رمان خوانی مشکلی برای احساسات به وجود میاره؟

سلام دوستان
راسش چند وقتیه یه سوالی خیلی ذهنمو به خودش مشغول کرده
من تازه به جمع رمان خونا اضافه شدم و در گذشته خواندن رمان را وقت تلف کردن می دانستم ولی وقتی یکبار زمان خواندن فهمیدم که اشتباه فکر میکردم و دوست دارم رمان های عاشقانه بخونم حالا سوالاتم اینا هستن (تو رو خدا به سوالاتم با دقت جواب بدین واقعا برام مهمه و یکم وسواس دارم!!):
1 - من در سایتی که بنظر فرد مهمی میومد و رشتش انسانی بود و زیاد قاطی اجتماع بود خوندم که برای جوونای این دوره زمونه (در جمع های مختلف دانشجویی و محافل گفتگوی دانشگاهی و حتی دبیرستان که بنده خودم دبیرستانی هستم) رمان خونی لازمه و برای ما ایرانیان امکان پذیر ساختن ( زندگی مضاعف ) است و امکان میده که زندگی اضافی داشته باشیم و ما جوونا که گاها درباره بعضی مسایل زود قضاوت میکنیم رمان خونی باعث میشه دیدمون نسبت به بعضی قضایا به کلی عوض بشه و تجربیاتی به زندگی آدم میده که به کلی زندگی رو عوض میکنه شما نظرتون درباره رمان چیه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)

شرایط راحت مردن و دور ماندن از وسوسه های شیطان در لحظه مرگ

در روایات اهل بیت (ع) هم به عواملی اشاره شده که باعث آسان شدن مرگ ، راحت از دنیا رفتن و سختی نکشیدن فرد می شود و هم عواملی که باعث می شود فرد با سلامت از دنیا برود .

این دو نکته است ، اینکه هم انسان راحت از این عالم به عالم دیگر منتقل شده و سختی نکشد . و هم با سلامت رفته و دچار آن وسوسه هایی که شیاطین در لحظه ی آخر انسان را می کنند و تیرهای آخر را به سمت او پرتاب می کنند نشود .

اینجا دیگر منزل آخری است که دست شیطان به انسان می رسد و در نتیجه تمام تلاش خود را در این لحظه می کند . اهل بیت در روایات مختلفی اشاره به عوامل آسان ، راحت و با سلامت از دنیا رفتن کرده اند .

اصلی ترین مورد این است که انسان اعتقادات سالم و درستی داشته باشد . تردیدی نیست که اگر من ایمان به خدا و آخرت داشته باشم و سیم اتصال من به خدا وصل باشد ، زمانی که می خواهند من را به سمت خدا منتقل کنند وحشت نمی کنم . چرا که من را به سمت دشمن نمی برند بلکه به سمت دوست می برند .

خود این ایمان ، انسان را در لحظه ی آخر راحت می کند . در روایت زیبایی است که حضرت عزرائیل (ع) بر ابراهیم خلیل الله وارد شد . حضرت ابراهیم (ع) وقتی او را دید پرسید: آیا تو الان من را دعوت می کنی که به اختیار آن طرف بیایم، یا زمان اختیار گذشته و خواهی نخواهی باید بروم ؟

حضرت عزرائیل (ع) گفتند نه به اختیار خود شما است که بیایید یا نیایید . حضرت ابراهیم چیزی گفت که حضرت عزرائیل را به فکر وادار کرد : خدا دوست و خلیل من است ، آیا دیده ای که یک دوستی مرگ را به دوست خود هدیه بدهد ؟ حضرت عزرائیل درمانده شد . از خداوند متعال خطاب به حضرت عزرائیل رسید که به او بگو آیا دیده ای که دوستی از دیدار دوست خود بدش بیاید . تو به طرف دوست خود می آیی و دوست مشتاق دیدن دوست است .

اگر بخواهیم این نگاه را به مرگ داشته باشیم مستلزم این است که ایمان داشته باشیم . در این صورت چقدر این لحظه برای فرد زیبا خواهد بود .

در آیه بیست و هفت سوره ی ابراهیم داریم که خداوند مومنین و افراد با ایمان را نگاه می دارد و در دنیا و آخرت آنها را تثبیت می کند . ما در روایات متعدد داریم که حضرت عزرائیل (ع) می گوید که من از پدر و مادر مهربان بر مومن مهربان تر هستم . خود او مومنین را به شهادتین تلقین می کند . ملائکه ی مرگ به او خوش آمد گفته و به استقبال او می آیند .

در روایتی داریم که دو شاخه ی گل بسیار معطر از حرم الهی برای او آورده می شود . بوی یکی از آنها به گونه ای است که فرد خانواده و اموال خود را فراموش می کند تا سختی نکشد . و بوی دیگری از نسیم رحمت الهی آنچنان حالتی در او ایجاد می کند که سخاوتمندانه جان خود را بدهد. اینها همه برای مومن است .

یک روایتی است از حضرت امام صادق (ع) که می فرماید: روزی گذر سلمان در کوفه به بازار آهنگرها افتاد . یک مرتبه دید جوانی بیهوش شده و مردم اطراف او را گرفته اند . سلمان که از آن نزدیکی عبور می کرد، یکی از آن افراد دوید و به او گفت یا اباعبدالله این جوان مریض و بیهوش است بیا یک دعایی بالای سر او بخوان که بهوش بیاید .

سلمان وقتی نزدیک شد و به بالین جوان رسید او چشم باز کرد . تا سلمان را دید سر خود را بلند کرد و گفت یا ابا عبدالله اینطور نیست که مردم گمان می کنند من بیمار هستم . وقتی گذر من به بازار آهنگرها افتاد و دیدم که با چکش های آهنی به میله های سرخ می کوبیدند یاد این آیه افتادم : نگهبانان جهنم با چکش های آهنین بر دوزخیان می زنند . در این حالت دیگر نفهمیدم و از هوش رفتم .

سلمان دید این فرد با معرفت است با او دوست شد . بعد از یک مدتی این جوان مریض شد ، سلمان به عیادت او رفت و دید که موقع مرگ او است . سلمان به حضرت عزرائیل (ع) خطاب کرد که یا ملک الموت این جوان برادر و دوست من است لطفاً مراعات او را بکن . حضرت عزرائیل فرمود: یا ابا عبدالله من مراعات این جوان و تمام مومنین را خواهم کرد و با آنها دوست هستم .

بنابراین اصلی ترین شرط برای راحت مردن ایمان است . البته اگر می خواهیم ایمان در لحظه ی مرگ و پس از آن در مراحل ابدیت حافظ ما باشد باید در دنیا حافظ ایمان خود باشیم . ما حافظ ایمان خود باشیم تا ایمان در سختی ها حافظ ما باشد .

بعضی از افراد هستند که از ایمان و اعتقادات خود محافظت ندارند . چه بسا که اعتقادات آنها لغزنده و سست است . در روایت داریم که اعتقادات و ایمان بعضی از افراد عاریه ای است ، از این دست می گیرند و از آن دست می دهند .

مثلاً تا یک مقدار وضع مالی جابجا می شود ، حقوق کم و زیاد می شود و فشار زندگی وارد می شود چه بسا افراد خدا را به ظلم متهم می کنند . اینها خطرناک است .

باید ایمان ها را تثبیت کرده و نگاه داشت . تثبیت ایمان و اعتقادات هم فقط با خواندن کتاب و یا رفتن به کلاس عقیدتی نیست . اینها خوب است و می تواند عقل را قانع کند . اما دل انسان نیز باید قانع شود . باید قلب انسان باور کند و ایمان در قلب رسوخ کند .

باور قلب با عمل به دست می آید . هر چقدر ما اعمال خود را طبق وظایف و دستورات دینی انجام دهیم مانند چکشی که بر میخ می رود و فرو می رود باعث تثبیت اعتقادات در قلب و باور آنها می شود .

این آیه ی قرآن است : اگر می خواهید به یقین و باور قلبی برسید ، عبودیت و بندگی انجام دهید . عمل صالح هم حافظ و تثبیت کننده ی ایمان و هم ارتقاء دهنده ی آن است . هم ایمان عمل صالح را خالص تر می کند و هم برعکس .

هر گناه و معصیت بندهای ایمان و اعتقادات را شل و پاره می کند . چه بسا بعد از مدتی اگر انسان دچار معاصی و آلودگی ها شود و توبه نکرده و باز نگردد از درون خالی می شود . و در این صورت شاید در حادثه های سنگین مانند لحظه ی مرگ نتواند ایمان خود را حفظ کند .

در لحظه ی مرگ فکر و محاسبات فکری خیلی کار نمی کند بلکه باورهای درونی انسان بیرون می ریزد . اگر کسی درون دل او هرز و کفر باشد بیرون می ریزد . اگر درون دل او خدا و اعتقادات باشد او هم بیرون می ریزد .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مباحث یاد مرگ (۷۹ مطلب مشابه)

پسران 10 و 12 ساله ام از ختنه شدن می ترسند

سلام

سوالی داشتم در مورد ختنه. من به تازگی از خارج از کشور برگشتم و دارای 2 پسر 12 و 10 ساله هستم که هنوز ختنه شون نکردم. زمانیکه به ایران برگشتیم وقتی که فامیل فهمیدن هنوز ختنه شون نکردم تعجب کردن و پرسیدن پس کی؟

که گفتم گذاشته بودم برای وقتی که برگشتیم ایران .پسرها از وقتی فهمیدن قراره ختنه بشند رفتارشون فرق کرده و خیلی هم میترسند.

میخواستم بپرسم کسی هست بتونه راهنمایی کنه مرسی. 

مرتبط:

شوهرم بدون نیاز به ختنه به دنیا اومده

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
تربیت جنسی پسران (۶۳ مطلب مشابه)

ماه رمضان چه تاثیری روی شما گذاشته ؟

آیا روزهای این ماه با روزهای ماه ...
سلام خواستم بدونم از این 6 روزی که از ماه رمضان گذشته شما تفاوتی در خود با ماه قبل رمضان حس می کنید.
اگر جواب مثبت است این تفاوت ها چی هستن. ایا رفتار و گفتار و اعمال شما تغییری داشته یا اینکه تغییر محسوسی مشاهده نمیشه.
اگر تغییرات را در خود حس می کنید دلیل این تغییر چی می تونه باشه؟
اگر جواب منفی است دلیل تغییر نکردنتون چی می تونه باشه؟
ایا شما تونسته اید با قلبتون این ضیافت الهی را درک کنید؟
ایا تونسته اید مهار خواسته های نفسانی را د راین ماه بکشید؟
ایا تونسته اید در ورودی قلب خودتون را به روی شیاطین ببندید؟
با توجه به اینکه مقدرات تمام انسانها در شب های قدر رقم می خوره .
شما چه چیزی را از خدا می خواید که در تقدیر شما رقم بزنه. اگر میشه 5 تای ان را با اولویت در نظر گرفته بفرمایید.
ممنون از پاسخ های کاربران عزیز

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه)

بعد از عقد همه اشتیاق و احساسم رو از دست دادم

سلام
سنم نزدیک به 30 ساله و با دختری ازدواج کردم که 9 سال از خودم کوچیکتره. دختر رو یک واسطه بهم نشون داد. تو جلسات اولی که صحبت کردیم به تفاهماتی رسیدیم و من مطمئن بودم که مناسب هم هستیم.

با وجود حاشیه های زیادی که ایجاد شد، بالاخره عقد کردیم. اما بعد از عقد همه اشتیاق و احساسم رو از دست دادم. نذاشتم این موضوع رو خودش یا کسی دیگه متوجه بشه. مدتیه که بدجور دچار اضطراب و تنش درونی شدم و اصلا اشتهایی به غذا ندارم.

اون خیلی دختر خوبیه، از هر نظر . با وجود اینکه خودم آدم مذهبی نبودم ولی بخاطر حجب و حیاش جذبش شدم؛ همیشه سر نماز از خدا میخوام مهرش رو تو دلم بیشتر کنه و به زندگیمون گرما بده چون واقعا میخوام دوسش داشته باشم و خوشبختش کنم.
مشکل اینجاست که دفعات اولی که تنها شدیم از نظر جنسی جذبش نشدم. نمیدونم شاید من ( بخاطر سن بالا ) توقعم زیاد شده. میدونم افکارم خیلی خودخواهانه است و این منم که از درون مشکل دارم اما واقعا نیاز به مشاوره و کمک دارم چون توی یه تنش و اضطراب دائمی هستم و همه افکارم معلق شده. بخصوص از دوستان متاهل تقاضای راهنمایی دارم.
ممنون

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل رفتاری دوران عقد (۴۷۲ مطلب مشابه)

نظر خواهی از کسانی که بر خلاف نظر خانواده ازدواج کردند

سلام

من دختر هستم . آیا کسی هست اینجا که با اختلاف خانواده ازدواج کرده باشه ؟ میشه از تجربه ش بگه برام ؟ بعد ازدواج آیا خانواده ش ازدواجشونو قبول کردن؟ برای این میگم چون معمولا خانواده دخترا ها خیلی توقع شون از داماد رفته بالا این روزا سخته ازدواج تو این شرایط با آدم معمولی .

دنبال کسایی میگردم که خانوادشون با ازدواج زیر 20 سال مخالف بودن ولی با این حال در سن کم ازدواج کردن . میشه دوستانی که این شرایط رو داشتن برامون تعریف کنن که خانواده چطور راضی شد ؟

با تشکر

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

الان تو جامعه تعداد دخترها و پسرهای گرم مزاج خیلی رفته بالا ؟

سلام به همه دختر و پسرهای عزیز خانواده برتر

در یکی از مطالب وبلاگ یکی از بچه ها نظری گذاشت که فکرم رو مشغول کرده .
ایشون گفتن الان تو جامعه ما تعداد دخترها و پسرهای گرم مزاج خیلی رفته بالا، من نمیدونم این خوبه یا نه، اصلا هست همچین چیزی؟ اگه هست دلیلش چی میتونه باشه؟ بلوغ زودرس به خاطر ماهواره و این چیزها ؟ یا چیز دیگه؟
نظر شما چیه ؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل اعتقادی (۱۲۲۸ مطلب مشابه) مسائل پسران جوان (۱۵۳۹ مطلب مشابه) مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)

خط قرمز شما در ازدواج کجاست؟

سلام
خط قرمز شما در ازدواج کجاست ؟
یعنی اگر طرف مقابل همه چیزش همونی باشه که شما می خواین و هم اون و هم شما به هم علاقه داشته باشید اگر چه چیزی رو داشته باشه یا نداشته باشه شما باهاش ازدواج نمی کنید ؟
(مثلا یک خانمی می گه که خواستگارش اگر همه چیزش اوکی باشه و به هم علاقه هم داشته باشند ولی ازش کوچیکتر باشه بهش جواب منفی می دم , یا مثلا خانمی می گه اگر قدش از من کوتاه تر باشه , یا مثلا اگر همسرم نماز نخونه یا شغلش فلان باشه ... همین طور برای آقا مثلا این که خانمش در گذشته رابطه ی نا مشروع داشه یا موارد این چینینی ...)
حال خط قرمز شما و جایی که به هیچ وجه نمی تونید کوتاه بیاین چیه ؟!
با تشکر

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

خدا گفته اجازه پدر دیگه به من چیکار داری ؟

سلام

دوستان ازتون میخوام در مورد مشکلی که در رابطه با ازدواجم دارم راهنماییم کنید.

پنج سال پیش یکی از همکلاسیام که بهم علاقمند بود به خواستگاریم اومد و به دلیل نداشتن شرایط مناسب ازدواج با مخالفت شدید خانوادم مواجه شدیم،ایشون از من خواست تا مساعد شدن شرایطش صبر کنم و من هم چون بهش علاقمند بودم خواستگارام رو رد کردم اما متاسفانه با توجه به شرایط کنونی پنج سال زمان برد تا شرایط ایشون برای ازدواج قابل قبول باشه.

مجددا با اصرار خانوادشون به تازگی به خواستگاریم اومدن و پدرم با تحقیق و بررسی ایشون رو تائید کرد اما مادرم از اینکه اون زمان به حرفش بها داده نشده و ما همو فراموش نکردیم یه جورایی کینه به دل گرفته و به هیچ عنوان راضی نمیشه و بهانه میاره. حتی از واسطه هم واسه راضی شدنش کمک گرفتم بارها باهاشون صحبت کردم اما نتیجه نداره و هر بار با ناراحتی میگه خدا گفته اجازه پدر دیگه به من چیکار داری.

 خیلی سردرگمم دیگه نمیدونم چیکار کنم از یه طرف می ترسم دعای خیرش پشت سرم نیست خوشبخت نشم و از این همه تاکیدی که خداوند به نشکستن دل پدر و مادر داشته واقعا میترسم و دلم میخواد دلش رو به دست بیارم که نمیشه. از طرفی مامانم مداوم با حرفاش دلم رو خالی میکنه که این پسر هم سنته دو روز دیگه ازت سیر میشه کنارت میذاره یا اینکه شغلش دولتی نیست و درآمدش خیلی بالا نیست نمیتونه زندگی تو اداره کنه و...!

اگرم بخوام این آقا رو فراموش کنم از خودم میترسم از اینکه مثل تمام این پنج سال نتونم به کس دیگه ای دل ببندم و تنها بمونم یا اینکه از سر اجبار و ترس از تنهایی خدای نکرده یه ازدواج ناموفق داشته باشم.واقعا نمیدونم باید چیکار کنم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

چکار میکنید ماه رمضان گرسنه تون نشه؟!

سلام
شما چکار میکنید ماه رمضون گشنتون نشه؟!
گشنگی کم که عادیه ولی من خیییلی گشنم میشه، شکمم صداهای عجیب غریب در میاره قررررر قوررررر
آخراش هم از گشنگی سرگیجه میگیرم!! یعنی موقع پخش ماه عسل دیگه جنازه میشم! ولی بعد افطار خوب میشم سرگیجه هم میره! الان اینطور شد ما وگرنه قبلا اینجور نبودم!
غذا خوب میخورم، اذان که میگه تا ساعت 1 شب، سحر بیدار نمیشم، تا میتونم میخورم دیگه بیشتر از این نمیشه! ولی چرا اینجوریم؟
گفتم قبله اینکه به مامانم بگم وقتی گشنم میشه سرگیجه میگیرم، نظر شمارو بدونم شاید یکی راه حل خوبی داد!
آخه اگه بش بگم اول کلی غر میزنن که تقصیر خودته! بعدا میریم دکتر، من حوصله دکتر و دارو ندارم!

با تشکر 

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)

میتونم مدعی باشم که دوست پسری نداشتم؟

سلام ...
از تمامی دوستان خواهش میکنم بهم کمک کنن..ممنونتون میشم.
دختریم 20 ساله.
تا 19 سالگی با پسری دوست نبودم. چون معتقد بودم و هستم که خیانت به همسر آیندمه. چه از نظر احساسی و چه از هر لحاظی.
تا اینکه برای سرگرمی وارد یکی از سایتای اینترنتی شدم تا با مطالبش سرگرم بشم.
تو فضای اونجا تبادل نظر در مورد خیلی چیزا بود که منم صادقانه نظرامو میذاشتم. خیلیا میگفتن عاشق اخلاقت رک و راستت شدیم.
خداییش منم باور نمیکردم. تا اینکه به طور اتفاقی نظرای پسری رو خوندم که اخلاقش بیش از اندازه به من شباهت داشت. خلاصه اینکه اولین جنس مذکری بود که از اخلاق رکش خوشم اومد. یه جورایی جذب اخلاقش شدم.
نمیگم عاشق شدم. چون واقعا اینطور نبوده و نیست. تا اینکه ایشون ادعا کردن از من خوششون اومده. پیشنهاد دوستی ندادن. به هیچ وجه. گفتن من تور و واسه خودم میخوام برای همیشه. من این قضیه رو با مادرم درمیون گذاشتم. خانواده ی منم مخصوصا مادر و پدرم از آشنایی اینترنتی به شدت بیزارن.

ولی من با دلیلایی که الان وقتی بهشون فکر میکنم خندم میگیره تونستم  با اصرارای فراوان مادرمو راضی کنم که با ایشون فقط از طریق تلفن در ارتباط باشیم. به عنوان خواستگار برای آشنایی بیشتر. این آقا به شدت چرب زبون بودن. طوری که منی که تو فامیل و دوست و آشنا به دختر مغرور معروف بودم رو طوری راضی کردن که این آشنایی برای ازدواجه که من باورم شد.
این آشنایی به 3 ماه هم نرسید. کمتر از 3 ماه شد و در این بین 2 بار به شدت به مشکل برخوردیم و اونم دروغ بود. چون من به شدت از دروغ بدم میاد. یهشون یه فرصت دادم.
  1 ماه بعدش سر قضیه ای گفتم من باهات اختلاف نظر دارم و بهتره ب این آشنایی ادامه ندیم.
اما انقدر پشت تلفن گریه و زاری کردن که من گوشی رو دادم به مادرم و ایشون کلی به مادرم قول خوشبختی من رو داد و گفت دیگه دخترتونو که نفس منه ناراحت نمیکنم.
مادرم هنوزم مخالف بود. میگفت تا از نزدیک نبینمت من با این وصلت موافق نیستم.
خلاصه کمتراز 1 ماه بعد یهویی گفت پدر و مادرم برام رفتن خواستگاری و نمیدونم چی کنم. منم گفتم یا میای شهر ما، یا تمام.
گفت حلالم کن. ولی من زنمو آزار میدم چون عاشق توام.
منم گفتم حق نداری با ایشون بدرفتاری داشته باشی. چون من فراموشت میکنم. تو هم فراموشم کن.
خلاصه اینکه من وابسته شده بودم ولی دلبسته به هیچ وجه.
اگه تو اون زمان ارتباط ما برام مورد خواستگاری پیش میومد اجازه نمیدادم بیان. چون افکارمو متعلق به ایشون میدونستم ولی به هیچ عنوان به کسایی که از خودم خواستگاری میکردن نمیگفتم نامزد دارم. به خودشم گفته بودم که هر موقع حلقه انداختی دستم و عقد کردیم میشم نامزدت نه الان که فقط داریم آشنا میشیم.
این آشنایی ما کمتر از 3 ماه شد و من هیچ عذابی خدا رو شکر نکشیدم. چون واقعا عاشقش نبودم. چون حتی یکبارم همدیگرو ندیدیم. فقط از طریق عکس همو دیده بودیم که باید بگم عکس من باحجاب بود. و میدونم آدمی نیست که بخواد سوءاستفاده کنه. و این عکسا رو به ایمیلش میفرستادم که رمزشم بهم گفته بود. و بعد دومین دعوامون اونا رو از ایمیلش پاک کردم و میدونم اونموقع امکانش نبود که بخواد اونارو کپی کنه.
در هر حال من ازتون میخوام که کمکم کنید. داستان رو با تمام جزئیات براتون گفتم.
حالا به نظر شما به خواستگارایی که دارم این قضیه آشنایی رو بگم؟؟؟؟؟؟؟؟ چون خداییش ارتباط ما دوستی نبود. حداقلش از نظر من نبود. چون من به دوستی معتقد نیستم. و این ارتباط زیر نظر خانوادم بود برای ازدواج و خدا رو شکر میکنم که ادامه دار نشد.
حالا به نظرتون این قضیه رو به همسرآیندم بگم؟؟؟؟؟ چون خودم از دروغ بدم میاد و نمیخوام دروغی باشه.
به نظرتون میتونم مدعی باشم که دوست پسری نداشتم؟؟؟ آقایون از نظر شما این دوستی بوده؟؟؟؟؟؟ یعنی ممکن نیست خودتونم برای آشنایی برای ازدواج 2 ماهی با دختری صحبت کنین و بعد به تفاهم نرسین؟؟؟؟؟؟ اینو اسمشو دوستی میذارین؟؟؟؟؟؟؟
اگه میگید نگم به خواستگارام میشه لطفا با دلیلاتون قانعم کنید؟؟؟؟؟؟؟؟؟
خودم میدونم که اینکارم بزرگترین و احمقانه ترین کار زندگیم بوده. و الان به هیچ عنوان اون وابستگی باقی نمونده.
خواهشاااااااااااااا جواب بدین.ممنون از همگی.
ببخشید که زیادی صحبت کردم.

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

نمیخوام بیشتر از این کوچیک و خرد شم

درود به همه دوستان عزیز ....

من یه مشکلی دارم که منو خیلی اذیت میکنه . من  23 ساله و متاهلم که یه فرزند هم دارم حدود  شش سالی هم هست که ازدواج کردم و ازدواجم هم سنتی نبوده . من و همسرم بعد از آشنایی با هم ازدواج کردیم و همدیگرو خیلی دوست داریم ...

اما من یه ادم کاملا عاطفی هستم طوری که  دوست دارم کلمه ی دوست دارم رو از همسرم زیاد بشنوم یا شوخی کردن و در آغوش گرفتن و ....  احساس میکنم  واقعا نیاز دارم. به خودشون هم گفتم اما همیشه میگه من دوست دارم اما مشغله  دارم و یا میگه من زیاد ادم احساسی نیستم  ...

هر وقتم من میرم پیشش رغبت خاصی نشون نمیده و من همیشه میبوسمش و در آغوش میکشم ... شاید مسخره به نظر بیاد اما احساس میکنم غرورم خرد میشه و همیشه  قول میدم منم مثل خودش باشم اما دووم نمیارم بعد چن روز همه چی یادم میره ..

از این یه طرفه بودن خسته شدم  آخه  وقتی میرم پیشش میگه خستم  یا گرمه یا حوصله ندارم و از این حرفا  ... اینم بگه آدم کنه ای نیستم ...

لطفا کمکم کنید نمیخوام بیشتر از این کوچیک و خرد شم . آخه واسه همه چی وقت میذاره جز من ... ممنونم از راهنماییتون

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در شوهرداری (۸۱۱ مطلب مشابه)

تشخیص استقلال فکری دختر و تمایز دخالت به جا از بیجا خانواده

سلام.
گاهی تو بعضی پست ها دیدم مثلا دختر خانم ها توی عقد پدر و مادرشون در مورد حد ارتباط با همسرشون تعیین تکلیف میکنند. تا یه حدیش مثلا رابطه جنسی ،  خب میذاریم رو حساب دلسوزی و آینده نگری اما مثلا در مورد چند بار در هفته همو دیدن یا با هم تنها نبودن یا ...
بعضی دخترا چشم بسته میگن چشم و بعضیا علی رغم میل (مثل پست 4226 ) و بعضیام که طرف همسرشونو میگیرن.
بیشتر تو خانواده های مذهبی این طوره.
خب گفتم بعضی نظر دهی هاشون به جا و بعضیام افراطه اما دوران عقد و میشه تحمل کرد اما نگرانی و سوال اصلیم چیه؟
مورد دیدم جای دیگه ای خانم نوشتن چند سال از عروسی گذشته و فرزند هم دارن با همسر تصمیم گرفتن و قطعی کردن برن سفر ، به پدرشون گفتن پدر گفته نه نباید برید الان شلوغه تصادف میکنید ، خانم گفته چشم و سفر و کنسل کرده ! سفری که مشترکا برنامه ریختن با دستور پدر خانم اونم به دلیل تصادف احتمالی ! لغو شد.
خب خیلی برام تلخه که خانواده همسر آیندم انقدر برامون تصمیم بگیرن و منم هویج باشم... نگرانیم اینه دختری که تو عقد به همه حساسیت های پدر و مادر از جمله چه روز و چند ساعت همو ببینید و تنها نباشید میگه چشم . چطور مطمئن شیم بعد عروسی استقلال داریم تو زندگی و به موقع میتونه نه بگه؟

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه) مشورت در ازدواج آقایان (۱۶۹۶ مطلب مشابه)

میخواهم رابطمه مون محکم باشه و منجر به جدایی نشه

با سلام
لطفا راهنمایی بفرمایید خیلی نگران و سردرگم هستم ...
25 سالمه ، 8 ماه قبل با آقای پسری آشنا شدیم که به قصد ازدواج خانواده ها تقریبا در جریان قرار گرفتند اما به لحاظ شرایط کاری رابطه مان رسمی نشد و در حال حاضر ایشون خارج از ایران هستن .

با مشورت پزشک روانشناس تصمیم به شروع و ادامه این رابطه گرفتم . اما ما فقط 2 ماه کنار هم بودیم که تو این مدت کوتاه هم خیلی صمیمی شدیم ! به طوری که متوجه شدم ایشون هم تمایل بالایی به برقراری روابط نزدیکتر دارند و به طوری که حق خودش میدونست این نزدیکی رو مثل بوسیدن در این حد.

با وجود مشکلاتی که این رابطه از این مسافت دور و فقط تلفنی و ... داره و حتی مدتی قطع رابطه هم داشتیم اما حالا نمیدانم از این رابطه دورادور چه برخوردی داشته باشم ؟!
من دوست ندارم قبل از رابطه رسمی حرفی از مسایل جنسی و ... بشه اما مرتب با حرفهاش عذاب وجدان دارم از طرفی با این همه سرسختی که حتی تلفنی اونو همراهی نمکینم بارها پیش اومده که رابطه سرد شده ...
از طرفی وقتی نظر منو راجع به این موارد میخواد مطلع بشه من مرتبا عدم علاقه از خودم نشون میدم چون غرورم اجازه نمیده و رابطمون مشخص نیست که پایدار و رسمی بشه ...
با این حال دوست دارم بدونه که از نجابت و اینهاست که نمیخواهم مطرح کنم اما خواسته اش برام مهمه و میخواهم رابطمه مون محکم باشه و منجر به جدایی نشه !
ممنون میشم از نظراتتون بهره بگیرم . اگه داستان وار نوشتم ببخشید .

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مشورت در ازدواج خانم ها (۲۳۰۴ مطلب مشابه)

اراده دارم ولی دوس ندارم ادامه بدم

سلام به همه
طاعاتتون قبوووووووووووول
من یه دختر 22 ساله ام یه مشکلی دارم واقعا نمیدونم چیکار کنم؟!
از وقتی بچه بودم دوس داشتم همه چیز رو یاد بگیرم و همه جا برم و از همه چیز سر در بیارم... از اولشم همه کاره و هیچکاره بودم یه احساس میکنم به کاری علاقه دارم میرم که طرفش زود ازش دلزده میشم و نصفه ولش میکنم و نمیخوام ادامش بدم طوریکه همه از دستم شاکی میشن .

ولی دست خودم نیس ببینین تو بسیج فعال بودم حدود یه سال رفتم بعدش نرفتم امداد گرم الان دیگه نمیرم  کلاس زبان رفتم نصفه ولش کردم سال آخر اقتصادم نمیدونم واقعا اگه بخاطر دیگرون نبود دیگه نمیرفتم  این اواخر احساس میکردم به خیاطی علاقه دارم رفتم استعدادشم دارم ولی دیگه خوشم نمیاد برم.... مثلا شروع میکنم یه شیرینی بپزم وسطاش ول میکنم خوشم نمیاد دیگه کار کنم طوریکه بخودم میگم عجب...کردماااااا
واقعا نمیدونم چیکار کنم اراده دارم ولی دوس ندارم ادامه بدم واقعا تو همه اینکارا هم اگه ادامه میدادم مطمئن بودم موفق بودم ولی حیف که نمیتونم .......
احساس میکنم مشکل روانی دارم هر کسی راه حلی داره لدفا کمکم کنه

مچکررررررررررررم

↓ موضوعات مرتبط ↓ :
مسائل دختران جوان (۲۳۵۳ مطلب مشابه)