خانواده برتر

عزیزم غصه نخور اجرت پیش من محفوظه:)

اون دنیا تنها خداوند از یک قشر بندگانش عذرخواهی خواهد کرد

پیامی ازطرف خدا:

این حرف اشتباست

ببخشید من از طرف خودم میگم نه خدا

تا اینجاش که گذشت، بقیش هم میگذره

می گم تو لایق بهترینی،امیدت رو از دست نده😊

از خدا براتون آرامش میخام و اینو بدونین که تو این دنیا بیشتر از همه عاشق خودتون باشین.

از طرف خدا که نمیتونم حرف بزنم

این دنیا لهو لعبی بیش نیست!

سلام

عاشقمتم 

میگم ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه ست 

من دوست دارم ، خیلی از نعمت هارو به تو ندادم میدونم اما عوضش تورو بیشتر از بقیه دوس دارم 

من از طرف خودم میگم

عاشقتم 

یه جمله از طرف خدا: 

گفت وگوباخدا:

سلام.

همه بازگشتا به سمت خداست(نور-42)

چی میشه گفت 

خداوند سرنوشت قومی را تغیر نمی دهد مگر اینکه خودشان سرنوشتشان را تغییر دهند

دوستت دارم بنده ی من صبور باش   چون من کسانی رو که صبور هستند رو دوست دارم ❤

وای ببخشید من یادم رفت گفته بودین یه جمله من زیاد حرف زدم😁😉

سلام

سلام نا امید نشو زندگی جریان داره

بنظرم توی شرایط شما، از طرف خدا حرف زدن دردی رو ازتون دوا نمیکنه چرا که همه میدونیم خدایی داریم که همه بندگانشو دوست داره حالا با هر شرایط و حالتی ، و اگه تو زندگیتون از خیلی چیزا ناراحت هستین و بخاطرش حسرت میخورید، شاید بیشتر دلیلش انسان های اطرافتون باشه ، که شمارو محدود کردن ، در موردتون قضاوت کردن ، به نا حق حقی رو ازتون گرفته باشند یا تجربه نداشتن خودتون  و و و و و
و من اینجا به عنوان یک انسان از نوع خودتون باهاتون حرف میزنم نه خدایی که عالم همه چیزه ، یه انسان که خودشم کامل نیس ، پس ...

بنده به جای خودم صفت زشتی رو برای اطلاق به هیچ چیز و هیچ کسی قبول نداشتم و ندارم 

زندگی اون دنیا چشم به هم زدنی میاد و به صبوران و با تقوایان زندگی عالی و پاداشی بزرگ داده خواهد شد.

نمیدونم کامنت من منتشر میشه یا نه ولی اینو بگم اکثر دوستان فقط میگن اون دنیا رفتی اجرت با خداست و از این حرفا..یکی نیست بگه بابا اگه به این حرفا بود که تموم مشکلات دنیا با دعا و..حل میشد خرافات و نذر و...فایده ای نداره تو هیچ زمینه ای

سلام چهل ساله ی تنها 😐✋ 

از طرف آیت الله مجتهدی بهت میگم:

از طرف خدا چیزی ندارم. ولی تنهایی یه آرامش خاصی داره اگر بدانی. 

به شوکولات

سخن‌گفتن از طرف خداوند مشروع نیست و مصداق دروغ‌بستن بر خداست، شما بهتره به جای پرسیدن حرف خداوند از بندگانش، کتاب خودش را بخوانید.

سلام

من نکردم خلق تا سودی کنم

دوست عزیز
سلام
من تجربه جالبی تو زندگیم دارم که باعث تحول اساسی تو ذهنیت و زندگیم شد:

اولین بار که آیه زیر رو شنیدم واقعا جا خوردم ...
تااازه با تمام وجودم فهمیدم چقدر تا حالا خودمو رها کرده بودم بدست تقدیر و سرنوشت یا بقول خودمون لطف و رحمت خدا !!!
فهمیدم و فهمیدم که که ما چقدر به خاطر اختیاری که خدا بهمون داده مسئولیم و باید پاسخ گو باشیم:

آیات‌ وجوب‌ هجرت‌ و دفع‌ ظلم‌ 

إِنَّ الَّذِینَ تَوَفَّیـٰهُمُ الْمَلَـٰٓئِکَةُ ظَالِمِی‌ٓ أَنفُسِهِمْ قَالُوا فِیمَ کُنتُمْ قَالُوا کُنَّا مُسْتَضْعَفِینَ فِی‌ الارْضِ قَالُوٓا أَلَمْ تَکُنْ أَرْضُ اللَهِ وَ'سِعَةً فَتُهَاجِرُوا فِیهَا فَأُولَـٰئِِکَ مَأْوَیـٰهُمْ جَهَنَّمُ وَ سَآءَتْ مَصِیرًا إِلَّا الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَآء وَ الْوِلْدَ'نِ لَا یَسْتَطِیعُونَ حِیلَةً وَ لَایَهْتَدُونَ سَبِیلا فَأُولَـٰئِکَ عَسَی‌ اللَهُ أَنْ یَعْفُوَ عَنْهُمْ وَ کَانَ اللَهُ عَفُوًّا غَفُورًا وَ مَن‌ یُهَاجِرْ فِی‌ سَبِیلِ اللَهِ یَجِدْ فِی‌ الارْضِ مُرَ'غَمًا کَثِیرًا وَ سَعَةً وَ مَن‌ یَخْرُجْ مِن‌ بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَی‌ اللَهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ و عَلَی‌ اللَهِ وَ کَانَ اللَهُ غَفُورًا رَّحِیمًا.

ترجمه: «کسانی‌ که‌ می‌میرند و ملَئکۀ جان آنها را باز پس میگیرند در حالیکه‌ اینان‌ أفرادی‌ هستند که‌ به‌ خودشان‌ ظلم‌ کرده‌اند، ظلم‌ به‌ نفس‌ کرده‌اند، ملَئکه‌ به‌ اینها میگویند: در این‌ دنیا کجا بودید؟! چرا اینقدر به‌ نفس‌ خود ظلم‌ کردید؟! چرا اینقدر بدبخت‌ شدید؟! چرا تحمّل‌ ظلم‌ کردید؟! آنها میگویند: ما در روی‌ زمین‌ مستضعف‌ بودیم‌؛ یعنی‌ مورد تعدّی‌ و تجاوز ظالم‌ قرار گرفتیم‌ و گردنکشان‌ و سرکردگان‌ آنها، ما را در زیر مهمیز عبودیّت‌ خود قرار داده‌، و ما را به‌ عنوان‌ استعباد و عبودیّت‌ خود گرفتند؛ لذا خواهی‌ نخواهی‌ در تحت‌ آن‌ حکومت‌ استکباری‌ که‌ ما را ضعیف‌ شمردند، نمی‌توانستیم‌ بیش‌ از این‌ مقدار کاری‌ کنیم‌. ما در تحت‌ قدرت‌ قاهرۀ دیگران‌ بودیم‌؛ نه‌ اینکه‌ خودمان‌ فی‌ حدّ نفسه‌ جنایتکار باشیم‌!!! و بخواهیم‌ به‌ نفوس‌ خود ظلم‌ کرده‌ باشیم‌. ملَئکه‌ به‌ اینها میگویند: مگر زمین‌ خدا واسع‌ نبود؟! چرا شما مهاجرت‌ نکردید؟! از اینجا بر می‌خاستید؛ از تحت‌ لواء کفر و أفرادی‌ که‌ در اینجا زندگی‌ می‌کنند حرکت‌ می‌کردید و در جای‌ دیگر قرار میگرفتید. این‌ زمینِ واسع‌ خداست‌؛ در آنجا به‌ آزادی‌ زندگی‌ می‌کردید که‌ نتوانید به‌ نفس‌ خود ظلم‌ کنید و مورد استضعاف‌ مستکبران‌ قرار گیرید!

خدا به انسان هم اختیار گسترده و هم توانایی های فوق العاده داده و در مقابل به همین میزان مدیون خودش و زندگی خودش هست و مورد بازخواست خواهد بود. این کم چیزی نیست.
من فکر میکنم بشینید وجدانتونو قاضی کنید ببینید کجای کارو کم گذاشتید. مطمئن باشید پیداش میکنید. پس سعی کنید ازین به بعد جبرانش کنید.
خود من تو زندگی کوچکترین موفقیت و شکستی نداشتم مگر اینکه قصور و تلاش مستقیم شخص خودم رو توش بوضوح کامل دیدم... اگرچه لطف خدا همیشه شامل حالم بوده اما اگر اختیار خودم نمیبود لطف خدا هم هرگز شامل حال من نبود.

یه مثال : اگر شما بادست خودتون یه لیوان آب رو ننوشید مطمئن باشید لطف خدا هم برای جذب اون آب در بدن شما هرگز صورت نخواهد گرفت.
وجدانا مدیونید اگه توانایی و اختیار خودتونو دست کم بگیرید.

اگرچه خداوند میفرماید: فمن یتوکل علی الله فهو حسبه (هرکس به خدا توکل کن خداوند اورا بس است)
اما در جای دیگر میفرماید: لیس للانسان الا ما سعی. فان سعیه سوف یری (انسان چیزی را بدست نمی آورد مگر اینکه برای آن تلاش کند و در صورتیکه تلاش کند حتما نتیجه آنرا خواهد دید)
اول از تو حرکت و بعد از خدا برکت.



یه حکایت:
روزی ملانصرالدین در یک  حراج شرکت کرد. یک طوطی را به حراج گذاشته بودند. ملا خیلی هیجان زده شده بود و مرتب قیمت پیشنهادی را بالا می برد. و بالاخره ملا آن طوطی را به قیمت صد و یک درهم خرید، گرچه می شد آن طوطی را با قیمت ده درهم هم خرید. ملا بعد از پایان حراج از مسئول آن حراجی پرسید:” آیا این طوطی می تواند حرف بزند؟” مرد جواب داد:” منظورت چیست که آیا این طوطی می تواند حرف بزند؟
فکر می کنی چه کسی در حراج با تو رقابت می کرد؟”


اینو بدونید : این ذهن خود ماست خود ما هستیم که موانع رو برای خودمون میسازیم.
وگرنه هر کدوم از ما در همین لحظه و به نسبت هر قدم ساده ای که مختارانه به هرجهت میتونیم برداریم گزینه های بی شماری برای حرکت یا عدم حرکت داریم و برای هر کدوم از اونها آینده ای متفاوت رو میتونیم برای خودمون بسازیم.
برای منکه واقعا ثابت شده.
شما هم میتونید امتحان کنید:
در همین لحظه که دارید متن منو میخونید کدوم گزینه رو انتخاب میکنید؟؟
برید تو اتاق و برای مدت 2 ساعت بخوابید یا اینکه برید یه کار نیمه کاره قدیمی رو تکمیل کنید؟؟؟

آیا واقعا فرقی نداره کدومشو انتخاب کنید؟؟؟


هیچ وقت یادمون نره تو تمام فراز و نشیب زندگی
همیشه اول این سوالو از شخص خودمون بپرسیم :
سهم من چقدر بوده...؟؟؟

دوستان

اگه ما بی انصافی کنیم و اختیار خودمونو در بدبختی هامون نادیده بگیریم و با همین مشکلات به امید رحمت خدا کنار بیایم؛ و اسمشو تقدیر و خواست خدا رها کنیم تا شاید از آسمون برامون خوشبختی بباره...
مطمئن باشیم که اون دنیا نتنها به خاطرش بهمون اجر و ثواب نمیدن و هرگز مورد لطف و رحمت قرار نخواهیم گرفت بلکه شاید بخاطر اهمال و سستی و بی فکریمون مورد عذاب هم واقع بشیم!!!

غیر از آیاتی که در کامنت قبل برام جالب بود جالبه توجه کنیم که
در قرآن بارها و بارها پرسیده شده که افلا تعقلون؟؟؟ (آیا هرگز اندیشیده اید؟؟)

پس اگه نهایت سعی و تلاشمون و تفکرمون رو کردیم و مطمئن بودیم هیچ جوری کم نذاشتیم اونوقته که باید صبر پیشه کنیم و میتونیم منتظر اجر و رحمت الهی باشیم.

 دو جین  دختر خوشگل از نوع حوری شیطون گذاشتم واست کنار  غمت نباشه 😁

سلام.

سلام بر دوستان عزیزی که لطف کردند و به درخواست من پاسخ دادند

به نویسنده پست:

تنها نیستی برادر من... منم شرایطی مشابه شما رو دارم...

میشه بفرمائید بیماریتون چی هست؟

آیا برای ازدواج اقدام کردید و به دلیل بیماری جواب رد به شما دادند؟

چهل سال؟

ان شاالله خدا سلامتی بده

سلام، دوست عزیز نمیدونم بیماریتون چیه اما هر چی که باشه نمیتونه باعث بشه شما دور ازدواجو خط بکشید، خدا اگه سلامتیو ازتون گرفته عوضش قلب به این مهربونی به شما داده! خوش به حال پدر و مادرتون، .... مطمئن باشید که خانومای زیادی وجود دارن که به خاطر دلایلی مثل مشکل شما و .... مجرد موندن، شما نباید ناامید بشین ، اینهمه بیمار دارن ازدواج میکنن از بیمارای قلبی و کلیوی گرفته تا ام اس و سرطان و ایدز( دور از جونتون)، حالا شما که خدا هم یهتون نعمت زیبایی داده ، هم خانواده و ....،از خانوادتونم دلگیر نباشین، چون پیششونین قدرتونو نمیدونن ولی وقتی ازدواج کردین و رفتین اونموقع بیشتر قدر شما رو میدونن:)

چکیده دانش های آدمی دو کلمه است:

برادر گرامی. راستش با توجه به توصیفاتی که کردی میخوام خواهرانه باهت صحبت کنم میخوام اینو باور کنی که کاملا درکت کردم و به قصد خیر و بدون جبهه گیری دارم صحبت میکنم. خواهش میکنم حتی شده چندبار متنمو بخون.


اینطور که من متوجه شدم شما آدم خیلی با احساس و مهربونی و البته درونگرایی هستی

موضوع اول:
وقتی به یکی محبت میکنی تو دلت واقع عاشقونه کار میکنی ولی برای دیگران، فقط اون میزانش که معمولیه قابل درکه.
از طرفی وقتی خودت نیازی داری یه پلنگ طبیعتی یا غروری داری که نیازتو برای دیگران مطرح نکنی.
این باعث میشه خودت احساس میکنی خیییلی مایه گذاشتی و کاربزرگی کردی ولی دیگران خییییلی بی توجه و بی معرفتن.

حالا
اولا تو فقط میتونی از خودت انتظار داشته باشی اونم در حد معقول.
بقول مادرم همیشه درحدی به دیگران خوبی کن که خودت فدا نشی و تحت فشار قرار نگیری و برات خوشایند باشه و رفتارت با اون شخص بد نشه. خوبی با منت ارزشی نداره. چه منت تو دلت باشه و چه بروز بدی.
دوما  اینو بدون همه باهوش و حواس جمع نیستن و هیچ کس هم علم غیب نداره پس هرگز از دیگران انتظار نداشته باش.
هیچ وقت به غرورت اجازه نده که جلو مطرح کردن خواستتو بگیره. چون تازمانیکه نگی مثلا من دلم گرفته که کسی نمیدونه تو دل تو چه خبره؟؟؟ ولی تو چون به خاطر غرورت نگفتی ولی انتظار داشتی بفهمن اتفاقا این بار این غرورت هی له میشه!!! و تو هی احساس تنهایی میکنی در حالیکه دیگران روحشون از همه جا بیخبره!!! غرور همیشه خود آدمو هدف میگیره.

موضوع دوم و مهم:
آدم وقتی یه مشکل ضعف یا بیماری داره مخصوصا اینکه از سنین کمتر باشه باعث میشه که یه وقتایی دیگران به خطر دلسوزی یه سری توجه هایی بیشتر از معمول به آدم بکنن...

""""دقیقا میدونم الان با خودت داری میگی: "اینم مثله همه آدمای دیگه اصلا درک نمیکنه و چرت و پرت میگه من دارم میگم بی توجهی و بی مهری ؛ این میگه بیش از حد معمول!!! برو بابا شماها همتون بی معرفتید""""

اما دقیقا نکتش همیجاست که خود شخص اصلا و به هیچ وجه متوجه نیست که یه سری دلسوزی های نابجا در حقش شده که کارش به اینجا رسیده!!!! اما خودش نمیتونه هرگز قبول کنه چنین چیزی رو که دقیقا  داره تو توقعاتی که سر همین دلسوزیها و ترحم های نابجا براش پیش اومده به معنای واقعی کلمه میسوزه!!!
دیگران دارن میبینن...هیچ کس هم نمیتونه کاری بکنه تا زمانیکه خودش نخواد و باید معجزه ای بشه تا بفهمه که من توقعات غیر معمول و معقولی دارم.

آقای عزیز که واقعا از صمیم قلب دارم میگم به عنوان یه انسان برام عزیزی
این خیلی ناراحت کنندست وقتی آدم سوختن یه آدم دیگه رو به دست خودش میبینه و هییچ کاری از دستش برنمیاد...

میخوام اینو بگم شما بیماریتو برای خودت خیلی خیلی بزرگ کردی... یه غول خیلی بزرگ و قوی برای خودت ازش ساختی که تو رو نیازمند و وابسته به ترحم دیگران کرده. واقعیت اینکه باید بپذیریم این توقعات چون طبیعتا همیشه برآورده نمیشه بخاطر اینکه آدمای دیگه درگیری های حاص خودشونم دارن و به هر حال زندگی هرکدوم از ما یه بخش مستقلم داره و هیچکس مسخر دیگری نیست ...
این اصلا معنی بی توجهی رو نمیده ...

این غول دوتا کار میکنه:
1- به شما میگه "نه انتظاراتت معقوله تو مریضی و نیازمند و در خور ترحم"؛ ولی شما میبینی نمیشه هی سرخورده میشی و فکر میکنی مشکل از پذیرفته نشدنه خودت و نامهربونی دیگرانه و هی منزوی میشی....
2- غولی که هر کاری میخوای بکنی یهو جلوت ظاهر میشه و جلوتو میگیره و آیه یاس میخونه که نمیتونی و نمیشه... و شکستت میده.

این غول فقط و فقط تو خیال تو هست که داره باعث ناکامیت میشه.
هیییچ کس نمیتونه اونو شکست بده...فقط و فقط خودت نباید بهش اجازه کوچکترین تاثیری تو زندگیت بدی...


اینجا فضای مجازی ولی خدا همیشه شاهد و گواه ماست
بخدای مهربون و یکتا قسم میخورم باوررر کن هیچ کس قصد بی مهری به تو رو نداره .. هرررگز.
بلکه شما خودت با اون غول ذهنیت یه حصار دورت کشیدی که همه رفتار دیگرانو حمل به بی مهری یا بی توجهی میکنی و یا ربطش میدی به بیماریت.... هی از دیگران میرنجی و منزویتر میشی... دیگران هم فکر میکنن تو دوست نداری که جویای احوالت بشن برای همین به خیال خودشون مزاحمت نمیشن!!!.حاضرم بارها به خدای مهربون که عزیزتری و اولین و آخرین دوست همه ماست قسم بخورم و باتمام وجود بهت بگم:

مثلا اونجایی که گفتی پدر و مادرم دوهفته من مریض بودم ولی حالمو نپرسیدن
میخوام بگم شما احتمالا جدای از خانوادت زندگی میکنی بعلاوه چون شخصیت درونگرایی هم داری بقیه فکر میکنن خیلی خوشت نمیاد هی ازت پرس و جو کنن... جدای از اینا الان امثال منی که با خانواده زندگی میکنم و دور هم صحبت میکنیم وقتی سرما میخورم اصلا اینجوری نیست که کسی حالمو بپرسه یا حتی برام غذای ویژه و یا کار خاصی بکنن... همینجوری میگذره تا خوب شم. هرچی هم بخوام از سوپ و فرنی و شلغمو جوشونده و دارو خودم برای خودم درست میکنم.. هیچ کدوم از پدر مادر حتی نمیپرسن که چی میخوای... زندگی روال عادی خودشو داره خودم اگه بخوام بهشون میگم مثلا برام فلان دارو دو بخرید یا فلان غذارو درست کنید لطف میکنن کمکم میکنن میدونم هم که از سر بی مهری نیست بلکه خب طبیعیه که"تا نگرید طفل کی نوشد لبن؟؟؟". این خیلی عادیه همه دوستامم همین وضعیتو دارن... برادرم هم تو چنین شرایطی باشه همینه.

من شخصی مشابه شمارو میشناسم
این آقا یه مشکلی داشته از بچگی البته ارثی نبوده و بخاطر یه سانحه براش پیش اومده... یه مشکل فقط ظاهری هست اونم اصلا دیده نمیشه.
الان حدود سن شمارو داره... خیلی هم مرد مهربون و با ادب و وارسته ای هست. اما تنها ضعفی که داره که یکی از همین غولا داره وگرنه شخص خودش کاملا محترمه تو آشناها. همه خوبیشو میگن.
این غول "نیست در جهان" اونو بشدت منزوی کرده خودشم اصلا و اصلا متوجه نیست. از بچگی تقریبا با هیچ کس ارتباط نداره. اینم که میگم آدم محترمیه برای اینه که من به خاطر اینکه ایشون خواستگارم بود یه تحقیقاتی درموردش داشتم.
ایشون یه ازدواج ناموفق داشته که ظاهرا یکی ازدلایل شکستش این بوده که اون خانم به خاطر همین مشکل ظاهریش سرزنشش کرده. وقتی که این آقا برای آشنایی بامن اقدام کردن من اول نپذیرفتم دلیلم هم فقط و فقط ازدواج قبلیشون بود چون من چنین تجربه ای نداشتم و احساس کردم نمیتونم درک خوبی از شرایطشون داشته باشم و هییییچ چیز دیگه ای ازشون نمیدونستم... فقط همین. بعد که مادرم متوجه دلیل من شدند با صحبتاشون منو قانع کردند که" لزوما چنین چیزی میتونه درست نباشه و چون ایشون مرد خوبی هستن شما باهشون صحبت کن". این بود که منم قانع شدم و یه قرار صحبت گذاشتیم. ولی متاسفانه این آدم خوب تحت تاثیر همون غول از خدا بیخبر حتی از اینکه با خانواده من مواجه بشه واهمه داشت. از ترس اینکه مبادا مورد پذیرش خانواده من واقع نشه!!!! در حالیکه اصلا چنین چیزی نبود. 
صحبتمونو شروع کردیم . ولی درکل صحبتاش این غول دقیقا بین ما دونفر نشسته بود. همه چیزو به بی مهری و بی توجهی و سهل انگاری دیگران نسبت میداد و ذهنیت و اراده خودشو در نظر نمیگرفت و انتظار داشت به خاطر وجود این بیماری دیگران حمایتش کنن حمایتایی که تازه خودشونم تشخیص بدن نه اینکه ایشون بیان کنه و اگه متوجه نشن این آقا باید دیگه بره سربه بیابون بذاره. آخه مگه آدما علم غیب دارن ؟؟؟!!! خلاصه جلسه بعدی قرار بود به همین شکل برگزار بشه که متاسفانه بخاطر اینکه توی آشنایان پیچیده بود که ما دونفری بارها با هم جلسه خصوصی داشتیم!!! من فکر کردم صلاح نیست در چنین شرایطی که چشما به ماست از کوچه تهمت بگذریم . بعد از پی گیری ایشون برای برگزاری جلسه دوم گفتم که "یک نفر سومی هم دورادور حضور داشته باشه" که باز ایشون بدون اینکه جواب منفی یا مثبتی در کار باشه اینو حمل به بی مهری و بدقولی و بی تمایلی من کردند و دیگه ادامه ندادن.

چرا یه خیال اینقدر باید برای ما قضاوت و ناکامی ببار بیاره؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟



اون بیماری خیلی خیلی بی اهمیت تر از این ذهنیت هاست پس نذار یه بیماری بی اهمیت باعث بشه مٌهر یه مشکل روحی مهم و ویرانگر رو پیشونیت بخوره.
تا دلت بخواد آدمای مشکل دارتر از من و شما تو دنیا هست که به موفقیتها و محبوبیت های جهانی رسیدند.
شما هم اینو باور داشته باش و بدون درنظر گرفتن و تاثیر گرفتن از بیماریت جدا و با اعتماد بنفس برای ازدواج اقدام کن مطمئن باش شما اونقدر ارزشهای مهم داری که لیاقت و توان ساختن یه زندگی نه معمولی بلکه خیلی خوب رو هم داری.
همیشه مواظب باش قبل از اقدام عملی و قبل از اینکه مستقیما جواب منفی بگیری خودت قضاوت منفی بودن رو تو ذهنت ایجاد نکن.

به مهناز

سلام مجدد به دوستان عزیز

عیبی نداره منم مثه خودتم نزدیکه چهلم وتنهام دیگه ای چهل سال گذشت سختیش فوقش ۲۰ ساله دیگه هس تموم میشه میره   غصه نخورآخرش همه میفتیم میمیریم چه خوشبخت چه بدبخت چه مجرد چه متاهل چه فقیر چه غنی .اصلش اون دنیاس .اونجا رو بساز منم همین کارو دارم میکنم که خسر الدنیا والاخره نشم حالا اینجا رو ندارم اونجا چندین میلیون سالی که بیشترم هس بسازم بعدشم قبول کن که شرایطه الانت فقط مقصر خودت بودی وازکسی شاکی  نباش .مثه من که خودم قبول کردم خودم خراب کردم .اینجوری با آرامش بیشتری آماده رفتن میشیم 😂😂