خانواده برتر

موافقم.من ضرر کرده این بحثم

اینکه توقع داشته باشیم کسی هیچ قضاوتی نکنه یا همیشه اونجوری که ما دوست داریم قضاوت بکنه غیرممکنه 

بله این موضوع خیلی مهمه به نظر من و قضاوت نکنیم ،خوب ممکنه یه فکر اشتباهی از کسی سر بزنه و در مسیر اون فکرش عمل بکنه ،این که بخوایم فورا قضاوت کنیم و ببندیم و بزنیم و فحش بدیم و آبروشو ببریم واقعا بی انصافیه 

اگر نکته بدتر تری نیس چشم و ممنون ازین یاداوری نکات حیاتی. خدا حیاتت زیادکنه.

هیس! 
اندکی سکوت...
گوش جان بسپار امشب 
تنها کمی اگر 
دقیق شوی 
نوای عاشقی را خواهی شنود
پس گوش کن! 
کاین نغمه در پرده عشاق 
شنیدن دارد... 

وای منم همینجوریم، هر وقت از کسی ناراحت بشم کلن حرف نمیزنم فقط سکوت میکنم، مامان بابامم همیشه میگن از این اخلاقت بیزاریم، هر دردی داری بیا بگو 

دقیقا همسر بنده میره تو فاز سکوت. حرف نمیزنه. همین باعث کدورت شده بینمون. هر چی تلاش کردم. ایشون همچنان به سکوت ادامه دادند. دیگه ترجیح دادم خودم سکوت کنم. حرف زدن منطقی مشکلش چیه؟ که بعضی آدمها سکوت میکنند.

دقیقا درددل منو گفتین 

به "سعید"

قضاوت و پیش داوری درمورد کسی فقط مشخص میکنه ک شما کیستید!!!

گفتم که با گفت و گو مخالف نیستم ولی برای مواقع ضروری نه اینکه دم به ثانیه آدم از طرف توضیح بخواد 

آقا سعید دوتا نکته:

به سعید

فرمودی

اصولا اگر قرار باشه قضاوت نکنیم پس چه جوری به شناخت برسیم

این فرمایشتون هم از نظر منطقی هم از نظر عملی درست نیست.


قضاوت عامل ایجاد شناخت نیست.

گفتگو و معاشرت و بررسی و تحقیق عوامل اصلی و مستقیم در ایجاد شناخت هستن.

فرمایش شما مصداق بارز مغلطه‌ست.

باهاتون موافقم.

نکته ای که وجود داره اینه که متاسفانه ادمهایی که به راحتی در مورد دیگران قضاوت ناعادلانه و غیرمنصفانه میکنن، اصولا اهل گفتگو نیستن. فقط به برداشتهای شخصی خودشون اهمیت میدن و نه به اون چیزی که واقعا گفته شده و واقعا اتفاق افتاده.
نکته منفی این قبیل اشخاص این هستش که خودشون هرچی دوست داشته باشن به بقیه میگن و هرجور دوست داشته باشن با بقیه رفتار میکنن و اصلا براشون مهم نیست که صحبتهاشون یا رفتارشون یا برخوردشون با طرف مقابل چقدر بد و توهین‌آمیز و غیرسنجیده و زشت بوده. اما وقتی دیگران از دستشون ناراحت میشن و در برابر رفتار و گفتارشون واکنش و عکس‌العملی نشون میدن، به شدت بهشون برمیخوره و تازه طلبکار هم میشن و دست پیشی رو میگیرن که پس نیفتن. نمیشه بهشون گفت که بالای چشمت ابروئه چون واقعیتها رو نمیپذیرن و فقط به فکر لجبازی و خیره‌سری هستن.
این که نمیشه که شخصی خودش عامل ناراحتی دیگران بشه ولی عکس‌العمل دیگران نسبت به خودش رو تحمل نکنه و در موردشون بدترین قضاوتهارو بکنه.
به قول قدیمیها شتر کوهان خودش رو نمیبینه. این جور افراد اشتباهات و تقصیرات و عیبهای خودشون رو نمیبینن و متوجه نمیشن ولی دائما مشغول قضاوت منفی در مورد دیگران هستن.
خودشون در صحبت و رفتار بی‌ملاحظه و ناراحت‌کننده هستن ولی از دیگران توقع ملاحظه‌کاری دارن.

یکی از خصوصیات بارز این افراد اینه که اهل گفتمان و گفتگو نیستن. بلد نیستن مسائل رو با گفتگو و گفتمان حل کنن. شاید به این علت باشه که اعتماد به نفس ندارن‌. شاید به این دلیل باشه که از مواجه شدن با اشتباهاتشون واهمه دارن. میدونن که اگر مسئله باز بشه و در موردش صحبت بشه، مشخص میشه که خودشون مقصر بودن. به خاطر همین از صحبت کردن فرار میکنن تا اشتباهاتشون برملا نشه.

ویژگی بارز این قبیل اشخاص اینه که به لحاظ روانی و عقلانی به پختگی و بلوغ و تکامل نرسیدن و درک درستی از مسائل ندارن. مثلا وقتی از کسی ناراحت هستن به جای اینکه مستقیما با اون شخص گفتگو کنن و علت رو جویا بشن و سوءتفاهم رو برطرف کنن، میرن پیش بقیه از اون شخص گله و شکایت میکنن و یا میرن پیش بقیه از اون شخص بدگویی میکنن. البته به قول قدیمیها شنونده باید عاقل باشه. در واقع با این کارهاشون خامی و پایین بودن شخصیتشون رو ثابت میکنن.

اما مهمترین نکته این هستش که چنین اشخاصی با چنین ویژگیهایی در واقع به هیچ وجه به درد ازدواج و زندگی مشترک نمیخورن‌ و باید شدیدا ازشون فاصله گرفت.

افرادی که ناراحت کردن دیگران براشون یه کار عادیه ولی خودشون حساس و نازک‌نارنجی و زودرنج هستن و از نرمال‌ترین چیزها بدترین برداشتهارو میکنن، بدترین گزینه‌ها برای ازدواج هستن.

دقیقا

شما هم دچار اشتباه سوال کننده شدی 

خب به پدری که معتاده و زندگیتو سیاه کرده مثلا چی بگه آدم؟ انقدم پر روئه که میگه چرا با من حرف نمی زنی؟ بهش بگم ازت متنفرم؟ اگه سکته کرد افتاد مرد چی؟ 

من این چیزی که نویسنده پست گفته به چشم خودم دیدم.
همه لیاقت و جنبه این رو ندارن که بهشون یه فرصت دوباره و یه شانس دوباره برای صحبت کردن و رفع سوء تفاهمها بدی.
خیلی از مواقع ما میخوایم حرف بزنیم که صرفا سوتفاهم برطرف شه و کدورت از بین بره تا مثل دو تا انسان متمدن با هم خداحافظی کنیم که یه وقت طرف مقابل رنجیده خاطر نباشه یا یه وقت دلش نشکسته باشه که بدون رنجش خاطر از هم جدا بشیم. ولی طرف جنبه نداره و هول بازی درمیاره و به اشتباه فکر میکنه که قصد ما ادامه رابطه است.در حالی که ما تنها قصدمون این بوده که برای اخرین بار با هم حرف بزنیم که سوتفاهمات برطرف بشه و طرف مقابل بدون ناراحتی و دلشکستگی بره سراغ زندگیش با یه نفر دیگه. متاسفانه چنین فرهنگی در جامعه ما وجود نداره و همین موضوع خودش باعث یه سوتفاهم جدید میشه خصوصا اگه طرف مقابل یه آدم بی جنبه و متوهم باشه که الکی فکر میکنه شما میخوای رابطه رو باهاش ادامه بدی. تجربه به من ثابت کرده وقتی طرف مقابلم ازم خیلی پایینتره و در مقابل من کم میاره و خودشو در مقابلم کوچک و حقیر میبینه با توجه به دیدگاه خودش و عزت نفس پایینش دائما در حال تفسیر و قضاوت درباره منه چون خودش هم باور نداره که ممکنه من باهاش وارد رابطه بشم و این ناشی از حس حقارت خودشه که به اشتباه فکر میکنه من میخوام با رفتارم بهش ضربه‌ای بزنم.هر چقدر هم که من سعی کنم باهاش رفتار انسانی و متمدنانه داشته باشم که حرمتها از بین نره و وابستگی ایجاد نشه و دلش نشکنه باز هم اون ادم حس میکنه من در حقش بدی کردم چون باور نمیکنه که من براش به عنوان یه هم‌نوع ارزشی قائل باشم.هر چقدر هم که من سعی کنم جوری رفتار کنم که ناراحت نشه اون ادم باز هم فکر میکنه که من عمدا ناراحتش کردم چون خودش برای خودش ارزشی قائل نیست.این خودشه که حتی در تصورش هم نمیگنجه که بتونه با من در ارتباط باشه چون خودش رو پایینتر از من میبینه.نه تنها در مورد من قضاوت غلط میکنه بلکه حتی در مورد خودش هم قضاوت میکنه و خودش رو نالایق و بی ارزش میدونه و خودش در حق خودش حکمی میده که خودش رو برای همیشه محکوم به بدبختی و غصه و غم میکنه

قضاوت باعث شناخت نمیشه.
شما جهت معادله رو درست در نظر نمیگیرین.
معادله به این صورته که وقتی شما از کسی شناخت پیدا میکنید، بر مبنای شناختی که از اون شخص پیدا کردین در موردش قضاوت میکنید.
باز هم تاکید میکنم قضاوت باعث شناخت نمیشه.
کافیه به شکل یه معادله منطقی خیلی ساده و ابتدایی به موضوع نگاه کنید و به صورت منطقی برای خودتون تحلیل کنید تا متوجه منظورم بشید.

قضاوت باعث شناخت نمیشه.
شما جهت معادله رو درست در نظر نمیگیرین.
معادله به این صورته که وقتی شما از کسی شناخت پیدا میکنید، بر مبنای شناختی که از اون شخص پیدا کردین در موردش قضاوت میکنید.
باز هم تاکید میکنم قضاوت باعث شناخت نمیشه.
کافیه به شکل یه معادله منطقی خیلی ساده و ابتدایی به موضوع نگاه کنید و به صورت منطقی برای خودتون تحلیل کنید تا متوجه منظورم بشید.

حالا یا این منجر به اون میشه یا اون منجر به این میشه !

سلام مجدد به شما 

سلام خانم یاس

نمیدونم :(