خانواده برتر

سلام 

آقای نجفی میشه این پست رو به روز کنید منم وضعیتی شبیه این دوستمون دارم ولی پشت کنکورم

ممنون

فقط ی توصیییه از برادر بزرگ ترت دختر پزشک نگیر ک دهنت سرویس میشه واسه تویی ک توی شرایط سختی بودییی توروخداا بزار بچه هات طعم مادرداشتنو بچشن بزار خودت وقتی میری خونه خانوادت پیشت باشن نه اینکه تازه خانوم نصفی شبی از شیفت بیاد ک نمیتونی بهش چیزیم بگی چون اونم اندازه تو کار کرده بدبخت نکن خودتووووو .گور پدر پولو پرستیژ .آرامش داشته باش ..ی دختر خوب و نجیب ک توقع بالایی نداشته باشه و باهات تو سختیا راه بیاد بگیر کنارش ارامش داشته باش .اگ برمیشگتم عقب شاید ی خانوم  پرستار یا معلم یا اصن خانه دار میگرفتم مگه مااااها چقد زندده ایم اخههه..یا علی

سلام 

بجنگ .بجنگ.بجنگ

منم با شرایطم جنگیدم و پزشکی قبول شدم. شکر خدا:)

واقعا من موندم چرا بعضیااا میگن تو رو خدا پزشکی رو ولللللل نکن آخه کجای متنش گفته میخواد ول کنه این رشته رو 

کسی که با سختی میاد یه رشته دیگه معلومه با علاقه اومده و از علمای اینجا نظرسنجی نکرده که ولش کنه یا نکنه

**** برهرچی پدرومادر مریض روانی که دیوانه ان وزندگی روبرای خودشان واطرافیان مخصوصا فرزندانشان سخت ودرد میکنن،اینطورپدرها کم دل وبی احساس هستن وفقط بلدن بچه تولید کنن نه اینکه تربیت،دوست خوبم بسیاربرات متاسفم بااین پدر بددل وعصبی مراج گه همه چیزوازت گرفته ارامش وازادی تو،جوابشو چندبارقاطعانه بده،نترس باش هیچکاری نمیتانه کنه،وقتی ببینه شجاع هستی دیگه باهات کاری نداره،خودتم مقصری عمو شل گرفتی،باشن پدرومادر،هرچیزی حدی داره،پدرومادرکسی است که اینده بچه هاشو به پیش ببره واونها روخوشبخت کنه،اگه بیماری پدرتان ازلحاظ فکری وروانی شدید است حتما به روانپزشک مراجعه گنه یا خودت مینانی جان توبگیری فرارکنی ازدست چنین ادمهای سادیسم وسایکوپت وضداجتماعی،هیچ چیز دردنیا بالاترازارامش نیست،موفق باشی دوست خوبم،فقط ازشان تامیتانی فاصله بگیر که بهت ضذبه نزنن.

سلام 

اول تبریک میگم به خاطر اراده و پشتکارتون 

شما بهتر از من میدونید که هر کسی متناسب با فرهنگی که در اون رشد میکنه و زندگی میکنه،رفتار و افکارش هم به همون صورته ... مثلا تفکر یه کسی که توی تهران بزرگ شده با کسی که توی یه روستای دور افتاده بزرگ شده یکسانه؟ خدایی نکرده از نظر سطح اجتماعی نمیگم،از نظر نگرش میگم

پدر شما هم در روستا بزرگ شدن احتمالا و از بچگی بهشون گفتن که مرد باید کار کنه و کار هم از نظر روستاییان محترم،  کار فیزیکی و به اصطلاح نون بازو رو خوردنه...

و پدر شما هم به عنوان بزرگ تر خواسته از دید خودش راهنماییتون کنه...بر اساس نگرش خودشون 

حتی شاید ته دلشون بهتون افتخار میکنن ولی دوست داشتن که کمک دستشون باشید تو روستا ...

خدا رو شکر کنید که سایه اش بالای سرتونه 

و از نظر نیازهاتونم واقعا متوجه نشدم که گفتید تا 30 سالگی باید صبر کنید!چرا آخه؟چه ربطی به مدرک داره ازدواج؟