خانواده برتر

بغض گلوی منم گرفت منم مث توام از لحاظ زیبایی و...چیزی کم ندارم اما همش حس میکنم از بقیه چیزی کم دارم تحصیلات هم دارم اما اعتماد بنفسم منفیه از بچگی اینجوری بودم جلو جمع و دوستام هیچوقت نتونستم صحبت کنم مادر فوق العاده مهربون و دلسوزی دارم اما یادمه دوران بچگی همش منو با دخترای پررو و زرنگ مقایسه میکرد چون من تو مدرسه بچه ساکت و درسخونی بودم ...الان خیلی ساله ازون دوران گذشته اما با اینه تو خیلی چیزا از بقیه چیزی کم ندارم اما همش حس میکنم چیزی کم دارم جلو بعضیا هول میکنم و دست و پام گم میکنم واقعا دوس دارم خودکشی کنم الان فوق العاده افسرده و نامیدم 

بغض گلوی منم گرفت منم مث توام از لحاظ زیبایی و...چیزی کم ندارم اما همش حس میکنم از بقیه چیزی کم دارم تحصیلات هم دارم اما اعتماد بنفسم منفیه از بچگی اینجوری بودم جلو جمع و دوستام هیچوقت نتونستم صحبت کنم مادر فوق العاده مهربون و دلسوزی دارم اما یادمه دوران بچگی همش منو با دخترای پررو و زرنگ مقایسه میکرد چون من تو مدرسه بچه ساکت و درسخونی بودم ...الان خیلی ساله ازون دوران گذشته اما با اینه تو خیلی چیزا از بقیه چیزی کم ندارم اما همش حس میکنم چیزی کم دارم جلو بعضیا هول میکنم و دست و پام گم میکنم واقعا دوس دارم خودکشی کنم الان فوق العاده افسرده و نامیدم حتی هنوز بعد سالهای دراز ناخن جویدنم ترک ندادم و دائم اضطراب دارم حالم خیلی بده به ته خط رسیدم 

درکت میکنم

رو افکارت مسلط شو به چیزای بد فک نکن فقط به چیزای خوشحال کننده فک کن 

سلام

با خوندن سوالتون خیلی ناراحت شدم نه به خاطر مشکلات شما بلکه متاسفانه به خاطر دید کم و سطحی شما در مورد زندگی

شما فرمودید تحصیلات عالیه دارید ولی ملاک شما درباره زندگی خوب زیبایی و لباس گرون خریدن هست و فرمودید بعضی ها دانشگاه خوب نرفتن و زیبایی ندارن ولی پدرو مادرشون یه جوری ازشون تعریف میکنه که انگار زیبا هستن و بهترین هستند

نه با تعریف پدر و مادر کسی با عزت میشه و نه با بدگویی اونا شما پایین میایین پس همیشه با وقار و خوش قلب بودن به همه نشون بدید که بهترین هستین نه با لباس مارک دار
مردم چیزی که میبینن رو باور میکنند نه حرف رو پس با عمل به دیگران نشون بدین که بهترین هستین

و فرمودید که به خاطر حرف های مادرتون ناراحت هستین !!!!
هیچ وقت هیچ پدر و مادری بد فرزندان خودشون رو نمیخوان و هر حرفی میزنن از روی ناراحتی هست و هیچی تو دلشون نیست پس نباید به خاطر یه حرف ساده در بچگی خوتون رو ببازید

تازه اگه به حرف باشه مادر من یه تکه کلام داره که همیشه به من میگه خجالت بکش برو زیر گل خب حالا به نظر شما من باید چی کار کنم بشینم تا اجلم سر برسه

پس حرکت کنید و با موفقیت و سربلندی خود واقعیتون رو به همه نشون بدین
به قول حامد همایون که تو اهنگش میگه : غم دیروز فلان حال و فلان مال نخور به خدا حسرت دیروز عذاب است عذاب

وقتی میگی اعتماد به نفست تو بیرون خونه خوبه و جلوی خانواده نمیتونی راحت صحبت کنی نشون میده که خانوادتو میبینی بهت استرس منتقل میشه.

دوست عزیز راهکار شما : 

مثلا یکی از مشکلات دیگم اینه که نگران دوران بعداز ازدواجم هستم. چون خیلی خیلی دوست دارم به همسرم در آینده و بچه ام در آینده محبت بکنم و همه نداشته های کودکیم رو جبران بکنم که حداقل زندگی مشترکم خوب باشه. اما میگم که من در حضور خانواده ام یک شخصیت خیلی گوشه گیرم که صداش خیلی یواشه! با این حساب چطوری به همسرم در آینده جلوی خانوادم محبت کنم؟ توی خونه بعداز ازدواجم یک آدم دیگه باشم اما جلوی پدرمادرم یک آدم دیگه بشم؟



به تی تی
درکت میکنم عزیزم. مقایسه کردن بچه با افراد دیگه بدترین و مخرب ترین کاره. من اگه در آینده بچه دار بشم هیچوقت اون رو با کسای دیگه مقایسه نمیکنم. هیچوقت. توام این کار رو نکن


به هویت برباد رفته
ممنونم از صحبتاتون. من هم خیلی سعی کردم اعتماد بنفسم رو تقویت کنم. مثلا قبل تر ها اصلا نمیتونستم جلوی خانوادم حتی باتلفن حرف بزنم، حالا چه دوستم بود چه استادم چه همکلاسیم، چون بنظرم سلام و احوالپرسی با دیگران جلوی خانوادم خیلی خنده دار بود و با خودم میگفتم مثل آدم حسابیا جدی حرف زدن به من نمیاد! مثلا مادرم همیشه معترض بود که چرا بلد نیستی مثل آدم حرف بزنی در حالیکه حرف زدن من رو هیچوقت در غیاب خودشون ندیدن واسه همینم فکرمیکنن من هنوزم نمیتونم درست حسابی و با اعتماد بنفس و محکم حرف بزنم و فکرمیکنن کلا بلد نیستم 4 تا کلمه حرف بزنم. البته در کل سعی کردم یک مقداری جلوشون بهتر بشم اما بازهم خیلی برام سخته. بابت معرفی cd هام ممنونم، حتما تهیه میکنم


به ؟
ناراحت شدم که این وضعیت در خانوادتون هنوزم ادامه داره. دعا میکنم شماهم زودتر اوضاعتون خوب بشه.


به پرتو خورشیدی
منم همین فرار رو یجورایی دارم انجام میدم ، اما یکهو تو موقعیت های خیلی معمولی به ذهنم هجوم میارن و واسه مظلومیت خودم چه گریه ها که نمیکنم! شاید خنده دار بنظر بیاد!


به علی جون
نه نه. ابدا منظور من این نبود که ملاکم برای خوبی آدم ها لباسشونه!! اگر دقت کنید گفتم نه زیبایی دارن نه تحصیلات خوب و نه اخلاق خوب! و پرتوقع هم هستند. یعنی همه ویژگی هارو توی توصیفم بکار بردم.
مثلا یکی از دخترای فامیلمون رو میبینم که چه رشته و دانشگاهی رفت و اهل چه کارایی بود و کلا هم اخلاق و احترام به پدرمادر هم سرش نمیشد اما میبینم توی جمع فامیل، مادرش اونقدر ازش تعریف میکنه که حد نداره، واسه همین توی عروسی ها کسی مثل اون میتونه با اعتماد بنفس بیاد وسط برقصه و ناز کنه اما من باید گوشه گیر باشم و اینجور آدمارو از دور نگاه کنم وآرزو کنم کاش اصلا تحصیلات و قیافه و موقعیت خوب نداشتم اما بجاش اینقدر خودم رو قبول داشتم. حالا رقصیدن تو عروسی که یه چیز کوچیک بود شاید واقعا هم دلم نخواد کلا برقصم فقط گفتم تا متوجه منظور کلی من بشین.
اصلا فکر نمیکنید همین که به لباسم خیلی اهمیت میدم منشأش کم محبتی خانوادم در کودکی باشه؟؟
باورکنید من بین دوست و آشناها و همکلاسی ها از نظر اخلاقی خیلی مقبولم. هرجا هم میرم بهم توجه میشه (البته بخاطر اعتماد بنفس خودم وطرز رفتارم در غیاب خانوادم، در حضور خانواده که کلا صدام درنمیاد!). اما خواهش میکنم این رو یادتون باشه آدم تا پیش خانوادش مورد تحسین نباشه دیگه نظر آدمای دیگه ام براش اثری نداره :(
لااقل درمورد من که اینجوریه. حاضرم عالم و آدم من رو یک آدم معمولی بدونن اما خانواده ام من رو بهترین ببینن.
اونجایی هم که تکیه کلام مادرتون روگفتین نمیدونم چرا یه لحظه بغض کردم!
هرچقدرهم منظور نداشته باشن اما نباید بگن.البته الان که من و شما و هم سن و سالای ما دیگه بزرگ شدن و این حرفا اثری نداره و به اون درک رسیدیم که از ته دل نیست، اما همین حرفارو معلومه که یک بچه 13-14 ساله از والدینش بشنوه باور میکنه و تو ذهنش حک میشه
 

خب به گمانم شما بسیار تابع نظر دیگران هستید و  از حرف دیگران بسیار تاثیر میپذیرین 

سلام منم از بچگی مثل شما بودم با این تفاوت که من توی روستای کوچیکی زندگی میکنم٬همین عقده حقارت داشتنا باعث شده ترک تحصیل کنم و توی خونه بشینم !از بچگی یادمه همیشه سرکوفت میخوردم ٬توی خونواده شش نفره که چهار فرزند داره همیشه من تحقیر شدم ٬هیچ وقت محبتایی که با جون و دل خرج خواهر و برادرام میکردن رو یادم نمیره٬از خوراک و پوشاک بگیر تا محبت ٬اگه از اونا «زیاد»بود قسمت من میشد ٬اگه اونا کم داشتن از من مایه میزاشتن ٬!!!
همه هم سن و سالام توی روستامون ازدواج کردن و بچه دارن ولی خونوادم ٬حتی اجازه ندادن یه خواستگارم پاشو تو خونمون بزاره ٬ خیلی حقارت کشیدم ٬تو اجتماع ام همیشه ظاهر رو نگه داشتم تا کسی غم بزرگ تو دلم رو متوجه نشه ٬صبر کردم و توسل ٬حالا ام از شما التماس دعا دارم ٫میخواستم بگم اونایی که نزدیک جمکران میشینن سلامم رو به اقا برسونن خییییلی دلم تنگه!!اگه کسی چنین لطفی رو در حقم کرد لطفا بگه ٬ببخشید اگه طولانی شد!

خانوادتون در این زمینه مقصره اما الان با پیدا شدن مقصر کمکی به شما نمیشه. شما نیاز به مشاوره دارید تا کمکتون کنه روحیه و ذهنیتتون رو بازسازی کنید. مطمئن باشید مشکلتون قابل حله.

یه مشاور حاذق و باتجربه پیدا کنید و بهش مراجعه کنید. نیازی هم نیست در مورد رفتن پیش مشاور در این زمینه با هیچ کس صحبت کنید. شما یه مشکل درونی دارید که مربوط به خودتونه و از اونجا که الان دیگه در بیرون مشکلی وجود نداره لزومی به مطرح شدن موضوع نیست. برای خودتون ارزش قائل بشید و بخشی از زمان و پولتون رو برای درمان روحتون صرف کنید. میبینید که بقیه زندگیتون خیلی زیباتر از الان خواهد شد.

موفق و شاد باشید

سلام خدمت شما
بله متاسفانه همه ما در کودکی کم یا زیاد با این مشکل روبه رو شدیم واین خیلی زیاد به این برمیگرده که تو تلویزیون یا تو دانشگاه یا کتاب درس به ما و پدر و مادر های ما اموزش داده نشده که مقایسه فرزندان با دیگران چه تاثیر بدی داره
شما فرمودید در جمع دوستانتون خیلی با روحیه هستین و خیلی مقبول هستین این همون حرفیه که من به شما زدم علتش اینه که شما با عمل خود واقعیتون رو به اونا نشون دادین
من از صحبت های شما کاملا متوجه میشم که شما انسان بی نظیری هستین پس ببینید رفتار شما نشان دهنده درون زیباتون هست پس وقتشه این درون زیبا رو به خانواده و حتی در کنار خانواده هم نشون بدین

قوی باشید و با یه حرف ساده خودتون رو نبازید و احساس میکنم شما یکم دهن بین هستین این رفتار رو کنار بزارید هرکی هر حرفی میخواد بزنه به جهنم شما با کردار و عملتون خودتون رو نشون بدین حتی به خانواده

ببخشید طولانی شد

سلام خداوند بر شما

منم مثل شما هستم.... در کنار خانواده یک ادم اروم و گوشه گیرم و اصلا میلی به صحبت کردن ندارم در واقع توی خونه یک ادم دیگه میشم حتی لهجه امم عوض می کنم در صورتی که بیرون از خونه 180 درجه متفاوتم....

والدین منم این شمان ولی من برعکس نه زیبام نه پولدار نه هیچی ولی اعتماد به سقفمم هزااره 

واای من دقیقا عین شمام درمورد اینکه گفتید جلو خونوادتون خجالت میکشیدو مثلا نمیتونید خوب حرف بزنید...منم همینطورم وقتایی که تنهام یا با دوستام هستم خیلی دل و جرعت دارم واسه انجام کارام اما جلو خونوادم حتی نمیتونم زنگ بزنم یه اژانس بیاد !!! و جلوی اونا همش مثه یه ادم خجالتی و بی اعتماد به نفسم و چون همیشه با خونوادم بودم تقریبا باور کردم که اعتماد بنفسی واسم نمونده ...اما همش که تنهام یا تنهایی اینور اونور میرم به خودم میگم ببین بابا تو اعتماد بنفس داری  تو خوبی و... (چون میبینم  کارارو خوب انجام میدم! و اون احساس بدی که جلو خونوادم دارم رو تو تنهاییم ندارم)

بهترین راه حل اینه که فراموش کنی چون منم مشکل تورو دارم و میدونم که این راه حلی نداره پس خودتو خسته نکن عزیزم فقط باید گذشتتو بذاری کنار و به حال و آینده فکر کنی مامان منم خیلی بهم رسیدگی میکنه برام همه چی فراهم میکنه کمبود محبتا و خلا هایی که دارمو پر میکنه ولی با یه حرف همه چیزو نابود میکنه مثلا بابام میگه دوست دارم بعد که ازم عصبانی میشه میگه 6 ماه بودی باید میکشتمت آخه این حرفه یه پدر به بچش میزنه؟بعد که پشیمون میشه میاد میگه ببخشید یا مامانم بهم محبت میکنه میگه اگه تو کنارم نبودی و باهات درد و دل نمیکردم میمیردم بعد میگه تو مایه ننگمی ایشالا بمیری ایشالا بدبخت شی بعد میره بیرون چندتا خوراکی میخره انگار من بچه هستم به همین راحتی با چندتا خوراکی فراموش میکنم و با یه ببخشید سرشو میخواد هم بیاره و کارت عابر بانکشو میده میگه برو هر چی میخوای واسه خودت بخر ببخشید دخترم اون موقع اعصابم بهم ریخته بود یعنی شما هر موقع اعصابتون خورد میشه باید به من فحش بدین تا تخلیه شین؟ از همشون بیزارم ولی سعی میکنم حرفاشونو فراموش کنم تا عذاب نکشم و فقط به آینده و حالم فکر میکنم میرم ورزش و پیاده روی انقدر میدوم تا تمام زجرایی که کشیدم از یادم بره انقدر میدوم تا از همه چی دور شم تو هم همینکارو بکن

به نام خدا
سلام

جانا سخن از زبان ما میگویی

من از تو بدترم .
امروز دلم میخواست یه پست از همه ی کمبود های زندگیم بنویسم
پشیمون شدم چون این قصه انقدر سر دراز داره که هیچ نمیدونم از کجا بنویسم امروز حالم خیلی بد بود من مشکلات خانوادگی زیادی دارم از تو بیشتر .مثلا من تو سن بیست سالگی هنوز باید طعم تلخ کمر بند و طناب و سیخ و سیم رو بچشم چیزی که مهمه ضربه ی جسمیش نیست ...
یه مادر بی سواد و بی درک که از هرجهت که  اعتماد به نفس و عزت نفس منو ازم گرفت .

اگه تو فقط مشکلت اینه باید بگم من پاره آجر های شخصیتم رو به زور روی هم چیدم تو چه میدونی خود ساخته بودن یعنی چی چقدر سخته .

فقط میتونم بگم خودت رو دوست داشته باش به حرفای منفی اطرافیان اهمیت نده خودت رو درحد تعادل قبول داشته باش .

موفق باشی .

  یک چیز،درمورد خودم بهتون بگم 

من فرصت نکردم نظرات دوستان را بخونم منم دقیقا مثل توام و اعتماد به نفسم تا ۵ سال پیش افتضاح بود به خاطر درست تربیت نشدن و سرکوفتای مامان و خالم ولی رفتم مشهد پابوس امام رضا و اون جا ۴ تا دعا کردم که دوتلش از جمله همین اعتماد به نفسم فوق العاااااده بالا شده ینی اعتماد به سقف آسمون شده به خدا عجیبه ولی به محض دعا که تو مسجد گوهر شاد و نماز صبح بود از مسجد گوهر شاد که اومدم بیرون یه انرژی گرفتم و از اون موقع تا حالا دیگه عاشق خودمم شدم و هم خودم و هم دیگرانو خیلی دوست دارم سرزبونم خوب شده و تمام اطرافیانم خیلی دوستم دارن و دوستای زیادی پیدا کردم. به خدا راست گفتم.

وای من نظرات یکی خیلی دوست دارم  خیلی متشخص و خوب بامزن  کاش...

منم دقیقا مثل خودتم دقیقا