خانواده برتر

اونوقت حق اون پسر چیه این وسط ؟؟؟

کسی که خواسته تشکیل زندگی بده به خواستگاری شما اومده و جواب مثبت شنیده !!!

کاملا مشخصه که شما در مقابل ایشون گارد گرفتی از همون اول هم اینگونه بودید احتمالا ! و بعد انتظار داری رفتاراش برات پذیرفتنی باشه ... یا عشق و دوست داشتن شکل بگیره یا بیشتر بشه

هر مردی اگه احساس کنه زنش براش اهمیتی قایل نیست و توجهی بهش نداره تره هم برا اون زن خورد نمیکنه ... من میخوام بدونم شما برای این زندگی که بقول خودتون از ابتدا علاقه ای هم نداشتی به ایشون(منظورم عشق و عاشقی  نیست.همین که ظاهر وشخصیت ایشون که به خواستگاریتون اومده برای شما دل نشین باشه)  چه کردی ؟

(اون ارتباط دوستی هم که داشتید در نظرتون املاء نانوشته ای بوده که غلطی توش نمیتونستید پیدا کنید) و هر چه سریعتر از بند اون فکر خودتونو رها کنید که از جانب شیطان هست.

بله شما بیا از کارها و تلاش عاطفی و ... برای گرم تر کردن زندگیت بگو تا بعد همه کاربران اینجا همسرتونو گناهکار بشناسند با این حرف هایی که شما زدید بنده چیزی جدی تو اون بنده خدا ندیدم که بخوام شماتتش کنم.ولی گویا شما برای ایشون کم گذاشتی ... ازدواج یک رابطه دو طرفست نمیشه شما خودتو بکشی کنار و انتظار داشته باشی زندگی گل و بلبلی داشته باشی ... شما هم باید برای گرم تر و صمیمی تر شدن روابطتون تلاش میکردی و بکنی ...

بدتر از همه حرف طلاقم که زدی !!!

فقط هر کاری هم کردید مقصر اصلی رو خودتون بدونید ... و اینم بدونید که این شما بودی که با زندگی یه جوون بازی کردی ...

بله که مرد شاکی میشه ... ایشون که یه دوستی نامشروع خیابونی رو که با شما شروع نکرده به خواستگاری شما اومده ... جواب مثبت گرفته ... شما زن شرعی و قانونی اش هستی ... بله که شاکی میشه که در مقابلش صفت و سخت وایمیستی و هیچ نرمش و ملایمتی و محبت و دوستی  نداری و اونوقت با احترام و خوش برخوردی با همکار یا دیگران رفتار میکنی ... فقط میدونم دل همسرت از شما خیلی گرفته و از دستت بسیار ناراضی هست ... و وای بر زنی که شوهرش (بحق) ازش نارراضی باشه ...

بچسب به زندگیت و بسازش این نظر منه.من کلا تند و تیز حرف میزنم امیدوارم از نظرم ناراحت نشید.

ببخشید دوستان ولی من نگفتم به فرد دیگه ای علاقه دارم. گفتم به فرد دیگه ای علاقه دااااااااشتم و مدت ها قبل از ازدواجم حتی حسمم از بین رفت، فقط کدورتی که نسبت به خانوادم پیدا کردم باقی موند، جرییات رابطه ی قبلی امم به همسرم گفتم، خودشم از رواااابط قبلی اش گفته و هیچ کدوم مشکلی با این مسیله نداریم.
 اینم نگفتم که بین ما درگیری و بزن بکوبی وجود داره یا داره وادارم می کنه کار نکنم یا با دوستام قطع ارتباط کنم که می گین قانونی اقدام کنم، چیزی که هست  اینه که دایما دلیل ارایه میده که کار نکردنم بهتر از کار کردنمه و .... این اختلاف نظر که وجود داره برام آزار دهندست، مشکل اصلی ام اینه که نمی خوامش و علاقه ای بهش ندارم و ازش بدم میاد و از شنیدن نظراتش تو هر زمینه ای بیزارم و قصدی هم برای سازش ندارم که پیشنهاد مشاور دادین.
در جواب اونایی ام که می گن ازدواج نمی کردی و مستقل می شدی باید بگم: اول اینکه اون زمان پس انداز کافی نداشتم، دوم اینکه زندگی مستقل برای یه زن مطلقه خیلی قابل پذیرش تر و آزادانه تر از یک دختر مجرده و بهتره وارد جزییات نشم.  اون زمان زندگی مجردی به صلاحمم نبود.
بعد اینکه می گین چون درامد داری نظر خانوادت اهمیت نداره باید بگم، درسته که اونا نمی تونن مستقیما مانع من بشن، ولی من به ارتباطم با خانواده و اقوام نیاز دارم، منطقی نیست خودم و کاملا تنها کنم، این حق رو دارم تلاش کنم همه چی جوری پیش بره که کمترین خسارت رو ببینم.
و نهایتا اینکه سوال اصلی من این بود که چطوری تو شرایطی که طرف مقابل  راضی به جدایی نیست و داره تلاش می کنه با سیاست و تخریب من تمام ارتباطاتم رو با دوستان و خانوادم  متلاشی کنه ازش جدا شم؟ چطور این کار رو جوری انجام بدم که کمترین آسیب به ارتباطاتم زده بشه؟

از پیشنهاداتی که بابت بهبود اوضاع دادین ممنونم، ولی مسیله ی بی علاقگی و اختلاف نظر چیزی نیست که با این روش ها بشه درستش کرد.