ادامه نامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر :


......

پس از خدا بترس

از خدا بترس درباره ی دسته ی زیردستان درمانده و بی چیز 

و نیازمند و گرفتار در سختی و رنجوری و ناتوانی

زیرا در این طبقه

هم خواهنده است که ذلت و بی چارگی اش را اظهار میکند 

و هم کسی است که به عطاو بخشش نیازمند است ،

ولی از عفت نفس اظهار نظر نمی نماید

و برای رضای خدا انچه را که از حق خود درباره ایشان به تو امر فرموده به جا اور

و قسمتی از بیت المال  که در دست داری

و قسمتی از غلات و بهره هایی که  از زمین های غنیمت اسلام به دست امده 

در هر شهری برای ایشان مقرر دار 

زیرا دورترین ایشان  را همان  نصیب و بهره ای است که نزدیک ترین  انها دارد

و رعایت حق هر یک از ایشان از تو خواسته شده است 

پس تو را سرکشی شادی و فرورفتن در نعمت از حال انان بازندارد

زیرا تو 

به از دست دادن کار کوچک برای استوار نمودن کار بزرگ که اهتمام و رسیدگی ات  به ان بیشتر است 

معذور نیستی

پس همت خود را از رسیدگی  انان دریغ مدار ،

و از روی  گردن کشی از انان رو برمگردان ؛

و رسیدگی و وارسی  کارهای کسی از درویش و ناتوان  را که  دسترسی به تو ندارند

از کسانیکه  چشم های مردم انها را خوار  مینگرند  و مردم انان را  کوچک میشمارند .     

پس تو برای انان کاری کن که خواست های خود را بی ترس و رنج به تو اظهار نمایند 

تا کسی  ستم دیده و افسرده نماند 

و شکایت  تو را به خدای تعالی  نبرد 

پس امین خود را که  از خدا بترسد و فروتن باشد برای رسیدگی  به احوال  ایشان قرار ده

تا کارهای ان ها را به تو رساند 

انگاه  درباره ی ایشان  چنان  رفتار کن که روزی که  خدا را در قیامت  ملاقات کنی     

عذرت را بپذیرند 

زیرا ایشان در بین رعیت به عدل و داد از دیگران نیازمند ترند

چون انان توانایی دفاع از حق خویشتن را ندارند

پس در ادای حق هر یک از ایشان  نزد خدا عذر و حجت و داشته باش 

تا هیچ گونه مسئول نباشی

و رسیدگی کن به یتیمان خردسال و پیران سال خورده که چاره ای ندارند ،

و از روی ناتوانی خود را برای خواستن  اماده نساخته اند

و انچه گفتیم و ان را برنامه تو قرار دادیم

عمل به ان بر حکمرانان سنگین و گران است 

و بلکه هر گونه حقی گران اید و گاه باشد خداوند ان را سبک میگرداند

به کسانی که  پاداش نیکو و رستگاری میطلبند

و خود را به شکیبایی  میدارند

و به راستی انچه خدا برای ایشان وعده داده

بهشت جاوید ، اطمینان دارند

پس ان را به اسانی به جا می اورند.

اداه دارد ....