خانواده برتر

سلام به نظرم شرایط رو مهیا کنید برای رفتن.رشته ی شما خیلی رشته خوبیه و همون طور که گفتین در خارج از ایران کار با شرایطی بهتر از ایران پیدا میشه و رشته ی شما کلا خارج از ایران خیلی بهتر خواهان و ارزش داره و بیشتر بهش اهمیت داده میشه .برای دوری از خانواده که گفتین بعد از مشخص شدن مکان و جای شما و مستقر شدن شما بطور کامل و معلوم به قول گفتنی جا افتادین اون جا .دعوت نامه بفرستین برای خانواده تا اون ها هم بیاین پیش شما .تغییر رشته سختی خاص خودش رو داره اون هم رشته پزشکی که هفت سال باید دوره ی عمومی طی بشه و هفت یا ۸ سال طی باید بشه برای تخصص.چون واقعا هر سختی که مهاجرت داشته باشه ارزش داره خصوصا برای رشته هایی مثل رشته ی شما خودتون هم گفتین دوستان شما از شرایط اون جا راضی هستند .باز هم از چند نفر با تجربه مشورت بگیرین.

سلام 

چون سن ت کم ه و درگیر تعهد کاری و عاطفی نشدی به نظر من مدارک ت رو جمع کن و اقدام کن شاید اول ش سخت باشه ولی حس ی که از نوشته شما گرفتم این ه که اگر بخواهید می تونید

یکی از دوستان خواهرم ارشد داشت از شریف ، از فرانسه فاند گرفت و مشغول کار شد با یه پسر فرانسوی ازدواج کرد الان بچه دوم ش هم به دنیا اومده .

اوایل خیلی سخت ش بود ولی کم کم   افرادی با شرایط مشابه خودش رو پیدا کرد و عادت کرد خانواده ش هم سالی دو بار می رِن یا اونها می آن ایران .

اینجا خبری نیست سال به سال بدتر از پارسال .

فکر پزشکی رو هم نکن فردای مملکت معلوم نیست ٧ سال دیگه که جای خود داره .

عشق خدمت به جامعه در همسرم نمی ذاره والا که من م بدم نمی اومد  می رفتیم .

ان شاالله به دل خوش بری و خوشبخت و سعادتمند بشی.

یه مدت برو یه شهر دیگه بدون خانواده زندگی کن اگه تونستی طاقت بیاری میتونی مهاجرت کنی و الا دورشو خط بکش.

اگه بتونی کار تولیدی بکنی توی رشته خودت درامدت خیلی بیشتر از یه زشک عمومی میشه

سلام

اگر رزومه خوبی دارید و میتونید زبان یاد بگیرید و واقعا در رشته برق تخصص و علاقه دارید اپلای کنید

اینجا ماندن دردی از شما دوا نمیکند چون رضایت ندارید در زندگی هم به مشکل میخورید و یک آدم هم اندازه خودتون هم پیدا نمیکنید برای زندگی آینده (توقعاتتان در صورت براورده نشدن به شما آسیب خواهد رساند!)

اگر دو سال وقت بزارید و شرایط رفتن رو مهیا کنید و اونجا هم خوب ادامه تحصیل بدهید و کار بکنید بهتر خواهد بود وضعیتتون

حقوق یک کارگر صفر حدود 3200 دلار است

حقوق یک مهندس متوسط بین 5 تا 7 هزار دلار و با احتساب هزینه های زندگی بعد از چند سال اگر واقعا دانش داشته باشید وضعیت بهتری خواهید داشت نسبت به هم رشته های خودتون در اینجا

به هر حال هر تصمیمی تاوانی دارد دوری و غربت و غیره اولش آزاد دهنده است کم کم بهتر میشود

وقتی بروید باید فکر برگشت رو از سرتون بیرون کنید تا بتونید موفق بشوید جسم آنجا و روح اینجا هیچ فایده ای ندارد!!

یکی از دوستان باهوش و درس خونم که اونم فارغ‌التحصیل رشته‌ی برق هست ۵ ساله داره بعنوان منشی و حسابدار و... با حقوق ۲ ۳ تومن کار میکنه و به معنای واقعی کلمه عمرش تلف شده 😕

اگه نمیخوای عاقبت اینچنینی داشته باشی برو

حاضر هستین سختی های پزشکیو تحمل کنین؟ حداقل تا 7 8 سال آینده فقط مشغول تحصیلید 

داستانیه برای خودش هاااااا

با مشاورهای تحصیلی و شغلی یه مشورتی بکنین

من اگه جای شما بودم میرفتم

البته غربت رو به سختی میتونم تحمل کنم ولی میارزه

زندگی نظم و امنیت داره

به اینش فکر کنین

سلام اصلا به پزشکی فکر نکنید، بسیار پرزحمته و آینده مشخصی نداره.

با دوستانم که اونها هم مثل خودم برق خوندن صحبت میکردم. دریافتی مون نسبت به هزینه های فعلی بسیار ناچیز هست (حدود ۵-۶ تومن) و شرایط کاری مناسب نیست.

بنابراین بهتره با چند نفر از دوستان دانشگاهیتون ارتباط بگیرید و کارای مربوط به اخذ مدرک زبان، آزاد سازی مدرک و ... رو با مشورت و همفکری پیش ببرید. سعی کنید از فضای دانشگاه جدا نشید اما گرفتن ارشد رو توصیه نمیکنم.

با توجه به اینکه قیمت دلار نسبتا ثابت شده، میتونید با برنامه ریزی برای هزینه‌های بلیط و خرجی ماه های اولیه در خارج از کشور از الان خرید کنید که خیالتون راحت باشه.

جالبه همه دارن تشویقت میکنن که بری

مادیات خیلی بی ارزشن

میخوام برادرانه بهت توصیه کنم

تو این دنیا به مادیات اینقدر اهمیت نده

کلا چند سال میخوای عمر کنی؟

الان شاید ۳۰ سالت باشه ، نهایتا ۵۰ سال دیگه عمر میکنی

واقعا ارزششو داره که بخاطر پول کشور و خانواده خودتو ول کنی بری یه کشور خارجی؟

بهت قول میدم بعد اینکه بری خارج هم باز از نظر روحی قانع نمیشی و اون کمبودی رو که فکر میکنی تو زندگی خواهی داشت

شاید به درآمد خیلی بالایی برسی ولی باز یه اون حس کمالی که میخوای بهش برسی رو نخواهی داشت

ما آمادمها فکر میکنیم بعد اینکه. پولدار شدیم همه چی حله

بعضی دیگه فکر میکنن ازدواج کنن دیگه همه چی حله و دیگه هیچ خواسته ای ندارن

اما به محض اینکه به خواسته شون میرسن باز اون کمبود و یکنواختی و روزمرگی تو زندگی شون احساس میشه

بهت به جد توصیه میکنم اصلا نری 

پیش خانوادت بمون

اگه درآمد حدود ۱۰ میلیون و با تلاش بیشتر  تا ۲۰ میلیون راضیت میکنه ، بهت پیشنهاد میکنم بری برنامه نویسی یاد بگیری

بصورت خودآموز برنامه نویسی رو یاد بگیر ، کمتر از یک سال میشه یاد گرفت

بعد برو یه جا مشغول کار شو ،،، ظرف چند سال حقوقت بالای ۱۰ تومن میشه بشرط اینکه خوب یاد بگیری

برنامه نویسی نیازی به مدرک دانشگاهی نداره و اگه بلد باشی تو هر شرکتی استخدام میشی با حقوق و مزایای بالا

صدای سازودهل از دورخوشه !

سلام برو

 سلام  وقت بخیر 

 دختر خوب لازم نیست  کنکور تجربی بدهید دوباره  چند سالی  هست که بعضی از دانشگاه کشور( اکثریت سرشناس هستند ) یک آزمون تحت عنوان " ازمون لیسانس به پزشکی" برگزار می کنند ( شرایط  هم حداکثر سن ۲۵ سال ، معدل دیپلم کل  ۱۸ به بالا و معدل دوره کارشناسی ۱۶ به بالا .( فقط برای لیسانس است) ک مدرک زبان ، جزئیات  را می توانید در سایت ها مشاهده کنید ) 

تو کل پست شما هیچ حرفی از علاقه نبود. صرفا بحث درآمد بود

جواب بستگی داره شما به کدوم کار علاقه بیشتری داری؟

چون هر دوی این راه‌ها سختند. اما در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور. دقت کن به شوق کعبه. حالا شوقت به چیه؟

پزشکی فقط بحت درآمدش نیست واقعا نیاز داره شما یه علاقه ای هم به دروس‌ هم به کم کردن درد مردم داشته باشی که بتونی به خاطرش کشیک‌های طولانی و امتحانای تموم نشدنی و دو سال طرح در مناطق کم برخوردارو تحمل کنی

مهاجرتم سختی‌های خودشو داره. پس ببین کدوم کار مورد علاقته که وقتی شروع کردی بتونی تا آخرش ادامه بدی و به نتیجه برسی

سلام 

شما به نظرم همه جوانب رو هم از لحاظ شرایط هم از لحاظ شخصیت و آینده خودت بسنج 

چون فقط شرایط نیست که تعیین کننده هستن 

روحیه و تیپ شخصیت تو پروسه مهاجرت خیلی خیلی مهمه 

چون رفتن یه بحثه موندن و موفق شدن یه بحث 

بعدم مهندسی تو ایران بازار کار نداره ولی اگه اپلای کنی اگه از یه دانشگاه مثله شریف باشی کشور خوب حلوا حلوا میکنن بچه های فنی رو 

ولی زبااان ات باید عالی باشه 

در مورد پزشکی شاید اگه مثلا ده سال پیش این تردید رو داشتین منطقی بود 

ولی پزشکی تو ایران همین الانش هم اشباع شده!!

کنکورش هم که دیگه کنکور نیست عملا میدون جنگ شده ، فکر کن شما با رقیب های از شما جوانتر و تجربی که اتفاقا کم هوش هم نیستند و چهار سال جدی براش تلاش کردن قراره رقابت کنی 

آخر سرم با یه تقلب و صندلی و این داستانا باید دست و پنجه ترم کنی 

فرض به احتمال زیر ۳۰ درصد قبول شی 

۷ سال عمومی 

+ تخصص و + فوق تخصص 

تازه ان شاءالله ماشالله قراره به یه درآمد درست و حسابی برسی 

همه اینا که من گفتم با کنکورهاش ۱۵ سال شیرین حساب کنید

اگه درآمد جز معیارهای اصلی برای انتخاب ات برای پزشکیه 

به نظرم فراموشش کنید ارزشش رو نداره 

با مشاغل دیگه خیلی زودتر از اینا میشه به درآمد رسید 

ولی اگه عشق به خدمت و وطن و این داستان ها رو دارین شاید تلاش براش یه کم منطقی باشه 

بازم من فقط نظرم رو گفتم 

امیدوارم به نتیجه خوب برسید و موفق باشید 

سلام دوست عزیز

شاید تجریه من بتونه کمی به شما کمک کنه. 

من خودم اپلای کردم و ایران نیستم... اگه دنبال اینی راهی رو پیدا کنی که توش حسرت نباشه سخت در اشتباهی. اگر اپلای کنی و بری هست روزایی که بگی من چرا اینجام؟ چرا پیش خونوادم نیستم؟ چرا اینقد فشار درس؟چرا چرا چرا...  اگر ایران بمونی هم روزی نیست که خودت رو لعنت نکنی که چرا نرفتی... پس در هر صورت حسرت هایی رو داری. بنابراین باید انتخاب کنی.

من خودم یکسال اول میگفتم چرا مهاجرت کردم؟ همش برام علامت سوال بود چون چیزهایی رو از دست دادم که حس میکردم با ارزش بودن تازه من تجربه خوابگاهی تو دوره ارشد داشتم که خیلی پوست کلفتم کرد. اما شما اگه نداشته باشی خیلی سختر میشه و توصیه میکنم قبل رفتن حتما از خونواده جدا بشی..

اما بعد یک سال کم کم اومدم رو روال و هم زمان شد با شرایط بد اقتصادی ایران که خدارو شکر میکردم تو اون شرایط نیستم تا اینکه مصادف شد با انجام یه کاری داخل ایران که مجبور بودم با ایران در ارتباط باشم... اونقد دروغ و ریا و زرنگ بازی طی این پروژه از دوستان ایرانی دیدم که همه خاطرات تلخ ایران که ازشون فرار کرده بودم برام زنده شد و تازه یادم اومد چقد خوشبختم. اینجا اون ارمان شهری که تو فیلم ها میبینی نیست اما یه چیز داره که تو ایران نمبتونی پیدا کنی و اون هم آرامش هست. من ترجیح میدم پیش خونوادم نباشم اما ارامش داشته باشم. ترچیح میدم کوچه خیابونای کشورم رو هم نبینم اما  دروغ کمتر بشنوم . ترجیح میدم وقتی رو درسم تمرکز میکنم فقط دغدغم درسم باشه نه اینکه ایا فلان استاد با بی اخلاقی مقاله منو میدزده یا نه و هزااارتا دل مشغولی دیگه.... باورت میشه اینجا کسی غذا رو به کسی تعارف نمیکنه؟ اصلا تعارف براشون معنی نداره؟ شاید بگی چه خشک و بد!! نه اتفاقا اینا تظاهر بلد نیستن.. ما ایرانی هاییم که دوس نداریم غذامونو با کسی تقسیم کنیم اما به همه تعارف میکنیم.. اخه این دروغ نیست پس چیه؟ خیلی عجیبه که ابن دروغ گفتن ها به عادت های روزانمون تبدیل شده.  اینجا زندگی خیلی رو دور کند هست برخلاف تصور بقیه ولی تو ایران همه چیز رو دور تنده همه ادما میخوان سبقت بگیرن از هم...

 سرتو به درد نیارم اگر من دوباره برگردم سر دو راهی موندن و رفتن دوباره رفتن رو انتخاب میکنم. این بار با اطمینان بیشتر.. من هدفم از اپلای این بود گه اخر دنیا رو ببینم .. بدونم چ خبره تو دنیا و حسرتش رو دلم نمونه..  همه جا اسمون یه رنگه ولی خارج یه فرق با ایران داره و اونم اینه که ارامش داری . همین یک چیز منو از انتخابم مطمن میکنه.  شما ببین چی برات مهمتره؟ آیا کنار خونواده باشی اما کار مناسب نداشته باشی ارامش داری؟ رضایت داری؟ اگه اینو ترجیخ میدی پس بمون ایران. 

در مورد کنکور مجدد بنظر من اشتباهه ولی بازم تصمیم تو هست. میگم اشتباه چون تو اگه علاقه میداشتی از اول نمیومدی ریاضی. حالا ب اون رویایی که داشتی تو ایران نرسیدی چرا باید ولش کنی؟ مسیرتو عوض کن فقط..... بری تجربی بعد ببینی اونم تهش چیزی نیست چی؟

** تاکید میکنم اینها صرفا تجربیات من از زندگی خارج بود فقط جهت اینکه دیدت باز بشه.. سعی کردم صادقانه بگم امیدوارم قضاوت من توش دخیل نباشه.  شاید تو بیای اینجا نظرت فرق داشته باشه.. ادما با هم فرق دارن

میخواین برین یه جای بهتر پیدا کنین .آخه آمریکا و کانادا؟

پزشکی قبول شدن راحت نیس و ریسکه تازه بعدشم کلی سال میکشه که ب درامد برسید مخصوصا ک شما درامد براتون مهمه . و اگرم ب پزشکی علاقه نداشته باشید جوونی ک ب هدر میره هیچ بعده اونم درامد هرچقدرم زیاد باشه و شغلتون رو دوس نداشته باشید و حس خوب بهتون نده واقعا ارزش نداره مخصوصا پزشکی ک تایم کاری کمم نیس .بعدشم توی ایران هر غیر ممکنی ممکنه کسی هست تضمین کنه چندسال بعدم پزشکا درامد بالایی میتونن داشته باشن یا اشباع نشن؟ یا .. یا..  اینجا ایرانه :)

من جای شما بودم سختی غربت تحمل میکردم و با خیال راحت عمرمو با رشته مورد علاقم میگذروندم تا ریسکو استرسه توی ایرانو

هر انتخابی تو زندگی یک بهایی داره

همه رو نمیشه باهم داشت

اپلای مدنظرته دوری غربت شوک فرهنگی که مواجه خواهی شد... در کنارش وضعیت خوب درامد و امید ب زندگی بهتر!

کنکور دوبارع هم شبیه شروع دوبارس

یه تولد یه زندگی جدید یه هدف جدید

۲۲ سال سن زیادی نیس

اگه امید به زندگی رو ۷۵ حساب کنیم شماتقریبا ۵۰ سال کم کم قراره زندگی کنی در بهترین شرایط

انتخاب خودته 

این ۵۰ سال مونده رو چطور زندگی کنی

21 فروردین پزشکان جوان سراسر کشور برای اعتراض و مطالبه ابتدایی ترین حق خود گردهمایی می کنند. خواستم بگم وضعیت پزشکی برای فارغ التحصیلان دهه 90 به بعد اصلا جالب نیست و دولت با پول کم ازشون بیگاری میکشه. فقط طی 10 ماه اخیر 3000 پزشک مهاجرت کردند. به عنوان دانشجوی پزشکی اولین هدف من بعد از فارغ التحصیلی مهاجرته و اصلا به تخصص فکر نمیکنم چون درآمد رزیدنت های تخصص خیلی کمه (حدود دو تومن) و شرایط کاری سخت و کشیک های فوق العاده سنگین و غیر انسانی داره. اگه جای شما بودم حتما رفتن به موندن ترجیح می دادم. امیدوارم تصمیم درست و مطابق با علاقه خود را بگیری.

من جای شما بودم‌ سعی میکردم تو همین ایران هرچی هم شرایط بد باشه ادامه بدم و تلاش کنم و تا به اون جایگاهی که میخوام برسم .به خدا پزشکی از دور فقط قشنگع.  پدرم و برادرم پزشک متخصص هستن به خدا خیلی خبری نیست فقط  پرستیژ اجتماعی این شغل بالاست .خیلی ها رو میشناسم که شاید درآمد در همین حد پزشکی رو دارن و استرس و فشار کاری ندارن .شما راه زیادی در پیش داری اما میتونی تو رشته خودت سعی کنی موفق ترین باشی بهانه ها رو کنار بزاری تا چند سال آینده هم یه روابط عاطفی رو شروع کنی و خوش بخت ترین باشی و غم غربت هم نداشته باشی.

ما ایرانیا در حدی نیستیم که تو دو راهی بمونیم.ما یه راه داریم که اونم نمیذارن بریم(اون راه مهاجرته).اگه جوره برو.اگه پزشکی بخوای بخونی یه سال کنکور و هفت سال درس و دو سال طرح داری.ده سال دیگه تازه میری سر کار.نجفی بثبت ناموسن

سلام من حمید رضا هستم 19 سالمه   خودم دیپلم تجربی دارم دارم برای دانشگاه آماده میشم تا پزشکی بخونم 

اما از پارسال که کنکور دادم تا الان رفتم سراغ حرفه دکوراسیون داخلی mdf  کابینت و غیره البته الان من ماهیانه 2500 حقوقم هست ولی اگه خودم وارد بازار کار بشم شاید به ماهیانه 20 ملیون هم برسه پس  به خاطر درآمد نرو من  پسر هستم ، پدرم فوت کرده خرج خونه رو دارم میدم شرایط من نسبت به شما خیلی سخت تره پس اولا خدا رو شکر کن دوما اگه میتونی یه شغلی دست و پا کن متاسفانه تو ایران مدرک بدرد نمیخوره من پارسال شیمی کاربردی روزانه قبول شدم با خودم فکر کردم دیدم آخرش هیچی نمیشم پس ولش کردم  شغلی که من پیشنهاد میدم  طراحی 3d max, و اتو کد هست که اگه یاد بگیرین برای هر طراحی دکوراسیون 500 الی 2000 دستمزدش هست که بستگی به زرنگی خودتون داره پس نگران نباشید 

به حمیدرضا

آقای حمید رضا درود به غیرت و تلاش و همتتون.چقدر دیدن آدم حسابی هایی مثل شما حال خوب کنه. انشا.. زندگیتون سرشار از برکت باشه و به رشته دلخواهتون برسید. منم برای قبولی تون دعا میکنم