خانواده برتر

واقعا که از همون خط اول مشخص بود منظورتون چیه ومیخواید از آخر چی بگید 

حرفت حقه برادر .آقا مثلا امثال ما هم که میگیم موجودی به اسم خدا وجود نداره ؛ به خاطر این سرکوب میشیم که اکثریت به چنین موجودی باور دارن .بعد برمیگردن میگن مگه میشه این همه آدم خداپرست اشتباه کنن تو و جماعت قلیلت راست بگی ؟آره داداش امکانش هست .همون طور که شاید نظریه شمای اکثریت درست باشه ممکنه نظر مای اقلیت هم درست باشه .اکثریت دلیل بر حق بودن و اقلیت دلیل بر ناحق بودن نیست .از کجا معلوم که خداناباورها درست نگن . هرچیزی که اکثریت باهاش باشه مطمئن باشین ؛ همین مقبول بودنش نزد اکثریت به صورت ناخودآگاه و نادانسته باعث میشه که حق دونسته بشه . الان اگه ۶ میلیارد نفر معتقد به داعش بودن ؛ مطمئن باشین حتی داعش هم حق دونسته میشد .همونطور که اکثریت بت پرستی باعث حق دونسته شدنش بود 

بله.فرمایش شما صحیحه!

ولی گاهی اوقات نظر اکثریت میشه عرف جامعه.و دلیل مورد توجه قرار گرفتن این مسئله همینه.

تو برخی موارد (که احتمالا نادرست هم باشن) به خاطر انگشت نما نشدن تو جامعه مجبوریم که برخی از این افکار و عقاید هرچند نا به جا رو بپذیریم.(و البته پذیرفتن نه در معنای اینکه اون موضوع رو صحیح بپنداریم، در این معنا که همرنگ جماعت شیم.هرچند از سر ناچاری!)و البته تاکید میکنم در برخی موارد.
اما هرکسی مختار هست افکار و عقاید خاص خودش رو داشته باشه.
و حمله کردن به فردی که متفاوت با بقیه فکر و عمل میکنه،کار شایسته ای نیست.

 به قول شما همیشه باب ترین و رایج ترین فکر و عقیده و مُد در میان مردم، به معنای پسندیده بودن و صحیح بودن اون نیست!

حق با اکثریت نیست...حالا در آمریکا و اروپا اکثریت غیر مسلمان هستند.آیا میشه گفت حق با اکثریت است و اسلام ناحقه؟

حق می تواند  با اکثریت باشد یا نباشد اما آنچه مهم است باید نظر اکثریت حکم فرما شود .
بگذارید مثال بزنم
ببینید در مسئله خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا ، بسیاری از صاحب نظران در اقتصاد ، علوم سیاسی و ...ماندن  بریتانیا در اتحادیه اروپا را هم به نفع بریتانیا و هم به نفع اتحادیه می دانستند ولی در رفراندم  مردم بریتانیا به خروج رای دادند. در اینجا حق با اکثریت نبود(طبق نظر کارشناسان و صاحب نظران)  ولی طبق نظر اکثریت عمل شد (دقت کنید اکثریتی که 51درصد شرکت کنندگان در رفراندم بودند و اکثریت بسیار شکننده ای بود) و حاکمان بریتانیا طبق نظر اکثریت عمل کردند.

به عبارت دیگه خواهی بشوی رسوا    همرنگ جماعت شو

خلاصه کلام اینه که دو بعلاوه دو میشه چهار حالا اگه یه میلیارد نفر بگن پنج میشه یعنی اونا درست میگن و حق باهاشونه؟

به نویسنده پست: درست میگی عزیزم. توی کامنتا زیاد دیدیم جمله شبیه به این: این روزا دیگه همه این کارو میکنن...این روزا کسی دیگه این کارو نمیکنه...

با بکار بردن کلمه ی رای مشخص شد منظور کلی تون چی بوده اما جواب 

موافقم احسنت به شما 

کاملا درسته و موافقم
دمت گرم

اما به آفرین:
ببینید صحبت از یک مغالطه است در مواردی که داره ازش استفاده میشه. طرفداران خداباوری دلایل بسیار زیادی برای عقیده شون دارن. رد نمیکنم که شاید بعضی ها هم از این مغالطه استفاده کنن‌ اما صحبت اصلی نویسنده اینه که این دلیل رو نپذیریم. حرف شما یه جوره که انگار تنها دلیلی که بر ضد اتئیسم زده میشه همین مورده. این خودش یه مغلطه است که شما از یه دلیل (اشتباه) خاص به نفع رسیدن به هدفت بهره برداری میکنی.

این بحث سیاسیه ولی بد نیست. ممکنه اکثریت درست نگن . ولی قانون باید مطابق نظر اکثریت باشه نه یه اقلیت خود برتر بین. چون منطقی تر اینه که اقلیت واسه اکثریت خودش رو بکشه کنار نه اکثریت واسه نظر اقلیت کنار زده بشه ! شماها خوب بلدید خلط مبحث کنید. اگه نظر اکثریت مهم نبود رفراندوم و صندوق آرا بی مفهوم بود. مخصوصا رفراندوم. گوش دادی چی گفتم ؟ رفراندوم بی معنی بود!!

خوبه مسائل اجتماعی و شادی و غم و افسردگی رو با مسائل علمی قاطی نکنید. دو تا مبحث کاملا جدا. جامعه ای که اکثریت مردمش کنار زده بشه یه جامعه غمگینه. ولی نظر اکثریت در مسائل پزشکی هیچ جایی نداره! خلط مبحث نکن.  یه موضوع تو یه رشته ارزشه و تو یه رشته دیگه ضد ارزشه!!!!

میشه برای من ثابت کنین ک داعش خوبه ؟؟؟؟ فقد راجب این نکته ک داعش زن و بچه های بی گناه رو میکشه یه توضیح مفصل بدین لطفن میخوام قانع شم

ببین دادا با هیچ مغالطه ای نمیتونی ثابت کنی که داعش در نظر اکثریت دنیا منفور نیس با هیچ مغالطه ای .اظهر من الشمسه که همه نه اما اکثریت میدونن داعش بده و فقط یه عده قلیل بهش معتقدن نسبت به بقیه جمعیت جهان .ادعا نشد که «همه » داعش رو بد میدونن ادعا شد که «اکثریت » داعش رو بد میدونن .الفاظ رو به نفع خودتون تغییر ندید چون نویسنده خودش میدونه چی گفته .در مورد دلیل آوردن برای اثبات عدم وجود خدا هم از اونجایی که در هرچیزی اصل بر عدم هست مگه اینکه خلافش یعنی وجود ادعا و بعد ثابت بشه پس در خداهم اصل بر  عدم هس مگه اینکه خلافش ادعا وثابت بشه .درواقع البینة علی المدعی یعنی دلیل آوردن بر مدعی امر است.پس بار اثبات نه بر دوش خدا ناباوران که بر دوش خداباوران هست چون تا قبل از اینکه وجود خدا ادعابشه به خاطر اصل  عدم هیچ کس ادعای وجود نداشتن خدا رو نمیکنه .بعد که یهو ادعا ی وجود داشتن خدا میشه بنابر اصل عدم ؛ بقیه خواستار دلیل از ادعا کنندگان وجود خدا میشن برای اثبات و عقلاکسی از کسانی که همچنان بر عدم اصرار میکنن  دلیل نمیخواد ‌بر اثبات عدم.کسی که عقلش اصل عقلی عدم رو پذیرفته هیچوقت نمیره دادگاه بگه :آقای قاضی  ؛   اون آدمه رو میبینی که داره از پیاده روی روبه رو رد میشه؟( درحالی که هیچ اسم و پرونده ای از این آدم در دادگاه و علیه اش نیست) اون قاتل نیست.چون قاضی که اصل عدم رو باور داره بر میگرده میگه : مرد مومن مگه ما گفتیم این آدم قاتله ؟ ما اصلا نمیشناسیم این کی هست و چی هس .و هیچ دلیلی هم قاضی از این ادعا کننده برای اثبات قاتل نبودن طرف نمیخواد.ولی اگه همین شخص بره به همون قاضی بگه اون اقایی که از پیاده رو رد میشه قاتله اونوقته که چون اصل «وجود» رو ادعا کرده ؛ قاضی ازش دلیل و اثبات میخواد برخلاف مورد قبلی .پس از اونجایی که اصل بر عدمه ؛ برهان و اثبات آوردن بر عهده باورمندان به «وجود» امری هست.و عدم از اونجایی که اصل مسلم و ابتدایی و بدیهی و شماره یک عقل هست و همه اتوماتیک دارنش پس هیچوقت این اصل ادعا نمیشه چون به طور اتوماتیک در همه پذیرفته شده  و فقط زمانی به زبان رانده میشه که خلافش یعنی وجود که « اصل بر اون نیست» ادعا بشه.پس بار اثبات بر ناباورها به وجود نیست بار اثبات بر عهده باورمندان به وجود هست برادر‌

اینو ک دارید میگید وقتی درسته ک اون تصمیم فقط رو همون ی نفر تاثیر بزاره ن رو ی عده زیادی 

بله اکثریت

حق یعنی چی؟ شما اول حق رو تعریف کن بعد بیا راجب حق نداشتن اکثریت حرف بزن

نظر ناتاناییل عاالی بود
:-)

اون چن تا سیگاری در صورتی میرن بیرون که بدونن کارشون اشتباهه. و یا قبلا "سیگار نکشیدن" جزو قوانین اون مکان عمومی بوده باشه و بدونن دارن خلاف قانون میکنند. و یا قانون "نکشیدن سیگار در مکان عمومی" در جایی تصویب شده باشه. و گرنه همین جوری طرف نمیره بیرون!

اقای نجفی خدا قوت

بابت پست ارزشمندتون تشکر

اشتباه ۴۰ سال پیش؟

کامنت قبلم خطاب به من منم بود

اولا ازجانب خودتون حرف بزنین

آقای نجفی شما نظر اونایی که منو مخاطب قرار دادن میزاری بعد جواب من و اصل کلام منو نمیذاری ! خب این چه فایده داره ! من یه جمله گفتم ایشون صفحه سیاه کرده  اونم بر اساس تخیلات! 

به ناتانائیل

اولا من برای اثبات هیچ امری به اکثریت استناد نکردم و با تکیه بر اکثریت هیچ چیزی رو ثابت نکردم ففط گفتم یکی از دلایلی که باعث شده که تصور بشه خداباوری حقه ؛ اکثریتشه.ثانیا ببخشید دقیقا به چه دلیل بحث عدم ربطی به مباحث وجود خدا نداره ؟ از اونجایی که مفهوم مستقیم مخالف وجود ؛ عدم هست لامحاله و منطقا در بحث از وجود هرچیزی یک سر بحث ؛ بحث از عدم‌ وبر‌اساس عدم خواهد بود .نمیشه بدون وجود و بررسی دروغ ؛ از راستی وصداقت بحث کرد چون این مفهوم بر اساس مفهوم مخالفش تعریف میشه ‌پس مفهوم عدم هم کاملا مربوط به مباحث اثبات وجود خداست. بله مثالی که آوردم مربوط به اصل برائته اما کاملا صحیحه چرا که اصل برائت کاملا زاییده و نتیجه اصل عدم هست و بدون اصل عدم ؛ وجود نمیداشت .به شکل واضح تر اصل برائت همون اصل عدمه اما به تقریر و بیان حقوقیش‌. ببخشید شما با چه دلیلی میگید که باور به وجود خدا و پرستش اینها و کلا خدا امری فطریست ؟ فرض کنید من یه بچه قنداقی که امروز به دنیا اومده ببرم تو بیابون و صد کیلومتر دورتر از هر آدمی به وسیله یک آدم کرولال که توانایی القا و یاد دادن  هیچ تفکری رو بهش نداره بزرگ کنم .یکی رو هم از همون موقع خرد بودنش به صورت پاره وقت بفرستم که بدون القای هیچ تفکر دینی یا ضد دینی بهش فقط و فقط حرف زدن و خوندن و نوشتن یاد بده با متون و مباحثی که هیچ اثری از دین یا ضد دینی و کلا هیچ مکتبی توش نیست ومتن و کلام خام خالی از عقیده باشه .هرنوع عقیده ای .دینی وضد دینی.بعد من وقتی این آدم مثلا ۱۸ سالش شد برم برای اولین بار از اونجا خارجش کنم.شما تضمین میدید که همچین آدمی در دلش به موجود ماورایی پناه ببره ؟ مطمئنید که چنین آدمی اگه باهاش راجع به یک موجودی به طور کلی و عام صحبت بشه و ازش بپرسیم که همچین موجودی رو و آرامشش رو و وجود داشتنش رو و کمکهاش رو حس میکنه و همچین موجودی رو حالا با هر نامی یا اصلا بی نام در وجودش درک وحس کرده پاسخش بله خواهد بود ؟ مطمئنید که میگه من احساس میکنم یکی که نمیبنمش همیشه باهامه و همیشه حواسش بهم هست و من همچین نیرویی رو حس میکنم؟ من که فکر میکنم ؛بعد از گفتن نه برای چند دقیقه با تعجب به من نگاه خواهد کرد  که درمورد چی حرف میزنم.میدونید چرا ؟ چون خدا آموختنی است نه فطری.درضمن برای هرچیزی تاکید میکنم هر چیزی عقلا  در بدایت امر عدم فرض میشه و هیچ وقت ادعای وجود مقدم بر فرض عقلی عدم نبود ه همیشه اول فرض بر عدم هست بعدش ادعای وجود میشه که حالا یا درستیش اثبات میشه یا نه. اینکه اکثریت مردم دنیا خدارو باور دارن به این معنی نیست که به خاطر این امر لابد از همون اول اول اصل بروجود بوده بعد بر خلافش عدم ادعا شده و به خاطر همین نیاز باشه ناباوران دلیل بیارن.بلکه همیشه در هرمورد اول عدم هست بعد برخلافش با دلیل وجود ادعا میشه. در ضمن بحث عدم و وجود  به طور مطلق (نه فقط عدم و وجود خدا)و امثالهم و اینکه اصل بر کدومه سالها پیش از فلسفه اسلامی توسط فلاسفه یونان و اخلافشون بحث و تدوین و پرداخته شده ومبحثی نیست که فلاسفه مسلمان که خودشون فلسفه شون رو مدیون ترجمه کتب فلسفه یونانی هستن و بدون اون کتب فلسفه ای هم نداشتن؛ وارد فلسفه کرده باشنش و برای اولین بارقبل از همه بهش پرداخته باشن  که بسیار قبل تر از اونها وارد فلسفه و بهش پرداخته شد پس من از فلسفه اسلامی استفاده نکردم .تازه اگه میتونستم از فلسفه خوداسلام و خداباوری بر علیه خداباوری استفاده کنم اولا هیچ اشکالی نداشت ثانیا کلی هم به خودم افتخار میکردم که از سلاح مخالفم بر علیه خودش استفاده کردم چون شدیدا بهم احسای نابغه بودن میداد ولی حالا که نیست( شما از خود اینترنت استفاده میکنی تا بر علیه خود اینترنت و بدبختی هاش تبلیغ کنی .آیا اشکالی داره ؟ ). درمورد داعشی ها هم بحث بر سر این بود که در «جهان »چقد طرفدار و معتقد دارن و اینکه چقدر از جمعیت « جهان » بهش معتقدن و چقدر از اکثریت « جهان» باهاشن نه بر سر اینکه چقدر از جمعیت «وهابی ها» حامی و طرفدارشن و چقد از اکثریت « وهابی ها» باهاشن  چون مسلمه که در بین جمعیا وهابی ها؛ داعش نه تنها دارای اکثریت محبوبیت  بلکه تمام محبوبیته .چرا چون هر داعشی وهابیه و هر وهابی داعشی و خلافش ثابت نشدنیه.حالا بعضی از وهابی ها برای داعش جنگ هم میکنن بعضی ها به دلیل محدودیت ها و ناتوانی ها نه.اما شدیدا داعش رو در عقایدشون تایید شده و برحق می دونن.وهابی و داعشی که هردو یک معنی یکسان هستن فقط اندکی با سلفی ها تفاوت دارن.چون سلفی ها مثلا بیشتر معتقدن که باید با بحث و کلام اسلام رو به اصل ابتداییش برگردوند اما وهابی ها که همون داعشی ها  والقاعده و امثالهم هستن معتقدن که مبارزه مسلحانه و خشونت برای رسیدن به این هدف لازمه. باز هم تکرار میکنم من منظورم اعتقاد داشتن اکثریت جامعه وهابی به داعش نبود چون مسلمه که نه تنها اکثریت بلکه تک تک جامعه وهابی به داعش معتق‌د و مومنه.بحث بر سر این بود که آیا اکثریت‌جهان به داعش معتقدن یا نه و اینکه اگر اکثریت جهان بهش معتقد بودن حق دونسته میشد یا نه.بحث بر سر این نبود که آیا اکثریت « وهابی ها» به داعش معتقدن یا نه چون اصولا این بدیهیه و شما سخنان بنده رو در باب داعش درست متوجه نشدید. به جز وهابی ها حتی اگه کل اهل تسنن هم با داعش موافق بودن باز داعش اکثریت به حساب نمیومد نسبت به جمعیت کل جهان و بازم نمیتونست از این طریق مشروعیت بدست بیاره چون بازم اکثریت نبود. در ضمن من هم همین رو‌گفتم که اکثریت نباید باعث بشه که چیزی حق دونسته بشه صرفا به این دلیل که اکثریت رو داره .یادم نمیاد خلاف این رو گفته باشم. باشه در پایان هم یک مثال غیر حقوقی از اصل عدم براتون میزنم هرچند که در مثال قبلیم هم اشکالی نبود چون که وجود اصل برائت در حقوق؛ به اعتبار وجود داشتن اصل عدمه و بدون اصل عدم اصل برائتی وجود نداشت و درواقع اصل برائت شکل و تقریر حقوقی اصل عدمه ولاغیر.ببینید مثلا شما تو اتاقتون نشستید دارید با آرامش بستنی میخورید ؛ بعد یهو من از در میام تو و میگم فلانی راستی هیچ میدونستی که خروس آبزی نیش دار(سمی) وجود نداره؟‌آیا شما اون لحظه از من دلیل میخوای که ثابت کنم که همچین چیزی وجود نداره و ازم برای وجود نداشتنش اثبات میخوای؟ مسلما نه چون عقل تو هم  اصل عدم رو به طور اتوماتیک داره و پذیرفته که اصولا وعقلاچنین چیزی معدومه و دلیل هم نمیخواد اثبات معدوم بودنش .ودر جواب برمیگردی بهم میگی : دیوونه شدی؟ مگه من گفتم همچین چیزی وجود داره که تو درباره وجود نداشتنش حرف میزنی‌.اینها همه به خاطر اینه که عقل همه اتوماتیک بنا و اصل رو بر عدم گذاشته و وجود رو درقیاس با عدم ؛ فرع محسوب نموده.حالا اگه من میومدم تو همون اتاق  به شما میگفتن خروس آبزی نیش دار « وجود» داره اونوقت شما خواهان دلیل و اثبات میشدی بلافاصله بر خلاف مورد قبلی چرا چون خلاف اصل و مبنا که عدم هست و عقلت پذیرفته ادعا شده یعنی وجود.فک کنم به اندازه کافی توضیح داده باشم  وامیدوارم  شما هم متوجه شده باشی که دلیل و اثبات اوردن وظیفه کیه و برناباوردلیل اوردن واجبه یا باورمند؟‌بر عهده عدمیون است دلیل یا برعهده وجودیون؟ در مورد اثبات وجود خدا بله درست میفرمایید برهان زیاد هست اما در رد وجو خدا هم برهان زیاد هست.اینکه شما از برهان های اثبات طرفداری کنید و بگید اون برهان ها حقه طبیعیه  اینکه من هم بگم نه برهانهای رد درستن و حقن هم طبیعیه چون اصولا انسان هر چیزی رو که به مذاقش خوش بیاد حق میدونه .ما و شما هم نداره .اما اینکه واقعا کدوم حقه رو‌کی تعیین میکنه ؟ نه من نه شما .چون ما طرفدار آنچه هستیم که به مذاقمون خوش بیادو همونو حق لایتغیر  و‌مطلق میدونیم .ذات طرفداری همینه.واقعا پس معلوم نیس  حق با کدوم ما هست اما گذشته از اینها به همون اندازه ای که شما حق ابراز عقیده دارید مخالفان شما هم دارن و من این حق رو از خودم سلب نخواهم کرد.

برادر شما خودت استاد مغالطه ای .من آفرینم .من کی گفتم که هر چی اقلیت باشه درسته ؟ نه من کی گفتم ؟ من فقط گفتم اکثریت بودن دلیل بر « حق» بودن نیست.اما شما با مغالطه سعی دارید ادعا کنید که منظور من از این جمله  این بوده که پس حق با اقلیته .آقا به زور معنی و منظور نچسبون به حرف دیگران .مطمئن باش اگه عقیده ام این بود که حق با اقلیته ؛ اینقد راحت و زود نمیزدم زیرش و ازش حمایت میکردم

جناب این فقط خداناباورها نیستن که فاقد تعریف مشخص و یکسانی از  حق و محدوده حق و اینها هستن بلکه بین خدا باورها هم تعریف یکسان و مشخص و واحدی از حق و حقوق و اینها نیست.تعاریفی که یک یهودی از حق و حقوق داره با تعریف شمای مسلمان از حق و حقوق تفاوت داره و تعریف شمای مسلمان از حق و حقوق با تعریف فلان مسیحی از حق و حقوق تفاوت داره.خب مسلما وقتی اینگونه هست یقینا تعریف شمای مسلمان یا یهودی یا مسیحی از حق و حقوق با تعریف فلان بت پرست یا پیرو شینتو یا پیرو بودا از حق و حقوق  هم فرق داره وتوجه بفرمایید که اینها خداناباور نیستند .همین که میپرستند نشانه خداباوری است حالا سجده گاه و معبودشان و نحوه عبادتشان ممکن است با شما فرق کند اما خداناباور نیستند چون خداناباور اصولا پرستش نمیکند ولی اینها میکنند پس اینها به خداباور دارند.پس سعی نکنید اول یک چیزی را به عنوان نقص معرفی کنید و بعد انرا به مخالفانتان نسبت دهید. فرمودید که دموکراسی در چهارچوب تعاریف دینی قرار بگیرد .خب این دموکراسی که قرار است در چهارچوب تعاریف دینی قرار بگیرد و مطابق تعاریف دینی عمل کند ؛ براساس کدام دین عمل کند و در چهارچوب کدام دین قرار بگیرد ؟ چون مسلما یهودی دین خودش را دین حق میداند مسلمان دین خودش را مسیحی دین خودش را زرتشتی دین خودش را و بقیه هم دین خودشان را .خب وقتی که اینگونه است و هرکسی فقط دین خودش را دین حق میداند؛ آنوقت است که اگر بخواهیم دموکراسی رادر چهارچوب تعاریف دینی و براساس انها اعمال کنیم ؛ آن یهودی می آید میگوید دموکراسی را در چهار چوب تعاریف دین من اعمال کنید مسلمان هم میگوید نخیر دموکراسی را در چارچوب تعاریف دین من اعمال کنید مسیحی هم میگوید بیخود میکنید .دموکراسی را در چهارچوب تعاریف دین من اعمال کنید زرتشتی هم میگوید دین اینها به درد نمیخورد .دموکراسی را در چهار چوب تعاریف دین من اعمال کنید و قس علی هذا تا پیروان بقیه ادیان.خب اینجا چه باید کرد؟ این نزاع را چه  کسی و چگونه حل میکند؟ اکثریت؟ آخر با جناب ناتانائیل که فرموده بودند حق ممکن است با اکثریت باشد یا نباشد اما نظر اکثریت «باید »اعمال شود مخالفت فرمودید و به این قید « باید» شان تاختید و به نظرم منظورتان این بود که نظر اکثریت« باید» و «اجباری» برای اجرا شدن ندارد و فقط وقتی باید نظر اکثریت اجرا شود که نظر اکثریت حق هم باشد و نه صرفا اکثریت.خب اگر هم اینگونه باشد چه کسی تعیین میکند که در این نزاع دینی ؛ آن دین اکثر در عین اکثر بودن حق هم هست ؟ پیروان خود آن دین که نمیتوانند حق بودن دین خودشان را تعیین کنند و از آنها پذیرفته نیست چون که به قول معروف: به روباه گفتند شاهدت کیست گفت دمم.چون که مسلم است که دوستدار یک عقیده به خاطردوستداری آنرا حق میداند اما آیا واقعا آنچه را که دوست دارد واقعا حق هم هست یا فقط حق بودنش را از تعصب های طرفدارانش گرفته ؟ آن یکی پیروان ادیان دیگرهم که نمیتوانند و البته نخواهند خواست که حق بودن را هم علاوه بر اکثر بودن در مورد آن دین اکثر ادعا و اثبات کنند .چون اگر اینگونه بود  که  خود آن دین را میداشتند نه دین غیر آنراکه اکنون دارند.خب اینجا این نزاع را چگونه حل میکنید ؟ تهش دموکراسی را درچهارچوب کدام دین اعمال کنیم ؟در ضمن این دیدگاه شمای شخص دین باور هست که معتقدیدتعریفی که دین از حق و باطل میدهد دقیقا و عینا و کاملا و حقیقتا همان اصل و حقیقت حق و باطل است و امکان ندارد دین چیزی را حق بنامد و واقعا و حقیقتا حق نباشد یا چیزی را باطل بنامد و واقعا و حقیقتا باطل نباشد .اما آیا واقعا و حقیقتا همان چیزی که دین آنرا حق مینامد؛ دقیقا و تحقیقا  هم مصداق حقیقت حق است و واقعا همان مطلق حق است ؟ آیا آنچیزی که دین آنرا باطل مینامد؛واقعا هم باطل و حقیقت و مطلق باطل است.کسی چه میداند؟ خود دین هم که نمیتواند خودش اینهارا و در نتیجه خودش را تایید کند چون بازهم میشود داستان روباه و شاهدش.پس لطف کنید  به صورت جزمی وقاطعانه ادعا نکنید که هرچه دین ؛حق بخواند  لامحاله واقعا هم حق است و هرچه باطل بخواند واقعا هم باطل است و یا آنچه دین حق مینامد بدون شک کاملا منطبق و یکسان با مطلق پدیده حق و آنچه دین باطل مینامد بدون شک کاملا منطبق و یکسان با مطلق پدیده باطل میباشد .در مورد دین و حکومت هم نظر شخصی خودم را میگویم که شاید هم اشتباه باشد.ادیان بخ اندازه کافی قدرت را در دست داشته اند .بیشتر از هر مکتب دیگری.هیچوقت هم آنقدرهانتیجه خوبی به بار نیاورده اندبه جز جنگ.مسیحیون که جنگهای صلیبی را راه انداختند.جنگ های مسلمانان را هم که میدانیم و میببنیم.یهودی ها هم که دارند در فلسطین بی گناهان را سلاخی میکنند و اینها همه ناشی از این است که دینداران صرف نظر از نوع دینشان همه خود را دارای امتیازات خاصی که از آسمان به آنان اعطا شده میدانند و به خاطر همین خودرا برتر و حق تر از دیگران میدانند تا جایی که جنگ و کشتار برایشان مباح است.شاید بگویید این مصائب به خاطر تفسیر اشتباه از دین بوده نه خود دین .آیا یعنی این همه مسلمان و یهودی ومسیحی که همه شان این فجایع مشترک را دارند؛همه با هم یک مشت کودن و ابله بوده و هیچکدام نتوانسته اند تفسیر درست کنند؟ همه با هم متفقا با ادیان مختلف تفسیرهای اشتباه یکسان از دینشان کردند؟ این همه بیشعوری و نتیجه مشترک آن هم در حالی ادیانشان مختلفند؟ منطقی به نظر نمیرسد .اصلا فرض بر اینکه اینها نتایج تفاسیر اشتباه از دین باشد نه خود دین. دین که به عنوان وسیله هدایت حقیقی معرفی میشود وادعا میشود که این هدایت از فهم حقیقتش حاصل میشود چرا باید راه هدایت حقیقی به خوداین فهم (که آن  نتیجه آن فهم منجربه هدایت میشود)خودش آنقدر مشکل باشد که هیچ کس به فهم درست و واضح خود این وسیله هدایت نرسد یا فقط عده قلیلی قادر به رسیدن به آن فهم باشند؟ خب تکلیف چیست ؟ حتی اگر فرض کنیم عده ای قلیل بتوانند به آن فهم عمیق برسند از آنجایی که یا امکان انتقال آن به همه نیست یا همه به آن قانع نمیشوند و فهم شخص خویش رامعتبر میپندارند اینجا چه باید کرد؟ آیا نباید این پدیده هدایتگر دین که به آن عنوان خیر مطلق اطلاق میشود ؛ به گونه ای باشد که فهم و درک آن به همه یکسان برسد و همه را یکسان به سوی خیر هدایت کند و به گونه ای باشد که فهم همه از آن یکسان و خیر باشد و فهمش فقط به عده قلیلی منحصر نشود(البته با این فرض که آن عده قلیل وجود داشته باشند)؟چون اسمش رویش است .خیر مطلق. خیر مطلق باید این امکان و قابلیت شر زایی از او کاملا زدوده باشد .به گونه ای که حتی به طور ناخواسته و غیر ارادی هم از آن کوچکترین شری برنخیزد.ولی دین که به عنوان خیر مطلق شناخته میشود میبینیم که توان شرزایی رادارد حالا اصلا برفرض که این توان شر زایی ناخواسته و غیر ارادی هم باشد قابل توجیه نیست .چرا ؟ چون دلیلی ندارد وپذیرفته نیست که خیر مطلق قابلیت شرزایی داشته باشد حتی به صورت ناخواسته و غیرارادی وگرنه دیگر اسمش خیر مطلق نبود.از دیگر ویژگی های خیر مطلق پس وضوح سادگی و قابل فهم بودن برای همه است .غامض بودن وصعوبت فهم ویژگی هایی است که خیر مطلق نباید و نباید و نباید داشته باشد چون با خیر مطلق بودن در تناقض است. 

یعنی خوشم اومد " آفرین " با کامنتش بساط مغلطه مستتر در این پست رو جمع کرد. خخخخخ آفرین آفرین داری. مغلطه مستتر در متن کلمه " حق " بود.