجور که تو میگی نیست!

خب شاید تو داری بر حسب یه طرح ناقصی توی ذهن خودت همچین قضاوتی میکنی!

خبر خوب اینه که طرح ایده آل وجود داره، یه نفر انجامش داده و باهاش زندگی کرده و لذت برده. خب؟ حالا اگه تو هم قبولش کنی میتونی به اون حالت کامل برسی و آرامش پیدا کنی.

کی؟چی؟ از خدا بپرس. شاید تو قرآن نوشته باشه اونجام یه نگاه بنداز. نگاهی در حد توان و عدم زجر = نگاه کامل.

ایول منم intj هستم و تموم اینایی رو که گفتی با پوست و خونم درک میکنم.

کمیاب ترین تیپ شخصیتی با میانگین بهره ی هوشی بالا تر از تیپ های شخصیتی دیگه . 

همونطور که گفتی ، ما مدلمون اینه که همیشه درمورد هر چی اطرافمونه احساس مسئولیت میکنیم . من خودم هزار بار فکر کردم یک مدرسه ی ایده ال و مناسب چطوری میتونه باشه.

خودمم مث خودتم .

الان تو مدرسمون سه چار تا دوست خوب دارم ولی بازم اونقد باهاشون صمیمی نیستم.

در ضمن توی سایتی انگلیسی درمورد intj ها خونده بودم که ما ها همیشه حس میکنیم مشکل داریم و مریض روانی ای چیزی هستیم و اکثرمون به سایت های روان شناسی روی میاریم و با mbti اشنا میشیم و اونموقع هست که انگار خودمون خودمونو میفهمیم و درک میکنیم و یه نفس راحت میکشیم که ینی مثل ما هم هست . اگر چه کم. اگر چه فقط دو درصد . درمورد دخترا هم فقط ۰.۸درصد.

من تو همون چند خط اولت بدون اینکه به تیپ شخصیتیت اشاره کنی فهمیدم intj هستی میخواستم برات توضیح بدم دیدم خودتم میدونی😂

البته در مورد بند اخر حرفات دقیق نمی دونم ولی طبق چیزی که خوندم . ماها پتانسیل افسردگی ، خودشیفتگی ، اختلال اضطراب رو داریم . به نظرم یه سری به علایمش بزن .

www.intjvision.com/intj-female/

به این لینکم سر بزن انگلیسیه . مطالب دیگه ی وبش رو هم ببین

برو سایت بنیاد فرهنگ زندگی

اونجا می تونی دوره ها یا کتاب هایی پیدا کنی که بهت کمک کنه

یا سایت خانه توانگری طوبی

ضمن اینکه خیلی عالیه برای شناخت خودت وقت و انرژی می ذاری

ولی به نظر من برای ما که شغل و حرفه مون روان- تحلیلی  نیست زیادی درگیر شدن با این بحث های خیلی تخصصی "کاربردی" نیست - هزار تا اسم و عنوان خونده باشی ولی ندونی نهایتا چطور زندگی تو قشنگ تر و با حال بهتر پیش ببری چه سود داره ؟

یه ادم ایده آل گرا که بیش از حد از خودش توقع داره و میخواد تو هر کاری نفر اول و بهترین باشه و از اونجایی که هر آدمی تو زمینه های خاصی استعداد داره نه تو همه چیز تهش سرخورده میشی و یکم بعدش افسرده

یکم توقعت رو بیار پایین هرکسی ظرفیتی داره تو نمیتونی تو همه کارها نفر اول باشی با این واقعیت کنار بیا

خیلی شبیه به منی!!ای بابا افسردگی که روانشناسا بهش میگن سرماخوردگی روانی!!یعنی شیوعش خیلی خیلی بالاست.

فک نکنم مشکل خاصی داشته باشی،منم همین قدر دمدمی،غیرقابل پیش بینی و عجیب و غریبم😂😂

شاید همین فردا نظرم راجع به چیزی عوض بشه،مخصوصا اگه طرف مقابلم رگ خوابم دستش باشه.

بدونه چطوری باید باهام حرف بزنه.

یه پست فعال دارم راجع به انگیزه.خوش حال میشم سر بزنی.

الان یک ساله دلم میخواد برم باشگاه هنوز نرفتم!!😓

گاهی خودم پیش خودم خجالت زده میشم😂😂😂

کمال طلبی که منو کشته،کافی یه روز تصمیم بگیرم کتابام رو مرتب کنم،تا شب گیرم!!

من برم بهداشت بخونم؟!که فردا بیکار بشینم تو خونه؟!

خیلی سعی کردم متعادل تر بشم،ولی هنوز خیلی کار داره این مورد.

کافی یه برم مهمونی بهم بگن این ظرفا رو خشک میکنی؟!باید آب های ده سال پیشم خشک کنم!!حالا میزبان میگه لازم نبود عزیزم،فقط گفتم یه دستمال بکشی توش،بعدم میرم در کابینت رو باز میکنم ظرفای اون طبقه رو مرتب میکنم!!دست خودم نیست

الان که ازدواج کردم،یا خونمون برق میزنه از تمیزی،یا هر چیزی یه جا افتاده!!چون نمیتونم سطحی تمیز کنم،باید از بیخ ریشه یابی بشه!!

سطح درک و فهم اطرافیان؟!90%مواقع آدمای دور و برم رو یه مشت احمق میبینم که با یه دهن گشاد دارن حرف میزنن😓مخصوصا تو جمع زنا وقتی دارن حرفای چرت و پرت میزنن!!حالم از این جمع احمقا به هم میخوره،بخاطر همین جمع های مردونه رو بیشتر دوست دارم 

حداقل تحلیل اقتصادی و سیاسی میشنوم!!نه شیوه های جلوگیری از بارداری یا سوال های احمقانه و خصوصی

البته تا حد زیادی تو جمع دوستام دارم جلوی خودم رو میگیرم و خود واقعی ام نیستم،حتی بیشتر از اونا تو جمعشون خاله زنک میشم چون در غیر این صورت همون چارتا رفیق خل و چلم ندارم!!

فقط رو انگیزه ات کار کن!!من فعلا رو این قضیه ی تنبلی ام متمرکزم!!

به مریم：   واقعا به نکته درستی اشاره فرمودید...منم اول دبیرستان حس میکردم باهمه فرق دارم باگریه میگفتم ببریدم روانشناس...تااینکه یه روز خالم منوبرد وازاولش ک حرف زدم روانشناسه بهم لبخند زدتااخرش ک گفت توآی کیوت بالاس ونبایدنگران باشی

به سعید：پیش مشاور چرا؟؟؟ شما هم سعی کنی چن ساعتی تفکربفرمایید راه مستقیم خودتون روانتخاب کنیدوبراش تلاش کنید.وبعدهم برای معضل اجتماعی بودنتون بایدبگم تنها راهش تعامل بامردمه ان شاءالله بعده کرونا.حتما شماهم توگروه های مختلف فرهنگی هنری دینی هرچی ک خوشحالتون میکنه عضو بشید.امادنبال دوست نباشید کلا.حضرت  ابراهیمم تنهادوستش خدابود وبس

موفق باشید دوستان

سلام.

سر در گم خم و پیچ زندگی هستین. برنامه و هدف داشته باشین. منم INTJ هستم.

شاد باشین

بخشی ازمشکلات شماشایداینه که هیچ وقت خودتون نیستیدپیش مردم نقش بازی میکنید ولی مردم همه افرادی رودوست دارن که خودشون هستن خودشون روباتمام ایرادهاو مشکلات ونقطه ضعف هابه خوبی میشناسن و قبول دارن ازگفتن ایرادهاشون هم خجالت نمیکشن

واینکه خودتون روخوب نمیشناسیدونقش بازی میکنیدتانمیدونم شایدمبادامردم خودواقعی شمارومسخره کنن اعتمادبه نفستون روخیلی پایین آورده وباعث شده حرف مردم به خصوص تاییدشدن ازطرف مردم براتون خیلی مهم باشه

آخرشم همه اینهاباهم جمع میشه یکی ازنتایجش زودعصبانی شدنه وخیلی موارددیگه که خودتون متوجه شدید

ازاونجایی که ازتیپ شخصیتی خودتون باخبرهستیددنبال روش هایی برای بالابردن اعتمادبه نفس و...هم باشید

ازگروها،کانال های روانشناسی وگوگل هم میتونیدکمک بگیرید

سلام 

اولا که نگران نباش، چون مشکل خیلی عجیب غریبی نیست، می بینی که اینجا خیلی ها اینجورین، منم هستم، میفهمم وقتی کمال‌گرایی آدم رو تا سر حد جنون میبره یعنی چی 

وقتی از استرس اینکه نکنه به چیزی که میخوای نرسی اصلا شروعش نکنی یعنی چی 

امکان نداره وارد کاری بشم و قبلش مطمئن نباشم که قراره اول بشم 

و خدا نیاره روزی رو که نتیجه دلخواه من نباشه، نه تنها دنیا رو رو سر خودم خراب میکنم، بقیه رو هم عاصی میکنم 

الان تو این قرنطینه به شدت بهم خوش میگذره، چون مجبور نیستم از خونه برم بیرون و با آدم ها رو به رو بشم 

اینکه میگی وقتی کسی باهوش‌تر از خودم رو میبینم احساس بی کفایتی میکنم رو که دیگه نگو، بخاطر همین حس بد هیچوقت هوش برتر رو نمی بینم، یه مدت کوئیز رو نصب کردم ولی چون چندبار باختم سریع حذفش کردم، آدمایی که حس کنم ضریب هوشیشون پایینه عصبیم میکنن، نمیگم خودم شدیدا باهوشم ولی خب آدمای خنگ عصبی میکنن من رو، اصلا یکی از ملاک هام برای قبول کردن نامزدم این بود که بیشتر از خودم باهوشه(زیادی باهوشه)

خیلی ها فکر میکنن خودشیفته و مغرورم، ولی راستش فقط نمیتونم خوب ارتباط برقرار کنم 

بعضی وقتا دلم میخواد خودم رو بکشم، بعضی وقتا خیلی خودم رو دوس دارم 

ولی در کل بنظرم آدمای عجیب غریبی هم نیستیم ، همه یه مدلی هستن، منم این مدلی 

ولی یکی از چیزایی که شدیدا بهم کمک کرده با خودم کنار بیام حضور نامزدم بوده، 

سعی کن کسی رو پیدا کنی که همه جوره بخوادت

اونموقعس که میفهمی لازم نیس تغییر کنی و همینجوری دوس داشتنی هستی 

پیش یک روانکاو برو .اینجا کمکی بهت نمیکنه.سایت نوبت دات ای ارهم خوبه مشکلتو بگو اونجا دکتر مربوطه راهنمایت میکن_میتونی با مشاورین بهزیستی هم زنگ بزنی رایگان ۱۸۴۰

الکی اسم بیماری بخودت نچسبون 

تمام چیزهایی که نوشتین مثل کمالگرایی در همه‌ زمینه‌ها، خیال پردازی، اضطراب اجتماعی و علاقه به تنهایی،نقش بازی کردن و... در مورد من هم صدق میکنه. من هم یک intj هستم.

از 90 درصد آدما خوشم نمیاد و کنارشون بودن رو وقت تلف کردن میدونم (تقریبا همه‌ی اطرافیانم) ، به پنج درصد آدما غبطه میخورم (مثل نوابغ و دانشمندان و مخترعان و هنرمندان بزرگ) ، شاید بتونم با پنج درصد باقیمونده ارتباط شاید دوستانه داشته باشم.(که تا حالا نداشتم)

دوست داشتن و متنفر بودن من از خودم اینطوریه که وقتی دارم رویا پردازی میکنم و خودم رو همتراز با پنج درصد برتر میدونم یا امید رسیدن به اونجا رو دارم خودم رو دوست دارم، ولی وقتی به واقعیت میام و میبینم که اینچنین نیست از خودم بدم میاد.

تیپ شخصیتی intj رو اکثر آدمایی که این شکلی نیستن نمیتونن درک کنن و این باعث میشه انزوا و جامعه ستیزی این افراد بیشتر بشه.

و اینکه به نظرم اگه از اطرافیانم بپرسین که من چه جور آدمی هستم احتمالا میگن خودشیفته و روانی!

عزیزم 

دوست من خیلی شبیه شما بود. و البته چقدر هم اذیت شد، شما یه دستتو برای کمک گرفتن از بقیه جلو میاری ، ولی دست دیگه شما مانعش میشه و  محکم میگیرتش، همیشه خواهان و همیشه محجوری...

راهی که او رفت رو بهت پیشنهاد میکنم. شناخت مشکلات روان و دونستن علت هاش میتونه تا حد زیادی کمکت کنه و ارامش رو بهت برگردونه.

نمیخوام تبلیغ بشه ولی او هم با تجربه کسانی مثل خودش متوجه شده بود که سی دی های روان شناسی خیلی کمکش میکنن.

یه دوره سی دی اقای فرهنگ هلاکویی، روانشناسی خبره که درباره همه چیز واکاوی و با علت بیانش میکنه رو تهیه کرد و هر روز با کمک این سی دی ها به علت های مشکلش پرداخت.

به قول او تو باغچه زندگی هرکس چاله هایی هست که وقتی بارون میباره به هم وصل میشه،چاله های منفی زندگی بیشتر به چشم میان مثل خشم، اضطراب، تنهایی و یا افسردگی و وقتی مساله ای پیش میاد مثل بارونی که چاله ها رو به هم وصل میکنه، همه موارد ازار دهنده سراغش میان، اضطراب ترس تنهایی، خشم و حتی کمبود اعتماد بنفس

با تعاریفی که از خودت دادی حس میکنم در تو یه انسان قوی هست، خودتو تنها نذار.

فقط با تهیه این دوره سی دی ها که به او خیلی کمک کرد تا کمتر درگیر بیرون بشه و الان انسانی شاد، سرزنده و پویاست، مطمئنم تو هم میتونی ارامشتو بدست بیاری.

نمیخوام تبلیغ کنم ولی دکتر هلاکویی روانشناسی سالخورده و جا افتادست که بخوبی مسیر مشکلات فردی رو باز میکنه و سعی در حل کردنشون داره. از هم صحبتی باهاش لذت میبری. مثل بقیه نیست. ضمنا حرفاشم خسته ت نمیکنه. من هم گاهی گوش میکنم. پک کاملشو بخر و تمام اتفاقات رو بررسی کن.

تازه وقتی میبینی چرا، ارامشت کم کم میاد سراغت و بعد با هم حل میکنین مشکلاتی که باید ببینین و بدونین.

از ته دلم برات ارزوی موفقیت دارم و منتطر خبرای خوبت هستم

به شوکولات：   سلام دوست عزیزم.میتونم ازتونیه سوال بپرسم؟ درباره ازدواجتون. شماهم حسابی اذیت شدید تاانتخاب کردید؟؟؟باورتون میشه من اولین معیارم برای انتخاب طرفم عقله؟چون فکرزندگی با یه بی توجه احمق خدایی نکرده منو میکشه.... اکثرخواستگاری هام اصلا احساساتی نیستم ودستوپام نمیلرزه برعکس ب ریز ترین امور وحرف هاتوجه میکنم وبعد که میرن میشینم تجزیه تحلیل میکنم وجالبه حتی ب ده سال بعدم بااون شخص هم فک میکنم بالاخره هم ازحرفاش یه چیزی میکشم بیرون وصددرصداوقاتم درست ازاب درمیاد.کلا زندگی باادم اشتباه رونمیپسندم.خانوادهمیگن مشکل پسندم.اصلا نمیدونم چکاربایدکردنه پول هم برام مهمه ن موقعیت خاص.فقطدنبال هوش وزیرکی ام ک اذیت نشم .همین

حالا شما میشه لطفکنید یکم ازتجربیاتتون دراین زمینه رو بابنده درمیون بزارید؟شمام مشکل پسندبودید؟

پیشاپیش سپاسگزارم

اشتراکات زیادی با هم داریم با این تفاوت که تیپ غالب منentjهست (گاهی همenfj). من علت انصرافتون رو نمیدونم ولی با توجه به اپیزود افسردگی که گفتید به احتمال زیاد به سطح ناسالم رسیدید و بار روانی متحمل میشید پس بنظرم به یک روانشناس مراجعه کنید.منم آرمانگرایی افراطی دارم ولی صرفا در حوزه‌ی علمی تحصیلی اینطورم و خب آرکیتایپ‌های اصلیمم آتنا و آرتمیسن. این ویژگی‌ها به خودی خود که مشکل محسوب نمیشن بلکه اشکال جایی پیش میاد که تو گویی  رنجی میکشی و انگار با خودت هست که مشکل داری. منم دچار این تعارض نسبت به خودم بودم و هستم یعنی یه حس تنفر عمیقی رو در خودم حس میکردم. من بعد از واکاوی در خودم متوجه شدم خلاف این همه مدت که فکر میکردم خیلی منطقی هستم دراصل خیلیم احساسیم. یه جایی از کودکی هیجانات و احساساتم سرکوب شده و با کمالگرایی و وسواس و معقول بودن میخواستم از خودم دفاع کنم. کم‌ترین نمره‌ی کهن‌الگوم آفرودیته که با تمام افتخار نمره‌م ۳ شد:) و این باعث شد فکر کنم که سایه دارم. راه حلی که من برای خودم انتخاب کردم اضافه کردن ابعاد جدیدی به زندگیمه مثل اینکه به زورم که شده اشپزی کنم، باشگاه برم(حتی کلاس رقص رفتم)، فیلم کره‌ای ببینم، در روابطتم رک‌تر باشم و از فاز محتاط بودن خارج شم و کلی کار دیگه‌ تا انرژی درونم رو ازاد کنم به یه تعادلی برسونم. 

سلام

مشاوره‌ خوب برو 

و دوستای خوب و موفق پیدا کن 

حتما هرروز ورزش کن

اون تخیل هایی که گفتی مکانیزم دفاعیه خصوصا بعد از اینکه اتفاق ناخوشایندی زخ بده. 

مثلا الان که کرونا اومده میری تو تخیل اینکه داری کرونا رو نجات میدی و دنیا دارن برات دست تکون میدن و ... .

تخیل یکی از خطرناک ترین مکانیز های دفاعیه خصوصا اگر سابقه ارثی افسردگی داشته باشی.

اون سوال های مکرری که اخر پست پرسیدی، در واقع (ناخودآگاه) خواستی بار سوال رو از روی ناآگاهی به مشورتی بکشونی و اگر نظر خلاف میلی داده شد بتونی رو اون مانور بدی و باهوش وبا  اطلاع بودن خدشه دار.

این یک hint خوب بود.

قبل از اینکه نظرمو بگم، اگر ممکنه سوال های زیر رو جواب بده.(البته اگر راحت بودی)

احتمالا موقع خرید لباس، کفش و ... وسواس شدیدی بخرج میدی و میخوای بهترین رو بخری؟! جوری که همه سلیقه ت رو تحسین کنن؟ و غالبا انتخاب کردن لباس(خصوصا قتی که تنهایی) یک تصمیمه دشواره.

موقع کودکی اونی که تحقیر میشده و انگ بد بهش میخورده تو بودی؟! 

رشته شما چی بود و چرا انصراف دادید؟

فکر نمیکنم روانی باشید. ولی فکر میکنم چون در کودکی تحقیر شدید دیگران را خیلی تحقیر می کنید و این باعث دلخوری شان می شود. تنها توصیه ام این است که دیگران را هم آدم حساب کنید آنها حق زندگی دارند و با شما مساوی اند. همه به یک اندازه حق دارند از امکانات مساوی بهره مند شوند. زندگی فقط مال شما نیست ، توصیه ای غیر از اینکه به نظرات دیگران احترام بذارید ندارم. موفق باشید.

دخترجان ،متاسفم برات که دوران کودکی بدی راسپری کردی وادمی حساس وزودرنجی هستی،بیشتریه حالت افسردگی ودلسردی داری که دلت ازادمها دیگه چرکیه،ماها که متخصص اعصاب وروان نیستیم،دکتربروببین مشکلت چیه شاید بامشاوره حل بشه وشا ید بادارودرمانی،دنبال سلامتی ات رابگیر ،

دوستان عزیزم تیپ شخصیتیintj اینطور نیست ک دیگران روادم حساب نکنه بلکه بخاطرهوش بالا ودید مکعبی ک  متاسفانه زودمتوجه سطح زیرکی وهوش طرف میشه وکارهای احمقانه ک میبینه عصبانی میشه واز حسود هاواحمق هازودفاصله میگیره چون بودن کناریه کم هوش براش,یعنی خطر.... مثلا خودمن تودانشگاه یهوسرکلاس همکلاسیم برگشت بی مقدمه عکس های اینستاگرام یه همکلاسی دیگ رونشونم داد باذوق گف ببین.من تودلم داشتم میگفتم چه دختراحمقیه حالا خب که چی؟ مثلا چه سودی داره اینکار وتوی ذهنم اونویه دختربی خودتجسم کردم. خلاصه ک دیگران روادم حساب میکنیم وبه همه احترام میزاریم ولی باکودن بازی مخالفیم.      

به حکیمک؛：دوست عزیز میشه شماهم تجربیاتتون رودرزمینه انتخاب همسربامن ب اشتراک بزارید؟ممنون میشم.من دیگ دارم کم کم نگران خودم میشم.بااینکه هیچ کس روبی دلیل رد نکردم تاحالاولی ناراحتم ک چرا این قدردقت میکنم. شما باچه روش هایی میزان هوش طرفتون رو میسنجیدید؟؟؟

به میلاد： اقامیلاد لطفا اگرنکته شایان ذکری دارید ب بنده هم بفرمایید.من دقیقا همیشه کل بازارروبرای وسایل میگردم ب کفش وکیفم خیلی حساسم دوست دارم متشخصانه ترین کفش وکیف جمع مال من باشه.دلم میخواد وقتی بین چنددخترمیشینم بولد باشم ازلحاظ متشخص بودن.حالانمیدونم دراین زمینه چقدرموفق بودم ولی همیشه دنبال بهترینام همونطورک فرمودید ب سوال کننده پست؛حتی اخیرا اومدم فرزند پروری رویادبگیرم تخصصی ک زمان بسته شدن نطفه گرفته تاجنین شناسی ووغیره....برای  اینکه تصمیم دارم چندتافرزند متفاوت وازهرجهت عالی ب جامعه تحویل بدم.حساب کنیدازحالا شروع کردم دیگه چقدر حساسم ب این ک بهترین هارومیخوام....

حالا مشکل اصلیمم توبحث انتخاب همسره ب دوستان دیگ هم توضیح دادم.اصلا نمیتونم احساساتی باشم تواین مورد وخیلی نگاه مکعبی دارم.

خلاصه اگه نکته ای دراین باره میدونید بااجازه صاحب تاپیک ممنون میشم بابنده نیز ب اشتراک بگذارید

با چیزهایی که گفتی فکر کردم احتمالا intp باشی ولی به هر حال به جمع intj های مغرور و باهوش درک نشده دوست نداشتنی خوش اومدی .

در جوابت باید بگم از نگاه دیگران مشکل دار و عجیب دیده می شی و کاری نمی تونی براش بکنی کلا n ها جمعیت کم تری نسبت به s ها دارن و از نظر اون ها عجیب هستند مخصوصا یه تیپی مثل intj عجیب تر هم به نظر می رسه .

 به عنوان یه j باید برنامه ریزی و استمرار داشته باشی اینو هی با خودت تکرار کن ، وقتی برای کاری تصمیم میگیری مثلا یه کلاس هنری سریع برو دنبالش و عملیش کن عملگرایی n ها کلا پاینه و باید یه مقدار خودشون رو تخت فشار بذارن که همه چی تو مرحله ایده باقی نمونه . مثلا به خودت بگو فردا حتما تو این ساعت می رم اولین کلاس ویولون که دیدم ثبت نام می کنم ( البته intj ها این جوری نیستن اول کلی فکر می کنن بعد ده جا رو برسی می کنن بعد در مورد استاد تحقیق می کنن بعد آموزشگاه بعد ثبت نام )  ولی چون شما خیلی از این شاخه به اون شاخه می پری بهتره خودت رو تحت فشار بذاری که سریع به عمل برسونیش دیگه بقیش راحته تو جو رقابتی قرار می گیری و تلاش می کنی .

وقتی یه مهارت جدید یاد بگیری اعتماد به نفست هم بالا می ره و وقتی اعتماد بنفست بالا بره بیشتر برای خودت دوست داشتنی می شی . 

مشخصه استعداد هنری داری کرونا که تموم شد حتما برو دنبالش . از چه رشته ای انصراف دادی ؟ 

سلام عزیزم 

من و نامزدم هم کلاسی هستیم،

خب میدیم که مثل بقیه پسرا لوده نیست، محترمه، با همه هم کلاسی ها رابطه داشت ولی با هیچکس صمیمی نمیشد(اون خوابگاهی بود و اصولا راحت میشه اطلاعات به دست آورد) راستش منم یه اخلاقایی دارم که کمتر کسی جرات می‌کرد بیاد بهم مستقیم پیشنهاد بده یعنی زیاد می‌شنیدم از دخترا که مثلا پسرا بهشون میگفتن چجوری با حکیمک دوست هستین، خیلی خطرناکه😁 ولی اون اومد بهم پیشنهاد داد چون تونسته بود منِ واقعی رو ببینه، و بعدا که ارتباطمون بیشتر شد فهمیدم کلا راحت آدما رو میشناسه، حتی بهتر از منی که خیلی ادعام میشه،

شاگرد اولمونه ولی نه از اینا که فقط خرخونی میکنن، چیزایی رو میخونه که در حد رزیدنت هاست نه ما، 

تک بعدی نیست، با اینکه همیشه بیشتر از یه دانشجوی معمولی درس میخونه ولی کتاب غیر درسی میخونه، فیلم زیاد می بینه، کلاس موسیقی میرفت، آشپزیش عالیه(یه آپشن محسوب میشه چون من بلد نیستم 😁)

ورزش هم میکنه 

شدیدا صبوره، ببین برای من خیلی مهمه چون سریع عصبی میشم، ممکنه هرلحظه بهش بگم دیگه نمیخوامت ولی واقعا مدارا میکنه باهام 

چون هم کلاسی هستیم و امتحاناتمون یکیه من همیشه استرس نمره دارم، بالاتر هم گفتم همیشه میخوام بهترین باشم، چه بعد امتحان چه قبلش شدیدا عصبیم، خیلی کمکم میکنه آروم بشم، با اینکه برای خودش هم مهمه ولی خیلی هوامو داره

راستش همش فکر میکنم اگه نمره م کم بشه یا تو فلان آزمون اول نشم هیچ ارزشی ندارم ولی همیشه بهم یادآوری میکنه که اونا ملاک ارزشمندی آدما نیستن و منو در هر صورتی دوس داره 

فقط اینکه آدم ها هم نقاط ضعف دارن، هم قوت، ممکنه اخلاقایی داشته باشه که دوس نداشته باشم ولی انقدر خوبی داره که بی خیال اونا بشم 

و چیزی که خیلی مهمه اینه که خوب بشناسی طرفت رو 

اولش ببین به دلت میشینه یا نه، اگه به دلت نشست زیر نظر خانواده هاتون یه مدت باهم ارتباط داشته باشید، بشناسش، ولی زیاد هم گیر نباش، توی موقعیت های مختلف ببین چجوری برخورد میکنه

اگه دیدی مرده و جنم داره و البته دوست داره قبولش کن 

فکر نکنی من و نامزدم وضعمون خوبه و نفسمون از جای گرم درمیاد ها

دوتا دانشجوی بیچاره ایم که دوسال از عمومیمون مونده، چهارسال تخصص و چهار سال طرح، پولم که نداریم خداروشکر 😁

ولی مطمئنیم انتخابمون درسته، توی شرایط مختلف پشت همو خالی نمی‌کنیم 

من زیاد غر میزنم ولی خب ... 

خیلی حرف زدم 

ان شاء الله که خوشبخت بشی

به حکیمک：سلام عزیزم شما به اسم من کامنت گذاشتید؟؟ خخخ یه  لحظه قاطی کردم گفتم این ک پیام من نیس بعددیدم شمایی عزیزم...اول ازهمه تشکرمیکنم بابت پیام زیباتون عزیزم دوم هم بسیارمتشکرم ازوقتی ک گذاشتید؛ راستش عزیزم من خیلی حساسم وازاینکه خدای نکرده انتخاب اشتباه کنم میترسم.بیشتری ها هم توخواستگاری مثل طوطی هستن هرچیومیگی خوشت میادمیگن اره هرچی هم میگی نه میگن نه.درصورتی ک خودم معتقدم جنگ اول بهترازصلح اخره وبرای هرچیز یه نظری دارم.خلاصه ک انتخاب فرد اصلح وانتظار برای پیداشدنش خیلی اضطراب داره.چه میدونم شایدم شوهرم توبچگیاش مرده....خخخخخخ

حکیمک جان  پستت کمکم میکنه قطعا.من برای شماونامزدمحترمتون بهترین هارو ارزودارم وان شاءالله باهم به همه ارزوهای خوبتون برسید. ارادتمند شما محبوبه.

در ادامه دوستانی که گفتن من شبیه توام

خواستم بگم منم شبیه توام

یا شاید تو شبیه منی):

با دو تفاوت پسر بودن و istj

 بودن 

من میتوتم ماه ها و حتی سال ها تنها باشم و ازش لذت ببرم .خیلی سخت توی اجتماع دوست پیدا میکنم

چون خیلی زود شخصیت ادما رو کشف میکنم و عیوبشون رو متوجه میشم

دنبال چیزای عجیب غریبی میگردم که آدمهای دیگه ممکنه اصلا بهش فکر نکنن

همیشه دنبال اینم که بتونم از ادمای اطرافم  بدرد بخور تر باشم

ذهن منسجم و خوبی دارم و داعما دوس دارم ارتقاش بدم و ذهن قوی تری داشته باشم

تخیل بشدت قوی که توی پنج دقیقه میتونه چنتا رمان

طولانی رو بسازه و مرور کنه

خاطرات رو از زمان های دور با حزعیات ب یاد میارم

و .......

توی جامعه منو ب عنوان ی ادم جدی ،کم حرف و مغرور میشناسن ،بعضا انگ مشکل روانی داشتن هم بهم چسبوندن ولی یه عده ی قلیل.

در کل لذت ببر و استفاده کن 

هرکسی یکسری مزیت ها و 

ضعف ها داره .مهم اینه که 

همیشه رو به پیشرفت تو زندگی و اهداف زندگیت باشی .اگه بخوای ب نظر دیگران نسبت ب خودت خیلی اهمیت بدی متوقف میشی.

اون حسی که شما دارید اسمش "کمال پرستی" هست و نه "کمال گرایی" !

به الاناز 

خیلی ممنون از راهنماییهات بهم قوت قلب میدن. اما مشکل من از ارتباط برقرار کردن با بقیه این نیست که نخوام . کلا انگار نقطه مشترک فکری با بقیه ندارم که بخوام دربارش باهم حرف بزنیم. مگر در باره آب و هوا یا چیزای بیخود بخوام با بقیه ارتباط بگیرم که این برام خیلی آزار دهندست. من دنبال یه رابطه مفید میگردم. 

در کل ممنون از راهنماییت و وقتی که گذاشتی

دوستان من نمیدونم مکانیزم این وبلاگ چطوریه و وقتی من بهتون جواب میدم چطور مطلع میشید، از تازه وارد های سایت هستم🤦‍♀️

من اسمم رو اشتباه نوشتم، قرار بود به محبوبه باشه😁

به محبوبه ی گلم .... 

وااااای من فکر ک.ردم شما مجرد هستی ‌..... 

مبارکه خیلی ... مبارکه عروس خانم..  

ان شالله خوشبخت بشی...

نویسنده پست ... این پستت خیلی به دردم خورد . ممنونم 

به زاءر بارانی  ：   بزرگوار محبوبه هاقاطی شد یه مشکل کوچولو پیش اومد؛محبوبه اصلی منم  حکیمک جان ب اشتباه اول پستشون جایی ک بنویسن به محبوبه اسمشونو نوشتن محبوبه.

من محبوب هستم ومجرد وحکیمک جان متاهل...

حالا نمیدونم منظورتون من بودم یا ایشون... 

@محبوبه

" ...حتی اخیرا اومدم فرزند پروری رویادبگیرم تخصصی ک زمان بسته شدن نطفه گرفته تاجنین شناسی ووغیره...."

این کار خوبه اما بوی وسواس میده!

چقدر ادم مرتبی هستی و جریات برات مهمه؟ و چقدر detail oriented هستی؟

به میلاد ： سلام بزرگوار ممنون ک وقت میزارید؛خیر وسواسی نیستم اصلا دلم میخواد کارمو خیلی اوکی انجام بدم فقط؛؛    چقدادم مرتبی ام؟؟کلاشلخته بودم تارفتم دانشگاه درست  شدم البته همیشه شیک پوش م توخونه ولی مدام چیزمیز گم میکنم..

اون اصطلاح انگلیسی؟اولین باره میشنومش.یعنی چی؟یعنی چقد شرقی محورم؟؟؟

مرسی عزیزدل بخاطر دعای قشنگت 

بعدا دیذم اسمم رو اشتباه نوشتم 😁

یکم این سوالات خواستگاری رو تو نت سرچ کن، ببین چجوری باید سوال کنی 

نگو من فکر میکنم این خوبه، شما چی؟

قبل از گفتن نظرت بگو شما نظرتون درمورد فلان مورد چیه؟ همه مون حساسیم محبوبه جان، بهرحال بحث یه عمر زندگیه

نمیخوایم بقیه زندگیمون رو با یه اشتباه بگذرونیم 

برات بهترین هارو از خدا میخوام 

منم مث توام با این فرق ک ح مردم برام مهم نیست هیچ احساسی هم ب خانواده ام ندارم

الان من باید بگم واااااییی من روانی ام؟؟؟؟

هیچکس بی عیب و نقص نیست 

من با این پارادوکس سالهاست که دارم زندگی میکنم تازگیا باهم دوست شدیم( نه واقعا روانی ام!)

مثلا از اونام که ی هفته میگم من رتبه دو رقمی کشور میخام بشم

ی هفته میگم دنیا ارزشش رو نداره نمیگم کم اراده ام نه 

اتفاقا مثل تو زندگیمو مدیون هوشم بودم 

اما میدونی این ها اثرات زیاد فکر کردنه فکر نکن کاریه ک من جدیدا میکنم

واقعا میگم دو س تا بازی تو گوشیت نصب کن چ میدونم کتاب بخون 

ولی اهنگ گوش نده چون خودم شدیدا اهنگ گوش میدادم و اونموقع هم فکر میکنی

نمیگم فکر نکن اصلا سعی کن ب موضوع هایی فک کنی ک اصلا شبیه دغدغه های تو نیست

برای مثال همین سایت  هزاران هزاار بحث

و اینکه خودتو محبوس نکن 

من خودمو برات میگم گاهی اونقدر اونقدر از خوده واقعیم دور میشم ک نمی تونم ی سری سوالای مسخره رو ج بدم انقدر خواستم خودم رو بسازم بهتر و بهتر کنم نه ب خاطره مردم 

ب دید بقیه ح ام مسخره میاد میدونم

ولی من نه اونقدر ادمه مذهبی ام ک بگم محض رضای خدا و نه میگم برا مردم

من برا خودم دارم خودمو عوض میکنم 

بزا ازت ی سوال بپرسم تو زندگیت دنباله تعادل میگردی؟

 ب اینا فک کن

غدای مورد علاقه ات چیه؟ میخای چی کاره شی؟ چ کاریو دوست داری؟ اهله خوندنی یا نوشتن ؟ درس مورد علاقه ات چیه؟ مغروری؟ 

اگ مث من باشی برای هیچ کدوم از سوالات یک ج نخاهی داشت نمیگم حده وسطیا

میدونی مث این میمونه ک بگی من ی ادمه همه چی داره هیچی ندارم 

پارادوکس تو خونته 

پس باهاش راه بیا تو اینجوری منم همینطور 

یکم خود واقعیتو ازاد کن 

سعی کردم تا جایی ک میتونم کمکت کنم چون خودم ی درصد بهتر شدم

ب سوال کننده و صورتش ضال است و هادی معنوی

خداروشکر چن تا ادم شبی خودمو پیدا کردم

سوال کننده جان شما توهم باهوش بودن دارید. از نشانه های عقل ، مدارا با دیگران است. چقدر اهل مدارا هستی ؟؟؟ وقتی به صرف یه عکس اینستا درباره دیگران قضاوت میکنی، چرا روی خودت کار نمیکنی؟ مگه این همه روایت تو دین نداریم درباره قضاوت کردن ؟ چطور با یه عکس نشون دادن میگی آدم بیخودیه. به نظرم مشکل اصلی ات تکبر و غروره و آدم حساب نکردن دیگران.

بسم الله

سلام به همه.

چقدر خوب که همچین بحثی باز شد. من هم تایپ intj رو دارم. خداروشکر پس! من فکر میکردم مشکلی دارم در برقراری ارتباط! یعنی اینطور میگفتن بهم بقیه. 

منم واقعا اهل صحبتای سطح پایین بعضیا نیستم. تا نیاز و ضرورتی نباشه ، با بقیه هم کلام نمیشم. یعنی یا باید سوال مهمی از اون فرد داشته باشم که بپرسم و یا اون اگه سوالی پرسید ، جواب بدم!  

کمال گرا هم هستم :(: دلم میخواد اطلاعاتم در حیطه ی رشته م ، نمراتم ، اخلاقم از همه بهتر باشه.

تخیل خیلی بالایی دارم و عاشق پیش بینی موقعیت ها و شرابط مختلف هستم.

ولی شکر خدا خیلی خیلی بهتر شدم و خودمو درک کردم. یعنی قبل تر ها فکر میکردم یه موجود فضایی ام که اتفاقی رو زمین به دنیا اومده ! ولی کم کم بهتر شدم.

برای حس کمال گرایی راهکاری که به ذهنم رسید این بود که در فواصل مختلف و در شرایط مختلف به خودم یادآوری کنم که دارم عالی عمل میکنم !  که همین فرمونی که دارم میرم عالیه. که بیشتر از این نیازی به چیزی ندارم. که ایده آل من همینه و...

الحمدلله بهتر شدم ولی هنوزم نمیتونم بعضی خصوصیات و حالاتم رو درک کنم :(

من با اون بودم که متاهله تبریک رو 

قسمت شد این و بهتون بگم ... چون میخواستم بنویسم براتون ولی گفتم بی خیال چون خیلی بحث رو منحرف میکنم ... دیگه غلط میکنم  

چون جایی پیامتونو خوندم ... خیلی قشنگ بود ..

ان شاالله این دفعه برای شما 

فکر کنم خیلی مذهبی باشید خیلی مذهبیها  دوست داشتنی اند 

به حسام:

اون پاراگراف دوم و سومتون دقیقا خوده خوده منه، گاهی توهم میزنم نکنه نابعه ای چیزیم و بعد که به خودم میام میگم تو حتی اندازه جلبکم هوش نداری و از خودم و توهماتم بدم میاد، الان که اینهمه مثل خودم اینجا جواب دادن چقدر خوشحالم که مثل منم هست:)
حس عجیب غریب بودن بهم دست نمیده.

به محبوبه:
اینکه باهوش هستم یا نه رو نمیدونم. ولی توی مدرسه همیشه معلمها خصوصا معلم های ریاضی از هوشم خیلی تعریف می‌کردن و این باعث شده کمی متوهم باشم که هوشم بالاست.(کلا همه برادر هام هم توی مدرسه خیلی مورد توجه معلم ها بودن).
البته من از وقتی یادم میاد بلد بودم بخونم😳. یعنی یادم نمیاد کی یاد گرفتم. مامانم میگه تو سه چهار سالگیت بهت یاد دادم که من اصلا یادم نمیاد.
گفتید خیلی توی امتحان به فکر نمره بودید، برعکس من. من همیشه میگفتم نمره اهمیت نداره، مهم اینه که من چقدر یاد گرفتم واسه همین زیاد امتحانا رو جدی نمیگرفتم و سر کلاس گوش میدادم.
انصراف دادم چون از رشته تجربی رفتم مهندسی کامپیوتر آزاد و وقتی سر کلاس هاش نشستم اون چیزی که من میخواستم نبود. مزخرف بود! هیچی یاد نمی‌دادن.

واقعا درباره تحقیق من خودم انقدر که تحقیق میکنم درباره راهی که میخوام برم، متخصص اون رشته شاید نشم ولی متخصص " چگونه به این رشته برسیم" صد درصد میشم😃 <br>
استعداد هنری نگید که دلم خونه:( نقاشیم عالی بود از بچگی و توی یه مسابقه ای هم رتبه اوردم ولی مادرم نزاشت ادامه بدم و حس میکنم الان خیلی دیره برای از سر گرفتنش... <br>
رشتم مهندسی کامپیوتر بود

به دوست گلم<br>

خیر دیگران رو تحقیر نمیکنم ، منتها طرز فکری من و بقیه مثل اب و روغنه، متفاوته، چیز مشترکی نداریم. و اگر من چیزی بگم بقیه یا میگن خیلی خودشیفته ای، یا اعتماد بنفسشون رو از دست میدن. خیلی وقت ها همینطور شده و من ترجیح دادم مثل خودشون به مسائل خاله زنکی بپردازم تا به تریج قبای کسی برنخوره!

به محبوبه به شوکولات<br>

من فکر میکردم تنها دختریم که انقدر هوش طرفم برام مهمه، حتی اگه طرف هیچی پول نداشته باشه و مشکل ظاهری و جسمی داشته باشه، همینکه بفهمم باهوش و با عرضست برام جذاب میشه، الله اکبر!<br>
ولی اگه پسری خدای جذابیتم ، خدای ثروت و هیکل باشه اما هوشش اپسیلونی ازم کمتر باشه از چشمم میوفته.
اصلا یکی از ترس هام ازدواج با یک آدم کم هوشه😑✋.
*حالا انگار خودم نابغم:///*

به جگلادین<br> 

برای این جلوشون نقش بازی می‌کنم چون حرف هام براشون نامفهومه، چون اگه دهن باز کنم باعث دلخوری میشه و فکر میکنن خودشیفتم. نقش بازی میکنم چون فکر کنن منم برام مهمه که فلانی که شوهر کرد چقد براش طلا خرید یا پسر اونیکی فلانی ماشین فلان خریده، درصورتی که پشیزی هم برام ارزش نداره.

به عجب：اول پستتون نوشتید ب سوال کننده وبقیش,انگار خطاب بمنه.من سوال کننده نیستم همونم ک گفتم دختره بی خودبود.لطفااین شرایط رومجسم کنید...تک ب تک ... تویه دخترمذهبی وسنگین رنگینی..سرکلاس نشستی ب حرفای استادت گوش میدی؛ازقضااستادت عادت داره راه میره وبه وسایل رو صندلیتم دست میزنه مثل کتاب یاجزوه.برمیداره ازروش نگاه میکنه میزاره سرجاش.حالایه دخترک هیچ صنمی باش نداری بی مقدمه عکسای پسرهمکلاسی روباذوق نشونت میده وشاخک استادحساس روتیزمیکنه ..من عاقلی کردم سریع گوشیشوبستم دادمش گفتم من برام این چیزاجذابیت نداره.واقعا هم معتقدم دختری ک اینستای پسرارورصدمیکنه بی خودعکسشومیاره نشون منی ک هیچ صنمی باهاش ندارم میده وبی توجه ب جوکلاس هست یه احمقه.این قضاوت اشتباهی نیست میدونی اگه همون لحظه استادم میدیدچی میشد؟باخودش فکرمیکرد اره من چه اهل دلم ک دارم عکسای پسرهمکلاسی رورصد میکنم....وفکرای دیگه.من بابرخی اساتیدم خیلی رابطه محترمانه وسنگینی داشتم کاراون دختر وجهه منوخدشه دارمیکرد.تواون فضا عکس ژله ک نشونم نداد عکس کسی بودکه بمن ربطی نداشت.منه بی گناه.خب بگودختر خودت  خوشت میادبشین تاصبح نگاش کن چرابمن نشون میدی؟؟؟ ایامن متکبر هستم بااین اوصاف؟؟؟ کاراین دختروامثال اون همین بود حرف درست کردن بین همه فتنه انگیزی باعکسا مدام باپسرادعواکردن سرموضوعات الکی خب من بااحترام این کارا روبی خودمیدونم اصن درحدم نیست احمقبازی. گوشی بگیری دست عکس پسرارو ب این واون نشون بدی بعد بگی فلان استادعاشقم شده بعدم بیای بگیدیروز ازم خواستگاری کرده من گفتم نه. واه واه واه خدایی شما به این رفتاراوکارانمیگید بی خود؟ چه میدونم عقیده هرکس فرق داره

ازشمابزرگوارهم خواهش میکنم چون گویااختلاف نظرداریم جواب این کامنت روندیدچون فایده نداره وتجربه ثابت کرده کسی ازموضعش عقب نشینی نمیکنه 

قصدم این بود اون شرایط روکامل براتون بشکافم تاشمام خدای نکرده قضاوتی نکرده باشید. برای شما شادی واتفاقات جذاب ارزودارم بزرگوار.خدانگهدار

به شوکولات<br>درباره مرتب کردن کتابا گفتی خیلی حس همزاد پنداری کردم باهات:)))<br>
و درباره خونَت که گفتی باید یا تمیز تمیز باشه یا اصلا دست نزنی، خود خودمی اصلا😂😂 منم اینطوریم یا اصلا به کاری دست نمیزنم یا اگه بزنم باید باید به بهترین نحو انجام بدم، گاهی اتاقم مرتب مرتب برررررق میزنه، گاهی هم بکر ترین نقاط جنگل های آمازون🤣<br>
درباره جمع ها هم خیلی باهاتون همزاد پنداری میکنم، منتها نمیدونم چرا یکی مثل شما سر راهم قرار نمیگیره با هم دوست بشیم :(

میشه بگید متولد چه ماهی هستید

به رهگذر:<br>

اتفاقا خودمم دیروز پریروز کشفش کردم:))). یه چنتا سمینار درباره ازدواج موفق ازشون گوش دادم جالب بود.، عمری باشه بقیه سخنرانی هاشونو هم گوش میدم.<br>

به مریم:<br>

ممنون بابت لینک، یه نگاهی انداختم جالب بود مخصوصا قسمت relatioship  ش، بعدا سر حوصله کامل میخونمش;)

به milad@2030:  

<br>

درباره خرید لباس بله دقیقا همینطوری هستم، طوری که گاهی برای یه مانتو چندددد روز دنبالش میگردم و آخر هم چیزی مطابق میلم پیدا نمیشه که نمیشه!<br>

در کودکی تحقیر میشدم ولی بدلیل تفاوت ظاهریم(قد بلندتر وچشم کشیده) با بقیه نه بخاطر چیز دیگه ای ولی همین یه مورد هم خیلی اذیتم میکرد.<br>
رشتم مهندسی کامپیوتر دانشگاه آزاد بود و انصراف دادم چون چیز بدرد بخوری درس نمیدادن، زبان سی درس میدادن فقط در حد نوشتن یه برنامه خیلی خیلی ساده، و منی که راهم رو توی این رشته پیدا کرده بودم و خودم دنبال یادگرفتن بودم،چه پی دی اف رفرنس های زبان اصلی، چه ویدیو های یوتیوب، حالا دانشگاه که نه تنها چیزی بهم یاد نمیداد شده بود وقت‌گیر وانرژی گیر و مزاحم. جوش هم خیلی بد بود، اکثرا دنبال دوست دختر و دوست پسر بودن و وقتی درباره رشته شون میپرسیدی لال میشدن.

@محبوبه

ترجمه ش میشه: جزیی نگری.

ببخشید، بر حسب عادت انگلیسی نوشتم.

به زائر بارانی:
<br>
خواهش میکنم

بهdaniyar:
<br>
ممنون بابت راهنماییت. بزرگترین نگرانیم این بود که نکنه فقط من اینطوریم، یا اگه من اینطوریم یه مشکلی چیزی دارم که خدا رو شکر فهمیدم هر چند کم اما آدمایی هستن مثل خودم و اینکه وضعیتم طبیعی و سالم  هست خیلی بهم آرامش داد:)

به زاءر بارانی ： بزرگوار ای کاش میدونستم خانمید یااقا تانوع ادبیاتم رو وفق بدم؛؛؛     اول اینکه این چه حرفیه توروخدا بنده روشرمنده نکنید منظورتومتوجه شدم ک گفتیدجایی دیگه پیامموخوندی؛قطعا منظورتون همونه ک یه جاش گفتم نون وشامپومیخورم الان؟؟؟؟خخخخخ.

راستش اینجا فضاییه ک هیشکی نمیشناستت وهمین یاعث میشه یه جورایی احساس ازادی کنی ودراین میان اگربتونی  حرف مفیدی هم بزنی ک البته ازمن بعیده خب نوره علی نورمیشه. و من خیلی خوشحالم ک شماازنظراتم خوشتون اومده باعث افتخاره اصلا قکرنمیکردم کسی خوشش بیاد ازحرفام راستش؛ازشمابزرگوارواقعاسپاسگزارم بنده حقیر روقابل  دونستید.من  کلا ازترس اینکه حرفام بی خود باشه کلا حرف نمیزدم حالایه دوروزیه فقط میحرفم.با ارزوی موفقیت برای شمابزرگوار

به استارتر این پست：ابجی گلم نمیدونم ازپستت بهره ای هم گرفتی یانه اماخداخیرت بده دل مارو شادکردی؛همین ک امثال خودمو اینجادیدم واقعاشاد شدم.

به عجب:<br>

عجببببب!!!<br>
درسته شاید کمی توهم داشته باشم که باهوشم، چون از بچگی بهم میگفتن، یجورایی تلقین کردن بهم. و البته گاهی انقدر خودمو خنگ میبینم که میخوام سرمو بکوبم به دیوار، یعنی اینطور نیست که همیشه حس باهوشی بهم دست بده، دوره ایه ، مثل اختلال دو قطبی.<br>
و درباره مدارا با بقیه شما از کجا میدونید مدارا نمیکنم؟ روزی توی زندگیم بودید و رفتارم رو با بقیه دیدید؟ نمیخوام ثابت کنم باهوشم بی هوشم  هر چی چون نه من شمارو میشناسم نه شما منو. ولی کاش بودید می‌دیدید چطور...  بیخیال اصلا!!!<br>
درباره پست اینستاگرام، منظورتونو نفهمیدم حقیقتا!!!¿¿¿¿

به عجب:<br>

عجببببب!!!<br>
درسته شاید کمی توهم داشته باشم که باهوشم، چون از بچگی بهم میگفتن، یجورایی تلقین کردن بهم. و البته گاهی انقدر خودمو خنگ میبینم که میخوام سرمو بکوبم به دیوار، یعنی اینطور نیست که همیشه حس باهوشی بهم دست بده، دوره ایه ، مثل اختلال دو قطبی.<br>
و درباره مدارا با بقیه شما از کجا میدونید مدارا نمیکنم؟ روزی توی زندگیم بودید و رفتارم رو با بقیه دیدید؟ نمیخوام ثابت کنم باهوشم بی هوشم  هر چی چون نه من شمارو میشناسم نه شما منو. ولی کاش بودید می‌دیدید چطور...  بیخیال اصلا!!!<br>
درباره پست اینستاگرام، منظورتونو نفهمیدم حقیقتا!!!¿¿¿¿

سلام به همتیپان و بقیه دوستان.فک نمیکردم اینقدر زیاد باشین.گفتنی ها رو تقریبا گفتین همتون و شباهت های نسبتا زیادی بین ماها هست طبیعتا.فقط به عنوان یه INTJ خواستم چند مورد از چیزایی که اکثرمون بدمون میاد رو بگم.گفتن اینا از یه طرف باعث میشه افراد دیگه بیشتر متوجه حساسیت های ما بشن و کمی ما رو بیشتر درک کنن.از طرف دیگه خودمون هم سعی کنیم صبر و تحملمون رو بالاتر ببریم و واکنش مناسبتری در این موارد داشته باشیم که باعث تنش نشه. اگه بعضی چیزا باعث پیشرفت و بازدهی بیشتری از شخصیت ما بشه چرا اصلاح نکنیم خودمونو در برخی موارد. ماها هم طبیعتا نقاط ضعف فراوانی داریم.مثل هر تیپ شخصیتی دیگه.

برخی از اون مواردی که معمولا رو اعصاب و روان یه intj میره عبارتند از:

۱- مکالمات سطحی روزمره یا اصطلاحا small talk  

۲- وقتی طرف مقابل یه چیزی رو بارها و بارها تکرار کنه

۳- وقتی مجبور به انجام کاری بشیم که هدفش گنگ و مبهم باشه و بدون برنامه ریزی قبلی باشه

۴- وقتی دیگران اغلب منظور ما رو اشتباه متوجه بشن

۵- دورهمی های فک و فامیل

۶- با فرضیاتی غیرمنطقی درباره موضوعی بحث کردن

۷- مجبور شدن به کارگروهی،مخصوصا وقتی که بعضی از اعضای گروه هارمونی رو به هم بزنن و به اصطلاح وصله ناجور باشن و بازدهی کلی کار پایین بیاد

۸- مواجه شدن با افراد بیش از حد احساساتی

۹- اختلال ایجاد کردن در اوقات تنهاییمون و پاره شدن رشته افکارمون

۱۰- زنگ خوردن مداوم گوشی و دائما پشت گوشی حرف زدن

۱۱- مواجه شدن با شخصی که مکررا حرف میزنه و پرچونه هست و ولش کنی تا صبح حرف میزنه.

۱۲- وقتی دیگران رک و راست از ما نظر بخوان و وقتی ما صادقانه نظرمونو گفتیم ناراحت بشن.

۱۳- وقتی کسی به جای بحث منطقی از در جنگ و دعوا و حرفای متعصبانه وارد بشه

۱۴- وقتی افراد دیگه متوجه عواقب کاری که دارن میکنن نیستن.

۱۵- سیستم ها و مقرراتی که ناکارامد هستن و برای بهبودشون تلاشی نمیشه

۱۶- قفل شدن مغزمون در برخی شرایط اجتماعی،چون تا حالا بهش فکر نکرده بودیم از قبل. کلا از غافلگیری و نیاز به واکنش سریع بدون تحلیل و انالیز قبلی بیزاریم غالبا.

۱۷- جاهای شلوغ که تمرکز رو به هم میزنن

۱۸- وقتی یکی بپره وسط صحبتمون

۱۹- وقتی دیگران بگن امروز چته؟ ناراحت به نظر میای؟ طوری شده؟ کلا درباره احساسمون سوال پیچمون کنن و بخوان زورکی از زیر زبونمون یه چیزی بکشن بیرون

۲۰- این موردی که میخوام بگم یعنی هیچی به اندازه این برام دیوانه کننده نیست.« وقتی افراد درباره مشکلاتی که انگار نمی خوان حل بشه، صحبت کنن ». یعنی ظاهرا به جای اینکه از ما بخوان راه حل مشکل رو بهشون بگیم و یه چاره کاری جلوشون بذاریم،صرفا از ما همدردی بخوان و فقط بشینیم زارزار گریه کنیم باهاشون یا ناله کنیم از روزگار و از این حرفا. یعنی ماها افتضاحیم در این مورد، فوقش چند دقیقه باهات همدردی کنیم و یه چی بگیم اروم بشی،بقیشو دیگه قفل میشیم و جمله کم میاریم و مثل شخصیت کیانوش در سریال شب های برره یه نگاه ملتمسانه به دوربین می کنیم و تو دلمون میگیم:« خب من الان اینو چیکارش کنم؟!! هق هق هق هق»

سلام ... بهترین راه حل برای شما مراجعه به یه روان شناس هست.

نه اینکه مشکل بزرگی داشته باشید اما اگر در توانتون هست بهتره مراجعه کنید .نظر یه روان شناس خبره خیلی دقیق تر از نظرات افراد دیگر هست.

با این حال میتونید سعی کنید با هدف گذاری علاقه مندی ها و سازماندهی ذهنتون به تغییر حالتون کمک کنید.لیست کارهایی که دوست دارید انجام بدید رو تهیه کنید و اولویت بندی کنید...سعی کنید در جمع دوستان امنی که از بودن در کنارشون خوش حال هستید شرکت کنید تا مزایایی جمع رو بهتر درک کنید...در مورد خیال پردازی هم بهتره سعی کنید واقعیت ها و محدودیت های موجود رو به دنیای ذهنتون ببرید و فکر کنید چطور میشه با اینها قهرمان بود..قهرمان زندگی خودتون.. که البته تحصیل یا مهارت هاتون خیلی موثر هستن تو این راه.

سلام. به نظرم شما به طرز واضحی علایم اختلال شخصیت مرزی دارید. به انگلیسی: borderline personal disorder

البته نظر قطعی دادن مسئولیت داره. بهتره با یک روانشناس صحبت کنید یا خودتون راجع به اختلال مرزی تحقیق کنید.

موفق باشید

به میلاد： اقامیلاد جزءی نگرحرفه ایم اصلا نمیتونید تصور کنیددست خودم نیس اصلاناخوداگاههس یه خودکارجابجاشه میفهمم.تویه کامنت یه توضیح راجب یه قفل دادما...دیگه ازاون بالاتر...فقط خداکنه همسرایندم بی شیله پیله باشه وگرنه خدارحمتش کنه.خخخ

به سوال کننده：عزیزم چرا فک میکنی برای ادامه دادن نقاشی دوره؟؟؟اصلا هم چنین نیست بلکه بسیارهم عالی هست.

واماعزیزم ماازشرایط شماواقعابی اطلاییم اگررفتن دانشگاه برات میسر هست حتمتا رشته دیگرانتخاب کن وبرو,هر رشته ک دوست داری فقط برو.واقعاحضور دراجتماع عالیه.واینکه از جو کلاس اعصابت خوردمیشده.ببین گلم ب خودت مسلط باش الان تقریبا همه جاوهمه کلاس ها اونجوریه مهم اینه ک برای تومهم نباشه  ودم پر ادمای اونطوری هم نری.دخترپسرای سرخوش همه جاهستن.من تازه تموم کردم.توکلاسمون حتی زنای شوهردارکه از شهرهای اطراف میومدن مدام میرفتن قلیون دسته جمعی. ولی من حتی یکبار هم نرفتم؛وببین اونقدر رشته وایندمو دوس میداشتم ک کلا این جزییات نمیتونست تاثیری روم بزاره چون من هدفم چیزدیگری بوداونها چیز دیگری:-*

حالا گاهی دلم میگرفت تنهایی بهم فشارمیاورد منم فکری بحال خودم میکردم یه گروه طبیعت گردی زنونه پیداکردم وباهاشون هروقت دلم میگرفت بیرون میرفتم.دقت کنیداصلا مردنبودهمراهمون بجزراننده ک شوهریکیشیون بودتازه.همه ازدم خانم بزرگ بامثلا سه تادخترک یکیش من بودم.روز بدنبینی هودت زنا رو میشناسی تامینشستم اصلا درباره هیچ چیز بجزرنگ وارایش وجلوگیری وخاطرات حاملگی واتفاقات نصف شبی حرف نمیزدن؛همش همین برام واقعا خنده داربود.مثلا خوده من هرگزدراینده حاظر نمیشم نیم درصد هم ازاتفاقات خصوصیم هم بکسی بگم اوناهمه چیومیگفتن تازه پیاده میشدن اسم همو میپرسیدن من میزدم زیر خنده تودلم میگفتم حالا ک اشناشدن دیگه کی میخواد حریفشون بشه.    خلاصه دقت کردی فقط میخندیدم ...تموم چون یه وقتی هم باید بیخیال باشی دیگ.نهایت شرکت نمیکنی توبحثشون ولی من این جمع روترجیح میدادم ب جمع های مختلط دانشگاه.

چه میدونم نمیدونم اصلا تونستم بهت کمک کنم یانه؟؟؟اگهنتونستم ببخشید

به محمد:

متولد اسفند چطور؟

به محبوبه به استارتر پست:

خواهش میکنم چه حرفیه، دل من از همتون شاد تر شده، خدا دل همتونو بابت اعلام حضور شاد کنه که الان حس عجیب بودن بهم دست نمیده، خدا وکیلی از دیروزه یه حس خوب عادی بودن بهم دست میده

*بغض گلویش را میفشارد*

به آقای معمولی:

همشونو با تک تک سلول های بدنم حس می‌کنم😢😢

به آقای معمولی:

خصوصا بهم خوردن خلوت و رفتن به یه جایی بصورت فی البداهه بدون برنامه قبلی واقعا آزار دهندست

یه نکته

اینکه آقایون این تیپی شاید اندازه خانوم های این تیپی اذیت نشن،چرا؟

چون از آقایون کسی انتظار نداره بشینن پای حرفای خاله زنکی چون خوده آقایون اکثرا یا منطقین یا احساستشونو بروز نمیدن، 

ولی خانومای این تیپی قراره با دنیایی از تناقضات روبرو بشن:(

به سوال کننده

سلام.مهم اینه که آستانه تحملتون رو ببرین بالا. در غیر اینصورت دیگه اعصاب براتون نمیمونه. درباره خیال پردازی بیش از حد گفتین یاد یه چیزی افتادم. درباره «رویاپردازی ناسازگار» یا Maladaptive Daydreaming یه مطالعه بکنین. اگر دیدین شباهت زیادی دارین سعی کنین با راه حل هایی که گفته میشه تو بعضی سایت ها، اثرشو کمتر کنین چون باعث اختلال در روند زندگی میشه.

به محبوبه به سوال کننده:

درباره دانشگاه که من عاشق رشتم بودم منتها مهندسی کامپیوتر جوریه که درس های اصلی و تخصصی تازه از ارشد شروع می‌شه، یعنی مثلا شاید یکی با لیسانس حسابداری کار گیرش بیاد، ولی درباره کامپیوتر اینطور نیست، باید حتما حتما مهارت های غیر دانشگاهی بلد باشی و مدرک دانشگاهیت یه تیکه کاغذه که نشون میده رفتی دانشگاه،

البته منکر این نمیشم که دانشگاه یک جامعه ای هست که آدم میتونه خودشو ارتقاء بده، نه از لحاظ علمی، که از لحاظ شخصیتی و اجتماعی و فکری، 

ولی، من با توجه به اینکه دانشگاه رو هم دیر شروع کردم(۲۰ سالگی) این رو ترجیح دادم که اول مهارت کسب کنم و بعد اگه جایی بخاطر مدرک بهم کار ندادن بعدا به فکر دانشگاه رفتن بیوفتم،

یعنی وقتی که دانشگاه رفتن بهم ضرری نمیرسونه، این از این 

درباره اینکه گفتید رشته دیگه ای برم، عزیزم من عاشق رشتمم و شاید بشه بگم مثل نیمه گمشدمه، پس رشته دیگه هم منتفی میشه.

درباره نقاشی، من تا اخر دوران دبیرستان خیلی حصرت استعداد از دست رفته‌مو میخوردم، خیلی زیاد

ولی جدیدا بیخیال شدم نمیدونم چرا( فک کنم بخاطر دو بار شکست تو کنکور بوده که کلا سطح توقعاتمو آورده بودم پایین)

اما اینکه میگید ادامه بدم، خیلی ممنون بابت دلگرمیت😊😊 حتما دربارش فکر میکنم و یه برنامه ای براش میچینم، فعلا میتونم به آموزش های یوتیوب و اینترنت اکتفا کنم، ان شاءالله بعد کرونا برم کلاس

درباره اون گروه طبیعت گردی، میتونه جالب باشه ،

اینکه میگید که به حرف های اون خانما می‌خندیدید باید بگم من تو همچین مواقعی توسط بقیه مسخره میشم که چرا خاله زنکی نیستم و به این چیزای زنونه اهمیت نمی‌دم 😃😃

همیشه انگشت اتهام سمت خودم برمیگرده، 

آی اَم سووو مظلوم(شکلک مظلوم)

با 20تا مورد آقای معمولی و کامنتشون ,احساس میکنم تست های آنلاین اشتباهه،قبلا هم شک کرده بودم من خودم رو intj میدونم😂😂😂

با 20تا مورد آقای معمولی و کامنتشون ,احساس میکنم تست های آنلاین اشتباهه،قبلا هم شک کرده بودم من خودم رو intj میدونم😂😂😂

برا من زده بود estj

به محمد:

درمورد نشانه های اختلال شخصیت مرزی توی نت خوندم، قابل تامل بود!

نقل قول از سایت yjc.ir :

برای آنکه بدانید آیا به این اختلال دچار هستید باید حداقل دو تا از نشانه های زیر:

– عزت نفس پایین

– اجتناب از تفکر در مورد آینده

– نداشتن حس همدردی

– روابط آشفته

به آقای معمولی:

ممنون از شما، حتما بعد این وضعیت قرنطینه با یه رونشناس خوب صحبت میکنم تا از سلامت روانم مطمئن بشم☺

توی پست اصلی گفتید که از افکار و دغدغه افراد کارتون نارحت هستید و انها رو پیش پا افتاده میبینید.

اما همزمان نظر و قضاوت اونها براتون مهمه. خب این دو با هم نمیخونه.

---

به هر حال ظاهرا از مردم میترسی. در واقع از نظر و قضاوت ناخوش آیندشون.

خلاصه بخام بگم داری برای (رضایت خاطر) مردم زندگی میکنی.

بخاطر این که برات دستت بزنن تا احساس تهی بودنی که از کودکی برات مونده کمرنگ بشه.

اولین کاری هم که یاد گرفتی واپس رانی احساسات بود. 

یک پوسته و پرده دور خودت کشیدی به اسم باهوش بودن و intj بودن و تک بودن و .... .

هر وقت هم این پوسته مورد انتقاد قرار میگیره پریشان و عصبانی میشی.

پر و بال احساست رو هم بستی اسمشو گذاشتی منطقی فکر کردن!!

مشکل شما موضوع عجیب غریبی نیست با یک روانشناس آگاه و دانشگاهی! مشورت کن.

این جوری ادامه بدی آسیب میبینی عریز.

هوشی و استعدادی که سبب آرامش نشه چه فایده ای داره!؟

شمای به اصتلاح intj بهتر است کمی هم به دورن خودتون توجه داشته باشید.

آرامش از درون میاد.

---

من صرفا روی چند حدس کلی راجع شما نظر دادم و خب احتمال درست بودن نظرم خیلی کمه!!

اگر احساس میکنی اشتباه میکنم حتما حق با شماست.

و اگر شما هم فک میکنید با چند تا پیام کور در نت به نتیجه میرسید حتما اشتباه میکنید.

یک مشاور مناسب پیدا کنید تا شما رو به مسیر درست زندگی برگردونه.

به سوال کننده:

بله درصد فراوانی intj ها در خانم ها خیلی کم هست. خاله زنک هم در خانما خب بیشتره. من نگران اینده خودم هستم که بتونم با خانمی اشنا بشم که به هم بخوریم و کمترین تنش بینمون باشه.

به شوکولات#

نمیدونم شاید همپوشانی باشه بین بعضی تیپ ها. یا شما وقتی تست میزدین مردد بودین و یا یه جورایی متعادل باشین توی بعضی پارامترها. مهمترین چیز، قدرت بالای intj ها در شهود درون ریز یا Ni هست. اگه اینجوریه احتمالا intj باشین.

منم یه intj هستم

بر خلاف بقیه 

سعی میکنم خودم رو وقف بدم 

قبلا خیلی کمال گرا بودم کنترلش کردم 

خیلی تخیلاتم قوی بود دیدم داره از زندگی روزمرم جدام میکنه دوست دارم تنها باشم 

کنترلش کردم 

حتی بوده اونقدر خودمو مشغول کردم که فقط به مسایل مهم فکر میکردم 

تو دلداری دادن خوب نبودم 

یه مطلب تو همین سایت خوندم

فهمیدم باید چیکار کنم که بتونم با بقیه وقتی ناراحت هستن ارومشون کنم 

اون رفتایی که دخترا و پسرا دوست دارن 

ولی هنوزم احساساتم رو مخفی میکنم مخصوصا ناراحتیم رو 

برام ابرازش سخته ولی دوستش دارم 

سعی میکنم با ادم های نزدیکم ارتباط صمیمانه تری بگیرم کم کم بتونم احساساتم رو بروز بدم 

ما آدم های منطقی ای هستیم گاها بی احساس میخوایم یه تصمیمی رو بگیریم که به نفع همه باشه پیدا کردن دوست که شبیهمون باشه سخته ولی بازم تلاشمون رومیکنیم 

من مثل یه ادم معمولیم با اخلاق های مخصوص خودم و اتفاقا بقیه خیلی روم حساب میکنن 

مطمینا اگه بگن فلان کار رو انجام بده به بهترین حالت انجام میشه و سر وقت  

ببین خودت دوست داری چحوری باشی

همش رو لیست کن 

به یه نتیچه ای که رسیدی 

کم کم خودت رو برسون به اون 

هرچیزی تا یه حدی خوبه بیش از حد که بشه اسیب زنندس 

موفق باشی

به سوال کننده:

خواهش میکنم،ان شاء الله که چیزی نیست. امیدوارم در راستای اهدافی که دارین در زندگی محکم قدم بردارین و موفق باشین. 

با سپاس

به milad@2030

منم از اول گفتم که میخوام بدونم شمایی که از بیرون من رو میبینید چطور تحلیل می‌کنید، چرا اینو پرسیدم؟

چون همونطور که شما گفتید من خودم رو با باهوش بودن و تیپ شخصیتی و درونگرا بودن متقاعد کردم و خواسته من از بقیه این بود که بگن بنظرشون مشکل من چیه چون اونقدر هم بی مشکل بنظر نمیرسم(نه توی همه رفتار هام ولی اونهایی که خیلی غیر عادی هستن)

خب اینجا یکسری اومدن روی بعضی از ویژگی هام بیشتر مانور رفتن وبه تصور اینکه  من فلان تیپ شخصیتی هستم و بقیه عیب هام رو نادیده بگیرم دامن زدند،

من هم از همه نوع کامنت استقبال میکنم ولی بیشتر از اون هایی که نه حالم رو خوب کنه، بلکه بدردم بخوره ، و باعث بشه به فکر فرو برم و درصدی احتمال بدم که واقعا یک مشکلی دارم

مثل کامنت آقای معمولی و محمد که شاید مشکلات روانی من رو بیان نکرده باشن و یک حدسیاتی زده باشن ولی  حداقل منو به این وامیدارن که برای یک بار هم که شده برم پیش روانشناس :)

به milad@2030 :

درسته من از طرد شدن مخصوصا اگه همه بدون استثنا طرد و نقدم کنن خیلی ترس دارم و همزمان از دغدغه هاشون و طرز فکرشون  بدم هم میاد!!

مثلا همین جا که اول کامنتا یجوری بود که انگار مشکلی که ندارم هیچ بلکه مزیت هم دارم برای چند ساعت هم که شده باعث شد حس خوبی داشته باشم،

اما توی همین خانواده برتر پست دیگه ای گذاشته بودم که اکثرا من رو به خامی و کم عقلی و ساده بودن متهم کرده بودن من خیلی عزت نفسم رو از دست داده بودم، این نکته هاییه که ادم نمیتونه با چند تا تیپ شخصیتی و غیره خودشو بازی بده که نه مشکلی نیست!!

(البته با کمال احترام به همه کامنت هایی که اینجا گذاشته شده)

به آقای معمولی 

سلام 

Intj فقط خودتی بقیه اداتُ درمیآرن. 

@سوال کننده

خب اشتباهت همینجاست

بهترین کاری که میتونی بکنی اینکه فکر نکنی. که ایده پردازی نکنی. 

تکرویی و خودمحوری در صحبت هات موج میزنه. انگار به هر نتیجه ای که برسی اون نتیجه درسته!

[الان میفهمم چرا انقدر روی هوش مانور میدی!]

دانشگاه رو کنسل کردی! واسه خودت دانشگاه درست کردی!!

روابط اونجا برات خوشایند نبود؟! خب نباشه! خب به درک!*

مدرک یک تیکه کاغذ پاره س؟! خب کاغذ پاره باشه! مهم اینه که نشون میده برای این رشته وقت گذاشتی. مگر نه پول نه هم یک تیکه کاغذ پاره س. این که نشد حرف.

حالا اگر میگفتی میخوام یک دانشگاه معتبرتر قبول بشم باز مشید فهمید.

یک استدلال عجیب و غریب و بچه گانه هم آوردی که چون 20 سالم بوده پس برای دانشگاه دیر بوده!!

... بعد هم که درسا رو تو دانشگاه شخصی خودت یاد گرفتی بری و لازم شد بری مدرک بگیری؟!

اونم برای رشته ای که به قول خودت لیسانس مقدماته؟!

---

*قرار نیست همه چیز بر وفق مراد ما باشه. 

---

در مورد شخصیت مهر طلب و خوشیفته بیشتر بخونید.

@محبوبه

ظاهرا زمینه وسواس رو دارید. خصوصا اگر ذهنتون به موضعی گیر میده ول نمی کنید. مثل ازدواج

توی صحبت هاتون هیچ نشونی که از شخصیت مرزی مرزی نیست که هیچ از سطح سالم بالاترید!

یعنی چیزی نگفتید که بوی اون رو بده.

نمیدونم چرا مطرح شد!. بهش فکر نکنید.

به اسکیزوئید:

سلام. لطف دارین.نفرمایین علی آقا،ما درس پس می دیم. جملتون سنگین و باارزش بود برام،چون برای یه intj سخته از هر کسی تعریف کنه و حرفی که میزنه رک و‌ راست و از ته دلش هست. به شدت برام قابل احترامین.

حیف که اردیبهشت اعزام به خدمتم و باید برم سربازی برای مدت زیادی و دیگه خیلی نمی تونم سر بزنم به سایت تا از مطالب اموزنده سایت و به خصوص مطالب شما بهره مند بشم. اون بلک میرر که قبلا معرفی کردین رو دیدم بالاخره، اصلا مخصوص ماها ساخته شده بود انگار. چسبید بهم.ممنون.

٪٪٪٪٪٪

خانوم سوال کننده ببخشید این کامنتم خارج از بحث بود. اقای اسکیزوئید اینجا حکم استاد رو به عنوان intj دارن و میتونن خیلی کمک کنن درباره شخصیتتون.

باز هم پوزش میطلبم.

به اسکیزوئید :

توی بعضی پست ها نظراتتون رو خوندم، خوشحال میشم اینجا هم نظر بذارید بهره ببریم :)

به milad@2030: 

اینکه میگید که فکر نکنم شاید سخت ترین بخش ماجرا باشه، چون من بیشتر اوقات overthinking باهام هست یعنی اصلا غیر قابل کنترل شده و دارم باهاش زندگی میکنم!

درباره دانشگاه و مدرک گفتید که اون کسی که میره دانشگاه یعنی وقت گذاشته، خدمتتون عرض شود  که وقتی که به هیچ جا نرسه چه بدرد میخوره؟

درباره دانشگاه معتبر تر گفتید، عرض کردم بعد اینکه یک کمی مهارت کسب کردم به دانشگاه هم فکر میکنم،

دانشگاه رفتن خیلی اتفاق بزرگی میتونه باشه، اما نه بعد از اینکه بیشتر از نود درصد دور و بری هاتونو ببینید رفتن دانشگاه و لیسانس گرفتند و اخرش پوچ!

وقت و هزینه گذاشته شده برای اون رشته. اما آیا نباید نتیجه ای داشته باشه؟!! آیا نباید کاربردی داشته باشه؟

من نمیخوام  چهار سال عمرمو پای چیزی بزارم که آیندش مشخص نیست، میخوام یک آدمی باشم که در حینی که داره کار میکنه(نه لزوما کار، بلکه بالاخره چیزی از رشتش سر درمیاره) وارد دانشگاه بشم.

بعدم مورد بعدی اینه که من دانشگاه خودمو نزدم😂، ولی خیلی ها بصورت خود آموز، نه برنامه نویسی بلکه خیلی چیز ها رو یاد گرفتن و موفق هم هستن.

حالا خود آموز نه ، فوق آخرش میرم کلاس !

به هر کسی که این پست رو می‌خونه:

بعد از کرونا حتما یه سر میرم روانشناس(بقول آقای milad@2030 دانشگاهی_یجوری گفتید دانشگاهی انگار من کلا با دانشگاه مشکل دارم😃)

و اگه عمری بود یه پست میزارم و از نتیجش باخبرتون می‌کنم.

پُست.اِسکریپشن: در ضمن من رو توی کامنتا به اسم 《گریزپا》میتونید بشناسید، کاربر جدید وبلاگم😊

به اسکیزویید:

آره واقعا آقای معمولی اندشه!!

ببخشید اگه دیر جوابتون رو تو پست از صفحه شخصی کدوم کاربر بیشتر خوشتون میاد؟(یا یه همچین چیزی!!😂😂) دادم،دیر دیدمش.

یه سوال؛

نظرتون راجع به سوال کننده چیه؟تا حالا با همچین شخصی روبرو شدین؟

به سوال کننده:

عزیزم،منم خیلی دوست دارم با شما ارتباط بگیرم،حیف اینجا نمیشه ایمیل رد و بدل کرد،وگرنه باعث افتخاره.

اتفاقا منم خیلی همزاد پنداری کردم باهات.

راجع به اختلال شخصیت مرزی،راستش من که مطمئنم این مشکل رو ندارم،شما رو نمیدونم عزیزم 

اتفاقا توضیحات اینترنت راجع به این اختلال خیلی واضح تر از بقیه اختلال هاست و قابل فهم برای همه 

ولی درصد این اختلال خیلی کم تر از بقیه ی اختلال هاست تو ایران.

وسواس فکری و خودشیفتگی رو من تو بیشتر ایرانی ها دیدم.

راجع به ماه تولدت؟!هیچی بابا میخواست طالع بینی ات رو چک کنه آقا محمد!!😂😂😂

اسفندی ها ذاتا مغرورن و خودشون و متعلقاتشون رو برتر از بقیه میدونن.این تنها چیزی که راجع بهشون من یکی میدونم😂😂

موفق باشی عزیزم😍😘😊💖

به سوال کننده 

خیلی خوبه که تصمیم گرفتین به روانشناس مراجعه کنین.

مراجعه به روانشناس برای من مفید بود و باعث تغییراتی در زندگیم شد. و به طور کلی باعث شد در زندگی حس بهتری داشته باشم.

فقط این دیدگاه رو نسبت به روانشناس نداشته باشین که قراره مثل یه دکتر که یک بیماری رو با دارو درمان میکنه و ما نتیجش رو تقریبا زود میبینیم، باشه.

و اینکه در انتخاب روانشناس دقت کافی داشته باشین. بعضی افراد در این زمینه مشهور هستن ولی نه لزوما متخصص. من تجربه‌ی مراجعه به یکی از این افراد رو داشتم (واسه شش ماه بعد وقت میدادن) ولی تنها چیزی که در اتاق مشاوره نصیبم شد غرور ایشون بود و احساس میکردم اصلا منو آدم حساب نمیکنه (ببخشید اگه از ادبیات نامناسب استفاده کردم) و تا یک مدت از همه‌ی روانشناس ها متنفر بودم. ولی مدتی بعد دوباره دل رو زدم به دریا و به یک روانشناس دیگه که معرفی کرده بودن مراجعه کردم و اینجا بود که در اتاق مشاوره احساس میکردم دارم با شخصی صحبت میکنم که منو درک میکنه و مشکلاتم رو میدونه و میخواد برای حل مشکلاتم به من کمک کنه. و این رفتار ایشون باعث شد خودم هم انگیزه بگیرم و به توصیه های ایشون عمل کنم.

امیدوارم شما هم زیر نظر یک روانشناس خبره و متعهد به نتایج خوبی برسین.

@سوال کننده

مطمعنم من که هیچ، اگه کل مردم دنیا بیان راجع به دانشگاه نظر بدن، سعی میکنی استدلال خوتو موجه جلوه بدی. و اتفاقن در انجام اون مصمم نر میشی.

بحث در این مورد بی فایده است.

[کلا بحث با شما در هر موردی بی فایده  است]

البته حالا که این راهو رفتی، یک خوبی داره و اونم اینکه بعد از اتمام راه میتونی دنیا رو جور دیگه نگاه کنی.

و نگاهت راجع به خودت و دنیا عوض میشه. (فارغ از نتیجه)

---

در مورد روانشناس که گفتم دانشگاهی باشه، منظورم این بود که تحصیلات آکادمیک روانشانسی از یک دانشگاه معتبر باشه و در واقع از کسانی نباشه که بر اساس عقایدیش نظر میده! 

یا کسی که تسلط لازم و کافی رو رشته ش نداره.

همین!.امیدوارم سوتفاهم نشه.

به milad@2030:

"[کلا بحث با شما در هر موردی بی فایدست]"

توهین خیلی خیلی واضحیه!

درمورد روانشناس هم خودم میدونم که باید به روانشناسی مراجعه کنم که تحصیلات دانشگاهی دیده،

توی حرف هاتون یک عقده‌ی خیلی ظریفی میبینم.

حس میکنم سر قضیه نظرم نسبت به دانشگاه خیلی بهتون برخورده و دارید اینطور برخورد میکنید،

از شمایی که خودتون رو انقدر صاحب نظر و بصیرت میدونید بعیده اینطور کامنت گذاشتن!!

با اینکه نظراتتون خیلی تهاجمی و بی ادبانست اما در کل ممنون از اینکه وقت میگذارید و نظر میدید،

ترجیح میدم بجای مشورت با شما از یک روانشناس "دانشگاهی" کمک بگیرم.

با سپاس 

به حسام:

خدا رو شکر که مراجعه به روانشناس براتون مفید بوده،

و ممنون از اینکه تجربتونو در اختیار ما هم گذاشتید.

بله اینکه روانشناس کاربلد و به قول شما خبره باشه خیلی مهمه!

حتما درباره مورد های خوب توی شهر خودمون هم تحقیق میکنم.

ممنون از نظرتون

@سوال کننده

چه قدر کم تحمل!

خیر توهین نیست. [اتفاقن کاملا دوستانه صحبت کردم]

جان هاروارد هم جد من نیست.

پاینده باشید

اخخخ منم خیلی شبیه توام. همیشه دارم نقش بازی میکنم. حوصله ی هیچ چیز و هیچکسو ندارم. خیلی سخت به چیزی خندم میگیره و باعث میشه خشک و غیرصمیمی به نظر بیام. 

واقعا سخته👊👊

البته در تلاشم کمی خاله زنک و کوچه بازاری بشم تا بتونم تو این جامعه ی نسبتا کوته فکر زندگی کنم 

گاهی فکر مهاجرت به اروپا ب سرم میزنه😃 )چون خشک و سرد ترن