خانواده برتر

خب راست میگن دیگه یا نرو سرکار یا برو سراغ کار دولتی 

چون دختر هستین و دختر معمولا به زودی انتظار ندارند بره سر کار و از طرفی هم می تونند کمکت کنند که ادامه تحصیل بدی به نظرم تازه یکسره دکتری بگیر که زمانی رفتی سر کار بهتر بتونی کار کنی با مدرک بهتر.

سلام

سلام خواهر بهترین راه اینه که دانشجوی دکترا بشین و تو دانشگاه تدریس کنین هم درآمد دارین هم تو اجتماعین .

عزیزم باهاشون صحبت بکن و ازشون بهواه کمکت کنن ولی تصمیم خودتو بگیرقضیه کار کردن شما دیگه خیلی لوث شده چرا باید هی به برادرت اصرار کنی شما ٢٧سالته برادرت واسه کار کردنت تصمیم می گیره واقعا فکر کردی میزارن واسه شوهر کردن خودت تصمیم بگیری!!شوهرت هم یکی مثل برادرتون و پدرتون

چه فاجعه ایه که یه انسان 27 ساله فوق لیسانس، برای کار کردن نیاز به اجازه خانواده داشته باشه!

منم پدرم میگفت کار نکن هرچقدر خولستی من بهت میدم بیشتر بخاطر دانشجو بودنم این حرفو میزد ولی من کار کردم و فقط آخرین کارمو که مرتبط با رشتم بود بهشون گفتم.البته من ی شهر دیگه دانشجو بودم.چه اشکالی داره تو ی محیط خوب کار کنید.همه چی که پول نیست.خیلی جاها پولمو خوردن ولی من بازم راضیم از تصمیمم.

در جایی کار کن که محیط زنانه باشد متاسفانه جامعه خرابی داریم خود من هم دوست ندارم هر جایی کار کنم و تجربه چند روزه هم داشتم محیط سالم کم پیدا میشه

سلام شما ک میگین استعداد های درخشان هستین و میتونین بدون کنکور برین دکتری برین خو بعدش عضو هیت علمی میکننتون شنیدم که حقوقشون ده میلیونه 😕

در ضمن اینکه داری برای دکترا اقدام میکنی اول اولویتت ازدواج باشه بعد که ازدواج کردی تو شروطت حتما موقع خواستگاری بگو میخوام شاغل باشم. الان چشم رو هم بذاری و وارد دکترا بشی حداقل چهار سال درگیر درسی و یهو میبینی شده 31سالت تو مملکت ما هم دید خوبی نسبت به 30+ نیست.

تا ریال اخر توی حساب داداشتو خرج کن

یه چیز دیگه هم یادم اومد

خانواده تون منو به فرزندی قبول نمیکنن؟!🙈

به نظر منم حرف خانوادتو گوش کن. وقتی استعداد درخشانی برو دکتری بخون. این فرصتو از دست نده که چند سال بعد مثل چی پشیمون میشی. 

این آقایونی که میان اینجا و میگن خب کار نکن یا راست میگن خب نیاز مالی نداری و ... رو کلا توجه نکن عزیزم. اینا زن نبودن بفهمن محدودیت یعنی چی... محروم بودن از حضور و فعالیت اجتماعی و استقلال یعنی چی...

دختری که چند سال تو یه دانشگاه بزرگ درس خونده اگه قرار بود کاری کنه همون موقع میکرد. اینا تعصبات کور و جاهلی و .... است.

عزیزم سفت و سخت سر موضعت وایسا و کوتاه نیا. در کمال احترام اما با جدیت بگو من یه آدم بالغم که خودم میتونم واسه زندگیم تصمیم بگیرم. علاقه ای هم فعلا به ادامه تحصیل ندارم و میخوام کار کنم. از پس خودمم برمیام که جای مشکل دار نرم و نذارم کسی مزاحمم بشه و بچه نیستم که نیاز به مراقبت داشته باشم. تهدیدشون کن کاری نکنید که پشیمونتون کنم تا مجبور شید دست از سرم بردارید. من پول شما رو نمیخوام، استقلال مالی میخوام. میخوام از زحمات خودم استفاده کنم و رو پای خودم باشم...

کار دولتی هست بگید برم و وقتی نیست دیگه کاری از من ساخته نیست...

مطمئن باش با همین فرمون بری جلو شوهرت میدن به یکی بدتر از خودشون و اونم میگه مگه قبلش شاغل بودی که الان میخوای بری سر کار؟ ما نیاز مالی نداریم بشین تو خونه واسه خونه داری و بچه داری کن....!!

آدما خودشون باید از حقوق طبیعیشون دفاع کنن.

سلام شما که استعداد درخشان هستین حیف نیست که ادامه تحصیل ندین و به همین زودی وارد بازار کار بشین؟ به نظرم اول دکترا قبول شو و بعد در کنارش یه کار نیمه وقت هم انجام بده تا هم خانواده خوشحال باشند و هم خودتون راضی. شاید در مقطع دکترا اساتیدتون هم شما رو دعوت به کار بکنند که در اون صورت اعتماد خانواده هم به محیط کارتون بیشتره. موفق باشید.

تو مهندسی، دکتری وقتی ارزش داره که بعدش بری هئیت علمی شی. چون افزایش حقوق خاصی بعد دکتری نخواهی داشت و اصلا به سختیش نمیارزه. بعد لیسانس و فوق اگه بری تو بازار کار خیلی بهتره.

اگرچه شما حق دارین که ازاد باشین و راحت انتخاب کنید ولی چه خانواده فوق العاده ای که اینقد ازتون حمایت میکنن که ادامه تحصیل بدین و یا خودتون شرکت بزنید :) به نظر میاز حامی فوق العاده ای باشن، به نظر من به جای ایستادن جلوشوت توی مسیری که اونا نشونتون میدن پیش برین پیشرفت بهتری خواهید داشت تا این که عمرتون رو توی شرکت های خصوصی تلف کنین

سلام بعنوان کسی که بیرون کار مرده بهت میگم

چقدر بد ... چه چیزای ناراحت کننده ای برا آدما پیش میاد .

اولا 

سلام...درس خوندن تو‌ یه رشته تخصصی وکارنکردن اصلا منطقی نیست یه جوون تمام وقت وانرژی شو میزاره رو کنکور ودانشگاه به هدف اشتغال ولی این که خانوادت با کارکردن در شرکتای خصوصی مخالفن باید بهشون حق بدی

همون گزینه ثبت شرکت که گفتی خوبه با انگیزه وجدیت دنبالش کن واز افراد باتجربه استفاده

ادامه تحصیل بدون هدف وبرنامه شغلی بدرد نمیخوره

من با نظر نرگس جونی موافقم که میگه 

سلام عزیزم 

خب اگه شرایط ازدواج داری ازدواج کن شاید شوهرت درکت کنه و اجازه بده بری کار

سلام 

سلام 

من اگه جای شما بودم میرفتم کلاسای مختلف . خوش میگذروندم حوصله داریا

با سلام
ممنون از تمامی دوستانی که پاسخ دادند و با پاسخ های مفیدتون ذهنم رو برای گرفتن یک تصمیم مهم باز کردین.
راستش با نظر دوستانی که میگن محیط شرکت های خصوصی مناسب نیست تا حدی موافق هستم،  و دلیل پدرم برای مخالفت با کار کردن من، فکر کنم این موضوع بوده،اما مسئله اینجاست که این شرکتهایی که قرار بود من برم مصاحبه، شرکت های معتبری بودن و اساتیدمون در اونها رفت و امد داشتن و من از طریق استاد راهنمام به اونجا معرفی شده بودم.
در رابطه با این نکته که خودم شرکت بزنم هم یجورایی ترس از شکست باعث میشه نخوام واردش بشم درحالیکه ادمی هستم که همه اطرافیانم همیشه بهم میگن روحیه مدیر بودنت برای اینکه بتونی یه تیم رو راهنمایی کنی نمیزاره شکست بخوری. فکر میکنم یکی از دلایلی که برادرم  مخالفه همین قضیه است. 
در رابطه با ادامه تحصیل در خارج از کشور هم خانوادم مشکلی ندارن، اما خودم دوست ندارم چرا که اگر بخوام برم ، ممکنه شانس ازدواجم پایین بیاد. تو دوران راهنمایی و دبیرستان بیش از نیمی از معلم هام مجرد بودن و همشون هم تحصیلات بالایی داشتن، دیدن شرایط زندگی معلم هام و اینکه بعدها ازشون شنیدم که همشون از اینکه ادامه تحصیل یکی از دلایلشون برای مجرد بودنشون بوده و بعدها از این قضیه پشیمون شدن، باعث شد به این نتیجه برسم که تحصیلات مهمه اما ازدواج از اون مهم تره....
در رابطه با اینکه همین جا برای دکترا اقدام کنم،کمی خودمم تمایل دارم اما فکر به این نکته که شرایط کار برای یه فرد دکترا و کارشناسی ارشد تو ایران فرق چندانی نداره و از یه جنبه هایی که دوستان هم اشاره کردن شانس کارشناسی ارشدها بیشتره، دوست نداشتم فعلن اقدام کنم چرا که اگر قرار باشه 4-5 سال زندگی و جوونیت رو بزاری اما نتیجه ی بهتری رو نبینی بنظرم بهتره از همین الان دنبالش نری. در رابطه با اینکه بعد از دکترا هیئت علمی بشی، بنظرم فکر خوبیه، اما تو این اوضاع نابسامان ایران که باعث میشه هیچ کس نتونه به برنامه هاش برسه، فکر نکنم 4-5 سال دیگه به همین راحتی که ما فکر میکنیم بشه هییت علمی شد. همونطور که یه زمانی ماها هممون فکر میکردیم اگه لیسانس بگیریم راحت میریم سرکار، اما این قضیه اتفاق نیفتاد و یا زمانی که قرار شد ارشد بخونیم هم همینطور، برای دکترا هم مسلمن اتفاقایی میفته که نشه به ارزوهات برسی.
اما با توجه به تمام این موارد الان تصمیم گرفتم برای ثبت یه شرکت اقدام کنم با یکی از هم رشته ای ها که تجربه ی کاری هم دارن صحبتهایی کردم و قرار هست راهنمایی های بیشتر رو از استاد راهنمام بگیرم و اگر تو این یک سال به نتیجه ی دلخواهم رسیدم، از سهمیه استعداد درخشانم سال دیگه استفاده کنم و به دکترا جدیتر فکر کنم.
همیشه وقتی به این همه تحصیل کرده بیکار تو دوست و اشناهام نگاه میکنم، یاد صحبت استاد ریاضیات مهندسی ترم سه کارشناسیمون میفتم، که همون جلسه ی اول وقتی اومد صحبتاشو شروع کنه بعد از یه نگاه کلی به همه ی همکلاسیهام گفت که هشاد درصدتون دکترای اینده ی مملکت هستین. همه از این حرفشون خوشحال شدیم و یه شوق خاصی تو نگاهمون اومد. وقتی همهمه کلاسمون خوابید صحبتشونو اینطور ادامه دادن که خوشحال نشین، ناراحت بشین، ناراحت باشید که بعد از 4 سال وقتی درستون تموم میشه و دوست دارین وارد بازار کار شین اما کاری نیست و مجبورین برای رسیدن به کار ادامه تحصیل بدین و باز هم بعد ارشد میخواهید وارد بازار کارشین، اما باز هم کار نیست و دوباره دکترا شما رو به خودش جذب میکنه و اونجاست که شمایین و یه مدرک دکترا که ارزش چندانی نداره چرا که برای رسیدن بهش 10ئ سال شما رو سر کار گذاشتن چون کاری نبوده که برید سر کار.... یادمه بعد از این سخنرانی کوبندشون هممون یجورایی تو بهت فرو رفتیم و نتونستیم چیزی بگیم...
الان که چند سال گذشته تقریبن بیش از نیمی از بچه های اون کلاس ارشد رو خوندن و چن نفری هم دانشجوی دکتران و  متاسفانه تعداد کمی هستن که جذب بازار کار شدن.
و من بارها خاطره ی جلسه ی اول کلاس ریاضیات مهندسی استادی که خودش ترم اول برق شریف انصراف از تحصیل داده بود و رفته بود سربازی و بعد از سربازی ریاضیات محض خونده بود رو با خودم مرور میکنم ...

راستی در رابطه با عابر بانک داداشم، متاسفانه زیاد ادم ولخرجی نیستم،خخخخ
 اما نگران نباشین دوستان،تا الان زیاد ازش خرج کردم، مثلن دو تا لب تاپ، روکش دندونا، عمل لیزیک چشم و  دو تا گوشی و ... .

وای به خدا یا تو منی یا من توام خدایی اول اسمتو بگو ببینم همزادم نیستی؟🤔

به "به سوال کننده"
من فاطمه هستم...
چقدر خوبه که ادم احسساس کنه کسایی هستن کهکاملن شبیهتن و بیشتر از بقیه میتونن درکت کنند و بهت صفاتی رو که نیستی نسبت ندن....