خانواده برتر

از دعاهای انحضرت است در سپاس گزاری خداوند و درود بر رسول او صلی الله علیه وآله

سپاس خداوند را که بر ما منت نهاد

و پیغمبرش محمد صلی الله علیه واله و سلم را بر ما فرستاد ،نه بر امم گذشته ومردم پیشین

بقدرت خود که از هیچ کار اگر چه بزرگ بوَد فرو نمی ماند

 و هیچ چیز گرچه خرد باشد از دست او بدر نمیرود

همه امت ها را بما ختم فرمود  

و ما را شاهد انکار انان قرار داد 

و بفضل خویش ما را به شماره از ان ها افزون گردانید

خداوندا

بر محمد درود فرست که امین وحی توست

 و برگزیده ی افریدگان

و خالص از بندگان تو

پیشوای رحمت است

و کاروانسالار خیر و کلید برکت

در ازای انکه؛

برای امر تو رنج کشید

و تن خود را در مقابل ازارها فراپیش داشت

و با خویشان خود در راه دعوت تو اشکارا درآویخت

و با قوم و تبار خود برای خشنودی تو نبرد کرد

برای زنده کردن دین تو از ارحام خود برید

و نزدیکان را که انکار تو کردند از خود دور ساخت

و بیگانگان که دین تو را پذیرفتند به خود نزدیک گردانید

با دوران دوستی کرد برای تو

و با نزدیکان دشمنی نمود در راه تو

تن خویش را در رسانیدن پیام تو به رنج افکند

و برای دعوت تو خود رابه تعب انداخت

و به پند اهل دعوت تو مشغول شد

و سوی شهر غربت هجرت کرده،

از وطن و اهل خانه و زادگاه  و هر چه دلبستگی داشت دوری گزید؛

 چون میخواست دین تو را فیروز گرداند

و برای سرکوبی منکران تو یارانی بدست اورد،

تا انچه درباره ی دشمنان میخواست به انجام  رساند

و انچه برای دوستان تو میخواست تمام و کمال به دست اورد .

از یاری تو گشایش خواست و با ناتوانی از تو یاری طلبید و سوی انان تاخت

در میان سرای ایشان جنگ پیوست

و بر آرامشگاه انان هجوم برد

تا فرمان تو اشکار گشت

و سخن تو بر کرسی نشست ،با اینکه مشرکان را ناخوش امد.

خداوندا

 او را به ازای این رنج به بالاترین درجات بهشت بالا بر

چنانکه دیگری با او در یک منزلت نباشد

و در مرتبه ی مانند او نبوَد

و هیچ فرشته ی مقرب و نبی مرسل با او برابر نباشد

وانچه نوید دادی از شفاعت نیکو درباره ی خاندان پاک و امت مومن او بیشتر از ان عطا فرما

ای که به وعده ی خود وفا میکنی

و گفتار خود را به انجام میرسانی

و زشتی ها را به چندین برابر از حسنات مبدل میکنی،

که تویی صاحب احسان اعظم.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اندکی برای تامل

امیر مومنان حضرت علی (ع)میفرمایند:

شک و  دو دلی بر چهار گونه است :

گفت و شنود به باطل و نادرستی

ترسیدن از اقدام به حق

سرگردانی

تن دادن به گمراهی و کوشش ننمودن در راه رستگاری

پس کسی که جدال و گفت و شنود را عادت و شیوه ی سخن گفتن خویش گردانید،

شب او بامداد نگشته (از تاریکی شک و دودلی به روشنایی یقین و باور نرسیده است )

کسی را که انچه پیش دارد (جهاد و کوشش در راه حق ) بترساندش،

به عقب بر میگردد (در کارهای خود به جایی نرسد ).

 و کسی که در دودلی ،حیران و سرگردان باشد (خود را به جایگاه امن و اسوده ی یقین وباور نرساند)

 سُم های شیاطین او را پایمال کند (شیاطین بر او دست یافته و هلاکش سازند ).

 کسی که به تباه کردن دنیا و اخرت تن دهد، در دنیا و اخرت تباه گردد.