خانواده برتر

سلام

بله مشکل از شما و انتظاراتتون هست

در چنتا پست قبل که سوال مشابه شما پرسیده بودن گفتم که عشق طولانی مدت و ماندگار تقریبا محال و غیر ممکن هست و بعد از ازدواج جای خودش رو به عادت ، روزمرگی و در بهترین حالت زندگی محترمانه مسالمت آمیز میده

اینکه مثلا انتظار داشته باشید هر روز با دیدن هم ذوق کنید و با دوری از هم رو نتونید تحمل کنید فقط برای دوره نامزدی هست و بعد از چند ماه همه چیز عادی خواهد شد

راجب اینکه دوره ازدواج معامله گرایانه تموم شده با شما موافق نیستم و بنظرم الان بیشتر از هر برهه ای در تاریخ این کشور ازدواج ها بنگاهی و خرید و فروش شده 

در مورد اینکه چطور جواب خانواده رو پس بدید ایده ای ندارم

ضمنا این هم بگم که شما با توجه به اینکه دختر هستید شانس ازدواج عاشقانه (ولو کوتاه مدت) هم براتون کمه چرا که پسرها انتخاب کننده هستن و شما باید منتظر خواستگار بشینید مگر اینکه خودتون بخواید پیشقدم بشید و به کسی که علاقمند هستید پیشنهاد ازدواج بدید که کمتر دختری حاضر میشه دست به این کار بزنه

هرچند اگر این کار رو هم بکنید سرنوشت ازدواجتون مثل اکثر ازدواج ها به روزمرگی و بیتفاوتی ختم خواهد شد

آفرین ،

راجب عشق و لذت حق با توئه،  درسته .

اگه میخواستیم به هر قیمتی ازدواج کنیم که  تا حالا سه تا شکم زاییده بودیم . ولی میخوایم زندگی کنیم. زندگی واقعی ، لذت واقعی .  البته که می‌شد هم زودتر ازدواج کنیم و هم خوشبخت باشیم ، اما با شرایطی که باید رعایت می‌کردیم.

خب حالا مورد ایده آلت چطوریه؟ هرچند کمی یکی از معیارها قابل حدسه و بعضی اخلاقیات خودت رو می‌تونم حدس بزنم.

هرکی پاسخی داشت و من نبودم ، می‌تونه به وبلاگم سر بزنه .(لینکش علامت زنجیر کنار نامم)

آقای نجفی ، من دیگه فهمیدم مشکل از معرفی نشدن نیست که توقع داشته باشیم با سامانه همسریابی قضیه حل بشه . هر کار کنیم ، باید پیش بیاد . یعنی خدا باید پیش بیاره. حالا خدا هم با شرایطی پیش میاره ، نه فقط یک شرط معرفی شدن.

سلام عزیزم

حالتودرک میکنم

خیلی شبیهیم حس میکنم 

منم تنهاارزوم الان اینه که عاشق بشم و ازدواج کنم 

عشق واقعی وپاک😔😔

کارت به صورت کلی خوبه ولی وسواسی نباش روی ازدواج

سلام.

قبل از جواب دادن، لازم هست که به نکته هایی اشاره ای کوتاه داشته باشم:

1-شما دختر خانم ها چرا وقتی میخواین تحصیلات خودتون رو بگین، میگین دانشگاه خوب فلان شهر! وقتی طرز فکر و درک متقابل نباشه، تحصیلات کاره ای نیست.

2-برخی خانمها چادر پوشیدن رو برای خودشون، بهانه ای برای پاک بودن و... استنباط میکنن. نه اینطوری نیست و هستن خانم های مانتویی که از برخی از خانمهای چادری بهتر هستن (بهتر شامل همه جوانب منظورمه).

3-خود من میگم من شاه پریونم ولی شاید از دید فلانی، موافق این نظر من نباشه و ممکنه عیب هایی هم داشته باشم.

نظرم در باره سوال شما:

ازدواج به هر قیمتی اشتباه محضه و خانواده شما هم باید یکم واقع بین باشن.

شاد باشین

نظر شمارو خوندم کاملا درست منطقی و عاقلانه بود
ترستون هم کاملا بجا و منطقیه
درکل حرفایی ک زدید نمیشه ایرادی بهش وارد کرد چون دقیق و منصفانه بود

چون شما ی سری محدودیت دارید و مستقیما نمیتونید انتخاب کنید چند نکته وجود داره ک میتونم ب عنوان توصیه به شما پیشنهاد کنم
لطفا همه جور خواستگاری رو راه بدید خونه! اینو کاملا جدی میگم همه موارد رو اجازه بدید بیان! اگه قراره کسی رو رد کنید فقط در صورتی باشه که امکان ازدواج بین شما و اون فرد صفر باشه! مثلا چهره ای یا قدی یا شرایطی ب صورت عیان داره ک 100 درصد شما مخالفید! پس اگه مخالف نیستید اما حس خاصی هم ندارید باز اجازه بدید بیان
دلیل اصرار من اینکه شما ی سری انتخاب محدود دارید و باید بین این خواستگاراتون نهایتا یکی رو انتخاب کنید پس لاقل خیالتون راحته ک مورد خوبیو بخاطر سهل انگارید  از دست ندادید!
نکته بعد در عین مشتاق بر ازدواج بودن باید عجله رو حذف کرد! تعادل باید داشت! تعادل یعنی اینکه نباید بخاطر بالارفتن سنتون اشتباه کنید و بگید اگه از دست بدم دیگه تمومه و از اون طرف ممکنه با بیخیالی و یا نداشتن رغبت فرصت های ازدواج رو از دست بدید پس تعادل داشته باشید
از نظر اعتقادی نمیدونم در چ رنجی هستید اما بر من ثابت شده توسل حقیقی و وقلبی بی پاسخ نمیمونه ممکنه دیر باشه اما خوشبختی رو با خودش میاره

نکته بعد تعادل بین بی اعتمادی و اعتماد! ب هر حال در جامعه هم خوب هست هم بد! اگه شما احیانا با فرد دو رویی برخورد کردید تعمیمشندیدی ب همه! باز هم ممکنه با ادم دورو برخورد کنید و صد البته در این بین انسان های خوبی هم قطعا سر راهتون هستن
شناخت ادما پروسه پیچیده سعی کنید قبل از ایجاد وابستگی عاطفی ب شناخت برسید تا دیگه خاطره تلخی براتون تکرار نشه
اگه فرد خوبی رو دیدید غیر مستقیم چراغ سبز بدید اما خودتونو معطل نکنید
پیشنهاد خواستگاری مستقیم هم کاملا منحصر ب فرده! ممکنه پیشنهاد بدید و موفق بشید اما ریسکش ب دلایل زیادی بالاست! توصیه میکنم از این گزینه در شرایط خاص استفاده کنید! شرایط خاص ب شرایطی گفته میشه ک ضرر جانی مالی و ابرویی برای شما و اون فرد نداشته باشه! فرد  مقابل از جنبه و راز نگه داری برخوردار باشه و صد البته زمانی میتونید از این گزینه استفاده کنید ک ظرفیت خودتون هم بالا باشه و تحمل دپو شدن رو داشته باشید!
و خیلی مطالب دیگه
قرار نیست با ی بار خاطره بد میدونو ترک کنید!
و اینکه صبر گیاه تلخیه اما چاره نیست...!
بهترین هارو براتون ارزو میکنم

چه پسر چه دختر

اگه بتونن مستقل شن و از نظر مادی وابسته نباشن خانواده دیگ کمتر میتونن دخالت کنن سعی کن مستقل شی همین از کوچکترین مسائل شروع کن 

ازدواج قمار نیست که بعضیا میگن عشق بعد ازدواج!! چطوری میتونن این افراد قمار کنن تو یه عمر زندگی

این یکی از اهداف منه

من جای تو بودم درسمو ادامه میدادم توی همون تهران و بعد کار پیدا میکردم و دستم تو جیب خودم منت کسی رو هم نمیکشیدم اینقدر توی کارم موفق میشدم تا بتونم موفقیتمو توی صورت همه بکوبم البته غیر مستقیم

تا بفهمن ازدواج هدف نیس کسی ک شوهر کرده موفقیت بدست نیاورده بعدشم کاملا مستقل زندگی میکردم دور از همه خییییلی دوس دارم چن تا بچه نخبه و باهوش بی سرپرست هم به فرزندی بگیرم و زیر بالاو پرم بزرگ کنم

اون عشق و عاشقی که میفرمایین هم فقط در فیلم ها و داستان های دیزنی لند وجود داره نه در دنیای واقعی  99درصد  تصوراتی که راجع ب ازدواج دارین غلطه و99 درصد کسایی ک ازدواج کردن دوس دارن مجرد باشن ایا حاضری بخاطر 1 درصد زندگیتو تباه کنی ؟

ازاد باش و لذت ببر اگر اگر خدایی نکرده گول شیطون خوردی و ازدواج کردی با ادم با اخلاق ازدواج کن ادمی ک خیلی خیلی از هر نظر شبیه توعه نه با اجبار و فقط صرفا برای اینکه دهن بقیه رو ببندی یادت نره تو برای دیگران زندگی نمیکنی دیگران خیلی چیزا میگن دنیا دوروزه کاری ک لذت میبری بکن

کاملا داری اشتباه میکنی و بعدا مطمعنن حسرت میخوری. 

با سلام

هر یک از امامان بزرگوار ما در یک سری از حوائج بصورت خاص حاجت می دهند. مثلا برای شفای مریض هامون به ما گفته اند که نذر حضرت موسی بن جعفر(ع) کنیم و یا در مورد مسایل مالی امام جواد(ع) خیلی برآورده کننده حاجات هستند. در مورد ازدواج هم امام رضا(ع) و امام هادی(ع) رو گفته اند.

نذرشون کنید انشاالله یک همسر مناسب و دلخواه قسمتتون بشه.

خوشبخت و عاقبت بخیر بشید انشاالله

سلام عزیزم.پیشنهادم به شما اینه که از روی اضطرار اصلا ازدواج نکنین و با کسی که از نظر منطقی و عقلانی قبولش ندارین و از نظر ظاهری هم به دلتون ننشسته،به خاطر فشار های جامعه و اطرافیان جواب مثبت ندین 

البته توی انتخاب کردن سخت هم نگیرین.شاید واقعا آدم همه چی تموم و صد درصد مطابق میل ما یا گیر نیاد یا دیر گیر بیاد.سعی کنین اگه خواستگاری داشتین ک یه ایراداتی هم توش دیدین ولی خودتون مطابق با روحیات خودتون اون ایرادات به نظرتون قابل سازش اومد،بهش جواب مثبت بدین(منظورم مسائلیه که اصل نیستن.مثلا برای خود من ایمان و اخلاق و ظاهر طرف ملاک های اصلی بودن،خواستگاری داشتم که این سه معیار اولم رو تا حدودی داشت،ولی خانوادش یه مقدار متفاوت بودن،منم سخت نگرفتم ) 

ان شاالله خوشبخت و عاقبت بخیر بشین😊

کاملا باهات موافقم مهم ترین چیزی که یه مرد و زن بهم بدن عشق و اولویت اول بودن و البته احترام اگه این 3 نباشن رابطه به خطر می افته و اینکه ما به طرفمون یا اونا به ما دید عابر بانک یا عروسک داریم از نبود این 3 تاست

یه نصیحت هم بکنم خودت به خاطر حرف اصغر ناراحت نکنیا  ایشون کمی عقده دارن و فقط وقتی نظر میذارن که بتونن دخترارو محکوم از نظر ایشون اگه زن پول بخواد کالا هست اگه عشق بخواد که گفت خواسته غیر معقولی کلا زن به هرسازشون برقصه ولی نمیگن دقیقا چی داریم که در رابطه به زن بدیم

عشق مرد به زن و بعد از اون انسانیت و ذاتش خیلی مهم وگرنه یه روزی حتما دلشکسته میشی و از جنس مخالف متنفر

"... هر کدوم یه تیپ شخصیتی با یک سری رفتار و افکار و روحیات حداقل برای من غیر قابل تحمل، یک مورد پیش اومد که علاقه زیادی هم بین ما شکل گرفت و به خواستگاری رسمی هم منجر شد اما در نهایت نتیجه خوبی در بر نداشت و بار روانی زیادی برام به همراه داشت، اون خود واقعیش رو دیر به من و خانواده م نشون داد. ... "

؟!

به نظرم اگرم دوست دارین که عاشقانه ازدواج کنین،یه ازدواجی که درکنارش عاقلانه هم باشه.نه صرفا یه عشق کورکورانه که ممکنه بعد از یه مدت متوجه بشین که اصلا اشتباه کردین.سعی کنین اول عاقلانه طرف مقابلتون رو بشناسین،بعد ببینین مبتونین بهش علاقه مند بشین یانه.البته از گفته های آخرتون احساس کردم که ماشاالله خودتون دختر عاقل و فهمیده ای هستین.انشاالله هرچه خیر و صلاحتون هست همون اتفاق بیفته

سلام ممنون و متشکرم از نظرات خوب همه دوستان

به آقای اصغر:

با نهایت احترام باید عرض کنم از نظر من نظر شما جامعیت نداره میدونم کم پیدا میشه ولی اینطور نیست که نباشه کلا ،چون حداقل دوسه موردش رو اطراف خودم دیدم که عقشقون منجر به عادت نشده.

به آقای علی خوش شانس:

کنجکاو شدم بدونم اخلاق و معیار های منو چطور حدس زدین.بعد از اون میگم معیارهامو

به دختر ماه پیشونی:

انشالله که اتفاق بییوفته عزیزم

به بهلول دیوانه!:

ممنون از نظرتون،به قول معروف میگن قبل ازدواج چشماتو خوب باز کن بعد ازدواج چشمتو روی همه چی ببند.

به پسرم دیگه:

موافقم با نظرتون،من منظوری نداشتم ولی حق با شماست.ممنون شما هم شاد باشید

به آقای خاص:

از پیشنهاد خوبتون سپاسگزارم.

به آقای AM!N:

با نظرتون خیلی موافقم.ممنونم

به خانم Zahra:

عزیزم ممنون از نظرت با بخش زیادی از کامنتتون موافقم منتهی فکر میکنم خیلی بی رحمانه راجع به ازدواج کردن نظر دادیناااااا !بنظر من اگه آدمش پیدا بشه خیلی هم خوبه اتفاقا.

به آقای سهیل:

ممکنه لطفا دقیق تر بگید اشتباهم چیه؟من اومدم اینجا دقیقا همینو بدونم که اگر دارم اشتباه میکنم تجدید نظر کنم.

به آقای احسان 62:

ممنونم از از لطفتون.شما هم همینطور

سلام عزیزم

میفهمم چی میگی واقعا 

منم که تهرانم و مادرم تحصیلکرده است و شاغل، خیلی بهم فشار می‌آورد برای ازدواج.

منم واقعا به کسی اعتماد نداشتم و خواستگارام یا صلاحیت نداشتند یا ظاهر مناسب‌.

اما خدا به موقع آدم مورد اعتمادی رو فرستاد 

اینو اگه بسپری به دست خدا

کسی رو میفرسته که کاملا مناسبته و حتی بهتر

برای شناخت وقت بذار بدون احساس 

تست آنلاین mbti بدید

اصلا ابدا فریب ظاهر و پول رو نخور 

فقط شخصیت و خانواده رو توجه کن 

اگه باعرضه باشه پول هم درمیاره

اگه خوشگل و بلند باشه اما فاقد شخصیت و شعور باشه فایده نداره

اگه خانوادش اذیت کنند فایده نداره

اگه پولدار باشه اما اخلاق و تعهد نداشته باشه فایده نداره 

اصلا فریب حرفای عاشقانه رو نخور 

تحقیق کن با چشم باز 

حرف عاشقانه رو همه بلدند 

به توصیه‌های دکتر فرهنگ گوش بده

به حرفای آدمای شهرتون و مامانت اصلا گوش نده 

تحصیلت که تموم شد رفتی سر کار دنیا دیده شدی، اون وقت ازدواج کن

سلام آقای نجفی

بیشتر پست ها برای من بالا نمیاد چرا؟

عزیز دلم خانواده منم مثل شماست ولی اوضاع من متفاوته . من عاشق شدم و مادرم هم میدونه و نمیذاره کسی بیاد خواستگاری. همین باعث فراری بودنم از اقوام شده مثلا یکی برای پسرش زنگ زده بود و مامانم گفته بود دخترم کوچیکه هر وقت باشون روبرو میشیم کلی تیکه بهمون میندازن

یه نکته هم بگم  عشق موقعش که بشه خودش میاد

تو شرایط شما بودم دانشگاهم یکی از خوبای تهران و .....

ولی واقعا می بینم ازدواج های دوستام تو شهرستان خیلی موفق تر بوده تا ازدواج های اینجا شما میگی مسالمت امیز بهست اما خوب نیست میخوام این باشه اون باشه اونا دارن لذت میبرن از زندگی دخترای دانشگاه اکثرشون ارزش زندگی ندارن قابل اعتماد نیستن به نظرم هر چی ساده تر گرفته بشه بهتره اینجا همه ادعا دارن اما واقعا خوشبخت نیستن میخوان زور بزنن با تکنیک های روانشاسی و کتاب و فیلم روش های خوشبختی یاد بگیرن ازدواج هم که بکنن همش دعوا قهر ایراد گیری اما اونا به همین راحتی ازدواج میکنن بچه دار میشن به زندگی شون هم می رسند خوشبخت و خوشحال هم هستن شمام نمی دونم چرا می گی سنت کمه هنوز من خیلی از دخترای همین تهرانو دیدم 19 یا 20 ازدواج کردن از خانواده های بالا هم بودن چن سالی هست ازدواج کردن و داشتن نامزد مد شده دیگه مجردی با این که زیاد تر اما دیگه افتخاری نیست شمام ازدواج کن با کس دلخواهت مطمئن باش اگه خودت شرایط خوبی داشته باشی پسر خوب هم متوجه ات میشه اما دیدی خیلی دلخواه نیست کمی کوتاه بیا چون می بینی دختر با شرایط تو دانشگاه زیاده

کامنت های صفحه این پست چرا خراب شده

http://khbartar.blog.ir/post/17474

من واقعا بهتون حق و حرفاتون منطفی و عاقلانه ست چون از ازدواج هایی که عشقی بینشون نیست و نبوده و فقط مسالمت آمیزه باعث شده که دوست داری با عشق ازدواج کنی و چون بی اعتمادی دیدی انگیزتون برایه ازدواج کم شده

من در زندگیم افرادی بودن که با عشق ازدواج کردن اما به طلاق رسیدن و جدا شدن و افرادی هم بودن که سنتی ازدواج کردن و متاسفانه به طلاق رسیدن و باعث شد که با ازدواج بیگانه باشم چون از آیندم میترسم

اینکه گفتید یه لقمه نون داشته باشیم اما با دل خوش بخوریم واقعا حرفت درسته 

امیدوارم اونی که خدا براتون مصلحت میدونه و مصلحت دل شماست در زندگیتون پا بذاره 

موفق باشید.

ب خجسته

متاسفانه منم اینطوری شده نمیدونم چرا

اول فکر کردم گوشیم خراب شده بع دیدم پست هایی ک نظرات۱۰۰ ب بالا باز نمیشن😩

مشکل از شما نیست از فرهنگ غلط خانوادتونه البته ببخشید اینطور میگم 23 سال برای شما نه تنها دیر نیست بلکه زودم هست شما اول باید تحصیلاتتون تموم بشه تا اون موقع فکر خودتونو متشنج نکنید به قول خودتون ازدواجهای تحمیلی اطرافیانتون و در سنین پایین نتایج خوبی نداشته منم زیاد دیدم هیچکدوم واقعا زندگی نمیکنن فقط تحمل میکنن خیلیا هم دیدم تازه به سن شما رسیدن دیدن چه مصیبتی بهشون تحمیل شده تازه بعد یه بچه به فکر ادامه تحصیل و طلاق افتادن خیلی ازین موارد دیدم چون شغلم ایجاب میکنه. به شماهم توصیه میکنم تازمانیکه به عشق واقعیتون نرسیدید اجازه ندید کسی چیزی به شما تحمیل کنه به هیچ عنوان. سعی کنید بعد تحصیلات حتی المقدور سر کاربرید و مطمین باشید موقعیتهای خوبی سرراه شما قرارخواهد گرفت که در شان شما باشه ودرک خوبی نسبت به هم داشته باشید  باید بیشتر صبرکنید فعلا از زندگیت لذت ببر و به اهدافت فکر کن حتی اگه سرکارم نتونستی بری لااقل به گزینه هایی فکرکن که اطمینان داشته باشی با روحیات و اخلاق شما سازگاره و بارضایت قلبی خودت ازدواج کن

به سوال کننده:

ببین از پستت واضحه ، نحوه معرفی خودت نشون میده چیا دغدغه ذهنیت هست و احتمالا همون دغدغه ها برای خودت هم مهمه و احتمالا توقع داری طرف مقابل هم اون موارد رو داشته باشه.

این چیزایی که راجبت میگم الزاما خوب یا بد نیست. فقط نحوه حدس زدن منو میگه.

مثلا از سن شروع کردی. یعنی به این عدد اهمیت میدی. احتمالا به عدد سن طرف مقابل هم اهمیت میدی.

بعدش از مدرک گفتی ، این یعنی تحصیلات طرف مقابل هم برات مهمه، حتی نوع دانشگاه برات مهمه. حتی وقتی میخواستی بگی از یه سنی خواستگار زیاد داشتی، نگفتی نوجوانی یا مثلا ۱۶ سالگی یا یه همچین چیزی، از کلمه دبیرستان استفاده کردی. این یعنی محور زمان زندگیت هم تحصیلات آکادمیک هست. حتی آخرش گفتی که میخوای با آرامش درس بخونی.

بعدش به ترتیب از محل زندگی و زیبایی گفتی. خب اینا هم واضحه.

 نمیدونم رشته چی خوندی تا به زبون همون رشته توضیح بدم.

از عشق و شعور گفتی. ازین که تحمل خیلی چیزا رو داری به جز عدم درک شدن و نبود عشق .

عالیه و همین توقع رو از طرف مقابل میره . یعنی هردونفر جوری باشین که زور نزنین برای تحمل هم ، بلکه دلتون برای هم پر بکشه.

خیلی خوشم اومد ازون تیکه که خلاصه گفتی قصد نداری خودتو بفروشی . من جمله ت رو کامل می‌کنم. همه باید ثروتمند باشن ولی این که به خاطر ثروت از عشق بگذریم، کار کاملا اشتباهیه و این یعنی فقر واقعی.

حتی یه روحانی استاد دانشگاه به من یه حرفی زد که انگار ازین دخترا وجود نداره، ولی من باورش نکردم. چون مثالای خلافش رو دیده بودم و درستش هم اون نبود. میگفت دخترا اقتصادی ترن چون مادر میشن و نگران و این حرفا... .

این نحوه تفکرت راجب ازدواج رو خوب نشون می‌ده.

ازین گفتی که تا چه حد حاظری کاوش و جست و جو کنی و چه قدر قبلنا حاظر بودی به پیشآمد ها فرصت بدی و حالا دیگه فهمیدی اون پیشآمدها مناسب نیستن.

این درجه جنبیدن و گوش به زنگ بودن تورو نشون می‌ده.

در نهایت نگو شاید تفکراتت اشتباهه و نذار جریان اشتباهی تورو با خودش ببره. چهارچوب حرفات راجب عشق درسته.

شاید فک کنی تعارفه ولی خیلی وقت پیش تو وبلاگم یه همچین چیزایی نوشتم. تاریخ پست رو هم میشه نگاه کرد.

به آقای علی خوش شانس:

سلام بله کاملا درست حدس زدید به جز درباره زیبایی، که نه، آنچنان برای من مهم نیست فقط در حدی کافیه که به دل بشینه.ملاک های من مهربونی صداقت شعور صبوری علاقه .علاوه بر اون همونطور که گفتین من دوست دارم با شخصی که ازدواج میکنم از نظر شرایط تحصیلی با هم برابر باشیم تقریبا، حتی بهره هوشی طرف مقابلم برام اهمیت داره.با اون شخص در هدف و مسیر وحدت داشته باشیم .پایگاه اجتماعی برابر داشته باشیم.  حرف مشترک داشته باشیم.عقاید و طرز فکره نمیگم دقیقا شکل هم ولی هم راستا داشته باشیم.اولویت های مشابهی داشته باشیم. اهل حرف زدن،فکر کردن باشه نه دعوا و بحث کردن .خیلی خیلی برام مهمه شخصیت محکم و مستقلی داشته باشه. فکر میکنم اینا مهمترین مواردی بود که میتونستم نام ببرم.

سلام من چند سال ازتون بزرگترم. و تک تک خواستگارا را با دقت بررسی کردم خب واقعا به هم نمی خوردیم. الان گاهی گقتا پشیمونم ولی بازم خدا را شکر می کنم که به خاطر عجله کردن و ترسیدن از بالا رفتن سنم نیومدم دو دستی خودمو بدبخت کنم.. بالاخره هر چی پیش بیاد مجردی هم باشه آدم بهتر میتونه خوشبختی رو رقم بزنه تا وقتی با کسی باشه که اصلا دوستش نداری و هزار تا عیب و تفاوتش با خودت جلو چشمت از روز اول نمایان بوده.

شده یه سال چند تا خواستگار پشت سر هم بوده و گاهی یکی دو سال هیچ خواستگاری نداشتم. یه سال هر چی خواستگار داشتم از خودم کوچک تر بودن یا یه مشکل خاصی داشتن که نمیتونستم بپذیرمشون و واقعا چقدر تلخه نه؟ اما واقعیت زندگی من بوده و هست. 

به آقای خاص 

نظرتون عالی بود من خوندم و واقعا موافقم. 

من خیلی سعی میکنم توسل کنم ولی واقعا سخته این صبر کردن. 

امیدوارم خدا به هممون صبر بده و همین طور عاقبت نیکو و خوب

دلیل اصرار خانواده برای ازدواج اینکه میترسن بعدا پشیمون بشین . تا حدی میشه گفت درسته.ادم هرچی میگذره تعریفش از زندگی و خواسته هاش تغیییر میکنه.واسه همینه که خیلیا بعدا پشیمون میشن که چرا مثلا فلان کار رو توی زندگی شون نکردن قبلا.

به سوال کننده :

آفرین . من یه پسر با مشخصات تقریبی اینجوری میشناسم. ولی پرسشی که ذهنمو مشغول کرده اینه ، چطور میشه دوتا آدمی که شبیه همن ، به پست هم بخورن؟ یعنی چطور میشه که بشه؟ چطور میشه که مث اون دفعات قبلیت نشه؟ چرا این مورد احتمالی ، توی دانشگاه برای توی نوعی پیش نیومد؟

در ضمن انقد حرفات خوب بود که از صفحه عکس گرفتم . یعنی در واقع این که یه دختر همچین حرفایی بزنه برام خیلی دور و آرمانی بود.

(هرکی پاسخی داشت و من نبودم ، می‌تونه به لینک کنار نامم سر بزنه، علامت زنجیر، وبلاگم ، قسمت درباره من و تماس با من )

هیچ وقت بدون عشق ومنطق ازدواج نکنید،هیچ وقت تحت تاثیر فرهنگ ومحیطتتون ازدواج نکنید وگرنه عاقبتتون طلاق وجدایی یا سوختن وساختن بایک بچس،درضمن معیارهاتون هم مشخص کنید که چی ازطرفتون میخواید،طرف باید کی باشه،به خودتون وطرف مقابل هم وقت برای اشنایی بدید،تو یکی دوهفته ویکی دوماه نمیشه عاشق شد،مگه اینکه طرف یاواقعا ادم درست واحساساتی باشه ویاواقعا کم هوش،وکج فهم وهوس باز،درضمن ازهرچیزی که مانع عاشق شدن میشه اجتناب کنید مثل پول پرستی،اندا،موقعیت اجتماعی،خونه،ماشین و....موفق باشید

سلام 

خیلی از حرفات شبیه منه  . انتظاراتی که داری همون انتظاراتیه که من دارم .

منم روی فرهنگ و نوع نگرش (به زندگی و زن )اون کسی که قراره باهاش زندگی کنم خیلی مهمه اونقدر که  نمیتونم نادیده بگیرمش .

 من تا دو ماه دیگه ۲۷ ساله میشم . همه دوستام ازدواج کردن و همچنین دخترای فامیل .. تقریبا کسی توی فامیل و همسایه همسن من و مجرد نیس ...

البته ممکن بعضی موارد مثبتی که تو داری رو من نداشته باشم مثل تحصیلات بالایی که داری در حالی که من همین دو ماه پیش شروع کردم به درس خوندن برای گرفتن لیسانس .

یا مثلا زیبایی تو . در حالی که من چهرم خیلی معمولیه و از نظر بعضیا هم به گفته خودشون زشتم . اما اینا برام مهم نیس .

وقتی ۲۳ سالم بود یادمه توی عروسی خواهرم یه پسری که خواهرم دوس داشت به قول خودمون من مخشو بزنم تا با هم ازدواج کنیم (و من از این کارا بلد نبودم و انجام ندادم ) عاشق دختر فامیلمون شد که ۶ سال از من کوچکتره و خیلی موقعیتش توی زندگی از من بهتره .

این قضیه گرچه باعث حسودی من نشد اما حرفای خواهرم و ... باعث شد اون موقع برای اولین بار از این بترسم که تا ابد مجرد بمونم و نتونم مرد دلخواهمو به دست بیارم .

یادمه سر این قضیه خیلی به هم ریختم .. خیلی 

گذشت تا اینکه من به ۲۴ سالگی رسیدم و آشنایی من با یه نفر باعث شد نگاهم به زندگی خیلی عوض شد اونقدر که به این باور رسیدم که چیزی که برای من در اولویت قرار داره موفقیتم در زندگی شخصی هست و بعدش ازدواج قرار میگیره . 

من تلاشمو کردم تا بتونم درسم رو ادامه بدم و الان نقطه شروع پیشرفت تحصیلی منه .  

شاید هیچ وقت موفق نشم با مرد دلخواهم ازدواج کنم اما یه چیزی رو الان فهمیدم و اون هم اینه که مجردی من خیلی باارزش تر متاهلی خیلی از دوستامه  چون خیلی آزادی ها دارم که اونا ندارن  

اتفاقا من مدتی هست که به مجردی همیشگی فکر میکنم و می بینم اونقدرا هم که قبلا فکر میکردم ترسناک نیس .

اگه روزی موفق نشدم ازدواج دلخواهمو داشته باشم توی سن ۳۹ سالگی سرپرستی یه دختر رو بر عهده میگیرم و اونو توی خوشبختی خودم سهیم میکنم 

به ❤️ علی خوش شانس ❤️ ۱۳۷۴

اگه کامنت منو دیدید لطفا نظرتون رو تو پست پسرمورد علاقم ۴ سال ازم کوچیکتره(دوتا پست بعد) بفرمایید متشکر