ادامه نامه حضرت علی علیه السلام به مالک اشتر

 

بدترین وزیران تو و کسی را که بر شئون مملکت گماشته ای

و از رای و اندیشه اش کمک می طلبی ،

وزیری است

که پیش از تو وزیر اشرار و بدکرداران

و در گناهان و کارهای  ناشایسته  انها شریک و انباز بوده

پس چنین کس نباید از خواص و نزدیکان تو باشد

زیرا انان یار گناهکاران و برادر و همراه ستمگران هستند

در حالی که تو به جای انها

در کسانی که دارای اندیشه ها و کاربُری های نیکو مانند انها در امور مملکت هستند 

میتوانی

بهترین وزیر را بیابی

که چنان گناهان و کارهای زشت انان که  در حکومت اشرار مرتکب شده اند بر او نیست 

و ستمگر را بر ستم

و گناهکار را بر گناهش

همراهی و یاری نکرده اند

و هزینه ایشان برای تو سبک تر 

زیرا اندک نعمت تو را بسیار دانسته ،

از ان قدردانی نموده و سپاس گزار می باشند

و یاری شان برایت نیکوتر

و میل و رغبتشان به تو از روی مهربانی بیشتر

و دوستی شان با غیر تو کمتر است

پس ایشان را در خلوت ها و مجلس های خود از نزدیکان قرار ده

و باید برگزیده ترین ایشان نزد تو

 وزیری باشد که سخن تلخ حق به تو بیشتر گوید 

و کمتر تو را در گفتار و کردارت که خدا برای دوستانش نمی پسندد بستاید

 اگر چه سخن تلخ و کمتر ستودن خواهش و ارزوی تو سبب دلتنگی ات شود

هر چند گفتار و کردارتلخ او بر تو گران اید

و از روش او خشنود نباشی  .

و خود را به پرهیزگاران و راستگویان بچسبان ،

همیشه با ان ها همنشین باش 

و انان را وادار و بیاموز که بسیار تو را نستایند 

و از اینکه نادرستی به جا نیاورده ای و شایسته بیان نیست  تو را شاد نگردانند 

تا تو را به خود متوجه سازند

زیرا بسیاری اصرار در ستایش ،

شخص را خود پسند ساخته و سرکشی  بار می اورد .

 

ادامه دارد ...