خانواده برتر

گفته منتظر نباش دیگه

دختر ساده، که با این که بیست و شیش سالته ولی مثل یه دختر نوجوون چهارده ساله فکر میکنی. به نظرت پسری که برای تو حتی حاضر نشد یه قدم برداره و برای داشتنت بجنگه و برات ارزش قایل بشه و با کوچک ترین مخالفت پا پس کشید ارزش این همه احساسات و این حال تو رو داره، خیلی ساده به خدا. 

دوست عزیزم شما از کجا می دونی ایشون ایده آل بودن؟شاید بعد تغییر کنن شاید آینده ی خوبی با ایشون در انتظار شما نباشه هزارتا شاید وجود داره و صلاح همه ی مارا خدا می دونه
به قول حاج آقا پناهیان راجع به ازدواج می گفتند ازدواج چیزیه که خدا مقرر کرده با کی مثل بقیه ی خانواده هرکس قسمتتون شد هیچ وقت برنگردید به عقب و بگید ای کاش کس دیگه ای رو انتخاب می کردم چون تقدیر شما بوده که توسط خدا مقرر شده شما فقط توکل کنید به خدا و برید جلو ، اتفاقا خیلی وقتا ما فکر می کنیم فلان چیز قسمته و حتما همین اتفاق می افته آقای حجت الاسلام رفیعی یک بار می گفتند یکی از نشانه های وجود خدا همینه که گاهی همه چیز برای رخ دادن یک اتفاق صد درصد فراهمه ولی باز هم نمیشه چون خدا نخواسته که بشه به دلیل اینکه خدا از صلاح و آینده خبر داره نه ما پس نه غصه‌بخور نه نا امید باش فقط توکل کن به خدا شاید قسمت تو همین آدمه شایدم نیست، فقط راضی باش به رضای خدا و هیچ چیزی رو به زور از خدا نخواه ، هیچ وقت هم تا با کسی ازدواج نکردی بهش دل نبند
راستی میشه دلایل رد شدنتون توسط خواستگار هاتون رو بگید؟ چون منم با این مورد مواجه شدم.

سلام خواهرم
احسنت به شما با این دید روشن و خوبتون و صد افرین که تماس نگرفتین
از اینکه مشاوره رفتین و ملاک های زندگی رو میدونید معلومه که دید روشن و اگاهی کافی دارید ولی من یه پیشنهاد میکنم اینکه شما فرمودید که تمام ازدواج ها به عقدپیش میرید ولی نمیشه به نظر من یکم سطح توقعتونو بیشتر کنید به همه کس اجازه اومدن ندید با این سخنی که فرمودید من متوجه میشم که اینایی که دارن میان لیاقت شما رو ندارن شما خیلی بیشتر از این حرفا ارزش دارید پس خودتون رو دست کم نگیرید

در ضمن خواهرم پسری که حاضر نشده جلوی اعتقاد پوچ و پلشت پدرش رو بگیره ارزش فکر کردن رو نداره رفت که رفت بره اونجایی که افتابه رفت
پس یکم در اومدن خواستگار سخت گیر تر و نکته بین تر باشید و دیگه به اون پسر فکر نکنید

و یک نکته خیلی کلیدی بگم وقتی تو یه مسئله ای همه درها بسته هست و همه راه ها به بم بست ختم میشه بیشتر امیدوار باشید چون اینجا میخواد یه فرج بزرگ تو کار شما بزاره  این که گفتم حدیث بود از امام علی

ما هم بخاطر مخالفت خانوادش بهم نرسیدیم.

کاش میتونستم بیام داستان زندگیمو بگم اونوقت میدیدی امثال تو زیادن و قدر شرایطتو میدونستی که با همچین ادمی که اینقدر زود پا پس کشید ازدواجت سر نگرفت. ادما خیلی متفاوتن تو الان برا این داری کلی انرژی میدی ولی ایشون الویت های دیگه ای دارن ( حق یا ناحق کاری ندارم). شما الویتش نیستید!

وای 

من یک سوال پیش آمد برام

شما چجوری دوره های پیش از ازدواج رو گذروندین ولی

نمیدونین که ازدواج دختر و پسر از شهر های مختلف و بافرهنگ هایی که معمولا مشکل ساز

میشن تو زندگی، اصلا توصیه نمیشه!؟

فراموشش کن و  بیشتر از این وقتتو تلف نکن!
فک کن همش ی خواب بوده و تموم شده.

دختر ساده همه ی اینا بهونه ست ، میخواست بپیچوندت، عاق چیه مگه الکیه سر مسعله ای  پدر و مادر زرتی آدمو عاق کنن و خدام بگه باشه .عاق شدن زمانی معنا داره که اون آقا پسر یه ظلمی درحق والدینش بکنه نه سر همچین مسعله ی غیر منطقی و احمقانه ای که پدرش میگه ازدواج باید حتما فامیلی 

من همسن الان شما بودم که با همسرم آشنا شدم، از اول رابطه هم خانوادم در جریان بودن، ایشون خواستن با هم آشنا بشیم بعد چند ماه هم میخواستن بیان خواستگاری که خانوادشون مخالفت کردن، ما هم چون کاملا با هم مطابقت داشتیم و هم از هم خوشمون اومد قرار شد صبر کنیم، البته یه سری  چیزایی گفتن قرار شد موارد مورد نظر اونارو درست کنیم بعد، مثل کار و سربازی و اینا، منم میگفتم خب حرفشون منطقیه صبر کنیم

این جریانات چهار پنج سال طول کشید تو این مدتم هر طوری که فکرشو بکنید سعی کردن خانوادشونو متقاعد کنن که نتیجه ای نداشت،ایشونم چند بار اومده بودن با پدر مادرم صحبت کردن، البته من ماجرارو خیلی خیلی خلاصه نوشتم، دوس ندارم کسی بیاد قضاوت کنه بگه شما باید فلان کار و میکردین یا بهمان کار، الانم اینارو فقط به خاطر نویسنده پست گذاشتم شاید تجربه من به دردش بخوره، مشاوره هم کلی رفتیم همه میگفتن شما مشکلی ندارین باید با پدر مادرش صحبت کنیم راضی بشن که اونا هم مشاوره نمیومدن

در نهایت تصمیم این شد که اگه نیومدن ما خودمون عقد کنیم که با این تصمیم جدی ایشون بالاخره مادرشون اومدن خونمون، پدرشون نیومدن، یعنی اونشب بدترین شب عمرم بود، هر حرفی که فکرشو بکنید مادرش به ما زد، من واقعا اونشب میخواستم بی خیال همه چی بشم، یکی اینکه همسرم ازم خواست تحمل کنم و هر چی فکر میکردم میدیدم من چند سال از عمرمو گذاشتم تمام قلبمو و روحمو این وسط گذاشتم، دیگه چیزی ندارم یا فرصتی دیگه ندارم، اونشب تحمل کردم و البته ما هیچ بی احترامی بهشون نکردیم، حرفشون هم این بود که ما باید خودمون برا پسرمون انتخاب میکردیم و اینکه ما دوس داریم از شهر خودمون زن بگیریم

بعد دو سال از ازدواجمون من هنوز دارم اذیت میشم، به خاطر همسرمم هست اونم اذیت میشه، نمیشه که همشم به همسرت غر بزنی باید یه جاهایی هم تو خودت بریزی و به روی خودت نیاری، تحمل زیادی میخواد، همسرم خودش خداروشکر خوبه ولی بالاخره خانوادش هم هستن، نمیشه جدای از اونا در نظرش گرفت

همیشه همه جا از بچه ها میگن که چطور باشن و در مقابل پدر مادر چه وظیفه ای دارن، کاش یکمم به پدر مادرا بگن که اونا چه وظایفی دارن، برای یه همچین موضوعی پدر مادر نمیتونن بچشونو عاق کنن، بچه ها در ازدواج حق انتخاب دارن، توی دین ما و هم روانشناسا این حقو برای بچه ها قائل هستن که یه فرد خودش باید همسرشو انتخاب کنه، کاش ماها همه یاد بگیریم حد و مرز رابطمون چیه، صرف اینکه بچمونه فکر نکنیم برده ماست و باید مطابق میل ما زندگی کنه، کاش یکم فرهنگ ازدواج تو جامعه ما بالاتر بره، تو شهر ما این موضوع خیلی عادیه که پسر خودش انتخاب کنه، اصلا برام قابل درک نبود که پدر مادر به زور بچشونو مجبور به ازدواج کنن

درسته که همسر من تو این جریان وایساد ولی خیلی سخته، اینا تو یه شهر کوچیک با یه فرهنگ خیلی بسته زندگی میکنن اکثریت شهرشون اینطورین،  خیلی دلم میخواد بدونم همسر شما از کدوم شهره، و یه چیز دیگه رو که خواهرانه بهت میگم من این مدل ازدواجو اصلا پیشنهاد نمیکنم، فقظ میتونم بگم خیلی سخته، اگه ماها یکی از عروسش خوشش نیاد حتما احترامشو نگه میداره، و میدونه انتخاب پسرشه حالا ممکنه خوششم نیاد ولی اینجا اینطوری نیست، از شدت فشار روحی کارم به دکتر و روانپزشک کشید، از خدا بخواه کمکت کنه سعی کنید به روال عادی زندگیتون برگردید از خدا بخواید اگه قسمتتونه برگرده و گرنه شما هم فراموش کنید، ان شاالله خدا براتون بهترینو قرار بده

چه پسر سستی

باید بیخیالش بشید خانواده بر ایشون تو اولیوته تا شما همون بهتر نشد بنظر قسمت شما نبوده بزور نخواید هیچ چیزرو عزت خودتونو پایین نیارید اون قدر که باید عاشق باشن...نیستن