خانواده برتر

سلام

من دانشجوی رشته ی مامایی هستم. راستش من ٤ بار کنکور دادم ،هر سال تلاشم از سال قبل بیشتر بود ولی شرایط زندگیم جوری بود که نمیذاشت به اندازه تلاشم نتیجه بگیرم . شاید بگین چه ربطی به شرایط خانواده و زندگیت داره؟ ولی خیلی ربط داره .

جایی باشی که دعوا توش باشه مدام دعوا کنن مادر و پدرت و همش این حرف که تا هر وقت خواستی بمون پشتِ کنکور و سخت گیری های پدرت و نمیتونی حتی استراحت کنی و بری بیرون که حال و هوات عوض شه و این چیزا واقعا دیوونم میکرد .

من یه پدر کاملا سخت گیر دارم. تعصبیه پدرم، هیچ کلاس کنکوری منو نفرستاد میگفت کی بیاد و ببرت کلاس؟ انگار بچه م . یا اصلا نمیذاشت واسه استراحت برم بیرون یا خونه خاله ای کسی ... اون ٤ سال من کلا تو خونه بودم مگه واسه آزمون قلم چی میرفتم بیرون، اصلا استراحت نمیکردم چون حق نداشتم، پشت سر هم درس میخوندم .

واقعا خیلی فشار روم بود، حتی الان که دانشگاه هم میرم بازم همش تو خونه ام ، نمیذاره هیچ جا بریم مگه چند روزی با مادرم بریم خونه خاله م، حتی واسه خرید با پدرم میریم ...

بازم خدا رو شکر میکنم از اینکه درسته اون ٣ تا رشته برتر رو قبول نشدم ولی رشته ی اطراف اون ٣ تا رو قبول شدم . واقعا تلاش کردم جوری که اگه بگن بری عقب بیشتر تلاش میکنی یا نه؟ با جرّأت میگم من تمام تلاشم رو کردم و از این بابت اصلا ناراحت نیستم که اگه تلاش بیشتر میکردم قبول میشدم چون واقعا تلاش کردم ولی خب شرایط ام نمیذاشت واقعا از لحاظ روحی تو فشار بودم .

ولی بعضی حرفا واقعا ناامیدم میکنه، مثلا میگن برو انصراف بده، اصلا بازار کار نداره و این چیزا، ( البته خیلی ها هم هستن امیدوار میکنن ) و به نظرم اونایی که امیدوار میکنن درست میگن چون رشته ی من جوری هست که خودم میتونم واسه خودم کار درست کنم ، مثلا یه کلینیک بزنم واسه خانوم های باردار .

با خودم میگم من ٤ سال موندم و اون همه تلاش کردم . واقعا تلاش کردم ولی اینقدر فشار روحی روم بود به زور تمرکز داشتم ولی نتونستم داروسازی که رشته مورد علاقه ام بود قبول شم ولی دوستم با سهمیه با نصف تلاش من ( کمتر از نصف ) با شرایط زندگی خیلی بهتر از من پزشکی قبول شد.

خب اگه رشته های پزشکی و پیراپزشکی بازار کار نداره پس چه رشته ای بازار کار داره تو ایران ؟ بعضی ها از اول که به دنیا میان خوش بخت هستند ، در تمام مراحل زندگی شون ، بعضی ها هم عین من ...

چرا اینقد فرق هست بین آدم ها؟ چرا خدا اینقدر فرق میذاره بین بنده هاش؟ چرا به یه بنده اش اینقد میده که غرق خوشحالی و خوشبختی میشه؟ چرا به یه بنده اش اینقد نمیده که به بدبختی عادت میکنه و هیچوقت طعم خوشی رو نمیبینه؟ چرا بعضی ها تو تمام مراحل زندگی شون خوشبختن؟ چرا خدا اینقدر بهشون میده ؟ تازه اعمال ما شایدم از اونا بهتر باشه .

میشه از اطرافیان تون که مامایی خوندن و فارغ التحصیل شدن از سال ٩١ به بعد رو بگین که چیکار میکنن؟ ( امیدوارم بازم ناامید نشم )
ببخشید اگه پرحرفی کردم دوستان✋🏻
(لطفا اسمم ذکر نشع در سوال آقای نجفی)