سلام
من دو ماه که ازدواج کردم . همسرم از اینکه با دوستام ارتباط داشته باشم و باهاشون مثل دوران مجردیم برم بیرون و اینا خوشش نمیاد. ناراحت میشه و این ناراحتیش از رفتارش متوجه میشم. من در دوران عقدم هنوز . میگه راضی نیستم ... . در ضمن ارتباطم با دوستام شاید ماهی یکبار یا دو بار باشه که بریم خونه هم یا بیرون .
دلم نمیخواد ناراحتش کنم از طرفی هم دلم نمیخواد دوستای قدیمی و صمیمیم رو که مورد اعتماد خانوادم بودن و هستن رو کنار بذارم. چون تا الان واسم ضرری نداشتن .. باید توی این شرایط چگونه رفتار کرد ؟
دلیل مخالفتشون اینکه تو الان ازدواج کردی و دیگه نباید مث دوران مجردی رفیق بازی کنی و اینکه حس میکنم خودش از دوستاش ضربه خورده چون گاهی میگن که بعضی از دوستا به آدم ضربه میزنن و.... دلیل دیگه ای نمیگن.
و یه دلیل دیگه که خودم حس میکنم از اینکه با دوستام وقت بگذرونم و یا با اون ها چت میکنم و یا به هر طریقی وقت میگذرونم یکم حس حسادت میکنه که شاید من اونا رو بیشتر از همسرم دوست دارم. حتی یه بار این جمله رو بهم گفتن: دوستات برات مهم ترن.! به نظرتون باید چکار کرد؟
ممنون میشم راهنماییم کنین 

برای مطالعه نظرات کاربران در این مورد، کمی پایین تر بروید یا اینجا را (کلیک-لمس) کنید.
خوشحال خواهیم شد اگر اطلاعات یا تجربیاتی که دارید را با ما در میان بگذارید
↓ کپی لینک این صفحه برای ارسال به دیگران ↓
↓ مطالب مشابه بیشتر در دسته بندی(های) زیر ↓ :
راهنمای زوج های جوان (۷۴ مطلب مشابه)