سلام دوستان
من دختر هستم 20 ساله و پشت کنکوری، تا الان با هیچ پسری ارتباط نداشتم حتی در حد چت، هیچی، اصلا اهل ارایش کردن نیستم، اهل بیرون رفتنای الکی و از این چیزا هم نبودم، شاید ماهی یه بار یا خیلی طولانی تر یکی از دوستامو ببینم، بخوام برم بیرون با پدرم اکثرا میریم پیاده روی یا با مادرم میریم خریدی جایی،مذهبی نیستم، ظاهر معمولی دارم، تلگرام و اینستا و از این چیزا اصلا حوصلشو ندارم، وقت کشیه.
خانواده ی اخلاقی دارم و خودمم و یه داداش که از خودم بزرگتره و در یه شهر دیگه کار میکنه، یعنی منم و پدر مادرم که زندگی میکنیم با هم، مترجم زبان انگلیسیم، زبان فرانسه هم مسلط هستم، اینا هی سری ویژگی کلی بود از خودم، حالا مشکل من اینه که خیییلی اعتماد به نفسم پایینه، اصلا خودمو قبول ندارم، حس میکنم از بقیه کمترم، دائم خودمو مقایسه میکنم و کم میارم، همش با بهتر از خودم مقایسه میکنم خودمو، امید به اینده م ندارم به کنکورم ندارم.
حس میکنم همیشه یه ادم شکست خورده م، دائم افکار منفی تو ذهنمه، همش به بدترین چیزا فکر میکنم که برام قراره پیش بیاد، احساس بی ارزش بودن می کنم ، اینکه وجودم برا کسی فرقی نداره... و اینم بگم که من دو بار پیش اومد که درگیریه احساسیه یک طرفه پیدا کردم،الان هم که درگیرم هنوز با احساساتم و فهمیدم ایشون هم خودشون یه فرد دیگه رو دوس دارن، سرخورده شدم.
حس میکنم براش کمم، یا لیاقتشو ندارم که نمیشه ، همش احساس عذاب وجدان دارم، از خودم بدم میاد. از همه چیزم متنفرم. البته اون اقا بودن که به من غیر مستقیم ابراز علاقه میکردن و من اولش بی توجه بودم و یه جورایی جواب نه دادم بهشون ولی حالا که ایشون سرد شدن من سختمه که فراموش کنمشون.
ولی باز از نظر احساسی خیلی بهتر شده حالم، خدا رو شکر، ولی همین که خودمو دوس ندارم بدترین چیزه. میتونین کمکم کنین؟ البته روانشناس زیاد رفتم بد نبود حرفاشون ولی خوبم نشدم.
← خودسازی در دختران (۵۳۷ مطلب مشابه)
- ۳۶۱۷ بازدید توسط ۲۴۱۵ نفر
- جمعه ۱۱ فروردين ۹۶ - ۲۱:۰۹
