خانواده برتر

سلام دوستان

یه سوال از آقایون وبلاگ داشتم، خواهشا اگه این پست رو میخونین حداقل تو یه جمله نظرتونو بدید. خیلی دوست دارم افراد متفاوت دربارش نظر بدن تا بدونم در چه حدی هستش.

من یه دختر ۲۱ ساله ام. اول ظاهرم و توصیف میکنم: قدم ۱۶۸ و وزن ۵۴ ، رنگ پوست گندمی، چشم و ابرو قهوه ای سوخته. در کل میشه گفت ظاهر بدی ندارم و هیچ ایرادی نه تو صورتم نه تو هیکل و بدنم دیده نمیشه. میشه گفت معمولی هستم. تیپمم به روزه ولی ساده و خوش‌ پوش هستم و زیاده روی نمیکنم.

ولی‌ شخصیتم، اینجور که بقیه میگن، من عاقل و با ملاحظه ام، اطلاعات عمومیم زیاده و برای هر چیزی حرفی برای گفتن دارم. برای همینه که همه ی دوستام همیشه به من اعتماد دارن و کوچیک ترین سوالایی که براشون پیش میاد رو ازم میپرسن.

خیلیا اعتراف کردن که دوست داشتن شخصیت منو داشته باشن، من خودم آدم ساده و صادقی هستم. عاشق یادگیری ام. سعی ندارم خودمو بهتر از بقیه جلو بدم و خودم هستم. اینایی که میگم واقعا راسته و سعی ندارم تعریف کنم از خودم. همه آدما خوبی و بدی دارن، میشه یکی از بدی هام رو بگم که خیلی زود عصبی میشم.

ولی ... خب من آدم خیلی احساسی ای هستم و معیارهای متفاوت، تا این سن هم با کسی نبودم. چون حس کردم هیچ مردی از شخصیت من به عنوان یه دختر خوشش نمیاد.

چون دیدم که پسرا بیشتر دخترای لوند و شر و شیطون رو میپسندن تا دختری که خیلی راحت بدون اینکه توجه کنه کی پسره کی دختره حرف بزنه و نظر و تجربیات روش خودشو بگه. احساس میکنم یه پسر حس خوبی از من نمیگیره.

خیلی از دخترا رو دیدم که زیاد اطلاع خاصی ندارن و حتی کوچیک ترین چیزارو هم خبر ندارن! برای همین اون مرد حس بهتری بهش دست میده، نمیدونم حس برتری و این چیزا که مرد رو سمت دختر جذب میکنه ؟  شایدم برای همینه بعضی از دخترا تظاهر به ندونستن میکنن که جذاب به نظر بیان. ولی من متنفرم از اینکه یه روزم صرف کاری شه که هیچ فایده ای آخرش برام نداره.

مثلا، پسرهای فامیل، همیشه با من که صحبت میکنن درباره یه سری سوال زبان یا کامپیوتر ازم راهنمایی میخوان. منم خیلی خوب راهنمایی میکنم. خیلی هم خوشحال میشم که کمکی کنم. ولی دیدم دخترایی که خیلی تو جمع چیزی رو نمیدونن فقط میخندن و اتفاقا توجه سمت اونا بیشتره. و تفاوت رفتارو حس میشه کرد. من حس میکنم که منو به چشم دختر نمی بینن. یعنی بعید میدونم مردی بیاد تو ذهنش بگه این چه دختر جذابیه! یا شاید ته قلبش بگه من دختر خوبیم ولی عمرا نمی تونه تصور کنه که من میتونم یه زن باشم.

برای همین به خودم میگم که شخصیت من به درد ازدواج نمیخوره. نمیتونم مردی رو جذب کنم.. چون همیشه همه جا میگن زن باید لوند باشه . ولی من نه دوست دارم باشم نه میتونم. واقعا تصور نمیکنم خودمو که تشکیل زندگی بدم.

حالا نظر شمایی که مرد هستی ‌و منو شناختی کمی با این توضیحات چیه؟ گوشه ذهنت تصوری از بودن با همچین زنی داری؟

در ضمن شاید فکر کنین ادم خشکی هستم ولی اصلا اینطور نیست، خیلی هم شوخی میکنم و سعی میکنم دوستا و اطرافیانمو خوشحال کنم و بخندونم.

میشه خواهشا نظرتونو خالصانه بگید؟