با سلام و تشکر از کسانی که راهنماییم میکنن .
من ٢٦ سالمه، فوق لیسانس هستم و با وجودی که پارسال دکترا شرکت کردم از مصاحبه قبول نشدم و قصد دارم امسال دوباره شرکت کنم، اگر چه که به خاطر تغییراتی که در کنکور امسال ایجاد خواهد شد احتمال قبولیم کمتره . به هر حال ... بگذریم .
من اهل یه شهرستان کوچیکم، جایی که هنوز ازدواج سنتی حداقل برای دخترایی مثل من حرف اول را میزنه، یعنی اول مامان پسر بیاد دختر رو ببینه و اگه نظر دو طرف مثبت بود بعدش پسر با خانوادش بیاد، من تا حالا کم خواستگار نداشتم ولی هیچکدومشون رو ندیدم، یعنی همون مرحله اول رد شدن، اوایل مامانم بدون این که راجب پسر بپرسه که کی هست و چکارس رد میکرد، بعدش یه کم هوشمندانه تر شد، ولی سلیقه من و مامانم فرق داره، من تحصیلات خیلی برام مهمه اول بعد خانواده، مامانم اول خوانواده بعد قیافه، الان دوباره این اختلاف سلیقه خودش رو نشون داده که به شک افتادم .
خواستگار جدیدم! لیسانسه و از یه خانواده خوب از نظر مذهب ، ولی دقیقا الان میخوان بیان که من چیزی تا کنکورم نمونده، همش احساس میکنم اول این که اگه بگم بیان ذهنم تا مدتی درگیره و در ثانی اگه قرار به دادن جواب مثبت بشه دیگه انگیزم برای درس خوندن کم میشه، چون هم مشکلات و دغدغه ها زیاد خواهد شد، هم این که وقتی ببینم طرفم لیسانس داره و یه کار دولتی منم از تک و تای پیشرفت میفتم و هم این که چون تا حالا با کسی در ارتباط نبودم حس میکنم درگیری عاطفی منو از اهدافم جدا میکنه.
چون اصولا مثل اکثر دخترا عاطفی هستم و زود وابسته میشم، میدونم خیلی دخترا هم درس میخونن و هم خونه داری، ولی من فعلا هیچ موقعیت ثابتی ندارم خودم . تو رو خدا نگید حالا کو کار که میخوای درس بخونی، چون من واقعا درس خوندن رو دوست دارم، و الان واقعا احساس کمبود دارم .
گاهی آرزو میکنم کاش پسر بودم، آخه حتی اگه ٤٠ ساله باشن اگه موقعیت اجتماعی خوبی داشته باشن راحت میتونن با کیس مناسبی ازدواج کنن، ولی منِ دختر، همش باید بترسم نکنه خواستگار بهتر نیاد برام، هر چند امروز گفتم که خواستگارم رو رد کنن و گفتم هدفم مهمتره و شوهر نمیخوام اگه نشد، ولی مادرا رو که میشناسید چقدر در برابر این حرف واکنش نشون میدن!!
دخترا شما هم شده بترسید که موقعیت بهتر براتون پیش نیاد؟ شما هم تو چنین موقعیتی نمیتونید متمرکز درس شید؟
کلا به نظرتون اومدیم و من دکترا قبول شدم، برای خود اون پسر سخت نیست تحملش؟ که خانومش تحصیلات بالاتر و چه بسا حقوق بالاتر داشته باشه؟
همیشه خیلی دوست داشتم که کنارم کسی باشه که حرفا و دغدغه های تحصیلیم رو درک کنه، ولی من همین الان برای خواهرم که لیسانس داره هم وقتی از مقاله چاپ شدم که کلی براش زحمت کشیدم و یا پایان نامم میگم اون قدری که من انتظار دارم درک نمیکنه ،واقعا توی زندگی این مسأله مهمیه؟
فک کنم خیلی طولانی شد، امیدوارم حوصله داشته باشید بخونید و راهنماییم کنید
ممنون
← رفتارشناسی پسران برای ازدواج (۶۸۷ مطلب مشابه)
- ۳۲۱۱ بازدید توسط ۲۲۷۷ نفر
- دوشنبه ۲۷ دی ۹۵ - ۲۲:۲۰
